Γερνάω μαμά

Ο τίτλος κλεμμένος από το γνωστό τραγούδι. Ακόμα κάτι κλεμμένο σε μια κλεμμένη χώρα...

Ακούω πάλι τους στίχους.

Τα ρούχα που δεν έμαθα να πλένω
τα βάζω στη σακούλα και σ' τα φέρνω.
Ρωτάς για την καριέρα μου
τη νύχτα και τη μέρα μου
κι εγώ να σου μιλάω καταφέρνω.

Ηθικοί αυτουργοί της μελαγχολίας εκείνοι οι δυο. Η Λίνα Νικολακοπούλου και ο Σταμάτης Κραουνάκης. Έλληνες κι αυτοί, κάτοικοι της ίδιας χώρας που σήμερα διασύρεται παγκοσμίως...

Και σκέφτομαι που πίνω κόκα-κόλα
για να 'ναι πάντα ίδια αλλάζουν όλα.
Κι ανοίγω το ψυγείο σου,
το "έλα" και το "αντίο" σου
ζητούσα στη ζωή μου πάνω απ' όλα

Όσο το ακούω, μου θυμίζει τόσο την Ελλάδα. Δυσκολεύομαι να καταλάβω ποια Ελλάδα. Αυτή που φεύγει, αυτή που έφυγε ή αυτή που έρχεται;

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Ελάτε τώρα. Συμφωνείτε κι εσείς μαζί μου. Για...

... εμάς μιλάει το τραγούδι. Ωραίοι, νέοι κι ατυχείς...

Τα χρόνια που μεγάλωνες για μένα
να ξέρεις πως σου τα 'χω φυλαγμένα.
Και τέλειωσα με άριστα
αλλά δεν έχω ευχάριστα,
όλα στον κόσμο είναι γραμμένα.

Παράξενο να έχεις μια γενιά που τελειώνει με άριστα κι αυτό να μην της φτάνει για να ζήσει όπως ονειρεύτηκε...

Τριάντα καλοκαίρια και χειμώνες
τις άγριες σού φέρνω ανεμώνες.
Και κοίτα, ένα μυστήριο
του κόσμου το κριτήριο
πως μοιάζουμε μου λέει σαν δυο σταγόνες.

Μοιάζουμε. Με την Ελλάδα που τόσο προσπαθήσαμε να αφήσουμε πίσω...

Μαμά, πεινάω
μαμά, φοβάμαι
μαμά, γερνάω, μαμά.
Και τρέμω να 'μαι αυτό που χρόνια ανησυχείς:
ωραία, νέα κι ατυχής.

Δεν μας έφταιξε η τελευταία κρίση. Μαζέψαμε φθορά σε περιόδους που βαφτίζαμε ψευδώς "καιρούς ευημερίας". Στην άκρη του γκρεμού μας πέτυχαν οι νέες συνθήκες. Ας μην δαιμονοποιούμε λοιπόν τις άμεσες συνέπειες των δικών μας λαθών. Δεν θα είναι πάντα εδώ στραμμένα όλου του πλανήτη τα βλέμματα. Και τότε θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Τότε θα πρέπει εμείς να παράγουμε το νέο, το διαφορετικό, το σταθερό, το αξιόπιστο.

Ας μετρήσουμε λοιπόν τώρα τις δυνάμεις μας. Και μετά σχεδιάζουμε από την αρχή την Ελλάδα που θέλουμε...

parapolitiki