Τρίτη 30 Αυγούστου 2011

Σούπερ εμφάνιση Κάκου στο White Hart Lane (ΦΩΤΟ)



Εξαιρετική ήταν η εμφάνιση του Τάσου Κάκου στον αγώνα των play off του Europa League, μεταξύ της Τότεναμ και της Χαρτς, που έγινε στο Λονδίνο.
Ο Κερκυραίος ρέφερι ισοφάρισε μάλιστα το ρεκόρ του στα σφυρίγματα των φάουλ (έδωσε μόλις 13), ενώ δέχτηκε τα συγχαρητήρια όλων των υπευθύνων της αναμέτρησης, καθώς και του τεχνικού των Λονδρέζων, Χάρι Ρέντναπ, με αποτέλεσμα να αναμένει υψηλή βαθμολογία από τον παρατηρητή διαιτησίας.
Βοηθοί του Κάκου σε αυτό το ματς, που έληξε ισόπαλο χωρίς σκορ, ήταν οι Χρήστος Ακρίβος και Δημήτρης Σαραϊδάρης, ενώ τέταρτος ρέφερι της συνάντησης ήταν ο Σταύρος Τριτσώνης.

Τον αγώνα παρακολούθησαν περίπου 37.000 φίλαθλοι, μεταξύ των οποίων ήταν και 2500 Σκωτσέζοι, που ακολούθησαν την ομάδα τους στο Λονδίνο, παρά το βαρύ 5-0 που ηττήθηκαν στο πρώτο παιχνίδι.
Ο Τάσος Κάκος βρίσκεται από τη Δευτέρα στη Ζυρίχη της Ελβετίας για να παρακολουθήσει σεμινάριο της ΟΥΕΦΑ, ενώ θα περάσει κι από τα αγωνιστικά τεστ ενόψει της νέας σεζόν.
corfupress.com

"Μπαμ" (και) με Ζινιάκ!

http://www.sport24.gr/football/omades/Olympiakos/article1347134.ece/ALTERNATES/w620/ziniak.jpg 

Το ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών θέλει την ομάδα του Ερνέστο Βαλβέρδε να πηγαίνει για παίκτη από το πάνω ράφι ώστε να γεμίσει ακόμα περισσότερο τη γραμμή κρούσης της, με τους Ιακουίντα και Γέλεν να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή, όμως εδώ και λίγες ώρες έρχεται ένα τρίτο όνομα για να μπει στο παιχνίδι και να ανεβάσει ακόμα περισσότερο την αδρεναλίνη στους φίλους της ομάδας.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου που επικαλούνται πηγές από τη Γαλλία, η Μαρσέιγ πρότεινε τον Αντρέ-Πιερ Ζινιάκ στον Ολυμπιακό, με τους Μαρσεγέζους να παραχωρούν μάλιστα τον 25χρονο Γάλλο διεθνή επιθετικό χωρίς να ζητούν χρήματα για το δανεισμό του.

Αν το συγκεκριμένο σενάριο σενάριο ευσταθεί, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι ότι για τον παίκτη η Ολιμπίκ ξόδεψε ένα σκασμό λεφτά το περασμένο καλοκαίρι (17.000.000) για να τον κάνει δικό της από την Τουλούζ, ενώ το συγκρότημα του Ντεσάμπ πρότεινε τον παίκτη στην ομάδα που θα αντιμετωπίσει στην πρεμιέρα της φάσης των ομίλων του Champions League.

Ο 25χρονος Ζινιάκ σκόραρε πέρυσι 8 φορές με τη φανέλα της Μαρσέιγ στο Σαμπιονά σε σύνολο 29 αγώνων (συνολικά πέτυχε 12 γκολ σε 36 ματς), ενώ να σημειωθεί ότι η μεγάλη εξέλιξη για τον υψηλόσωμο θηριώδη φορ έγινε στην Τουλούζ, με τη φανέλα της οποίας πανηγύρισε στο γαλλικό πρωτάθλημα 34 γκολ (σε 98 ματς) από το 2007 μέχρι το 2010.

Προτάθηκε ακόμα και ο... Παβλιουτσένκο

Η δήλωση του Βαγγέλη Μαρινάκη κατά την παρουσίαση του Ζαν Μακούν "να περιμένετε και άλλες εκπλήξεις" (ερωτηθείς για το αν θα υπάρξει και νέα μεγάλη μεταγραφή μετά τον Καμερουνέζο μέσο) έχει δημιουργήσει προσδοκίες στον κόσμο της ομάδας σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και ο Ρόμαν Παβλιουτσιένκο να φαντάζει εφικτός στόχος.

Όπως αναφέρει μερίδα των ελληνικών ΜΜΕ, ένας ακόμα παίκτης που προτάθηκε στους διοικούντες την πειραική ΠΑΕ τα τελευταία 24ωρα είναι και ο Ρώσος επιθετικός της Τότεναμ, με τα "σπιρούνια" να μην έχουν πρόβλημα να τον παραχωρήσουν από τη στιγμή που δεν έχει μεγάλο χρόνο συμμετοχής στην ομάδα.

Η άφιξη του Εμανουέλ Αντεμπαγιόρ στο "Γουάιτ Χαρτ Λέιν", με τη μορφή δανεισμού από τη Μάντσεστερ Σίτι, έχει δώσει μία ακόμα επιλογή στον Χάρι Ρέντναπ για την επίθεση των Λονδρέζων, με τον Παβλιουτσένκο να βρίσκεται πλέον στην λίστα των υπό παραχώρηση παικτών και τους "ερυθρολεύκους" να είναι μεταξύ των ομάδων στις οποίες έχει προταθεί.
sport24.gr

Καλωσορίζοντας τα παλιά

http://www.protagon.gr/resources/2011-08/potamsyn1-thumb-medium.jpgΤηρουμένων των αναλογιών, σε μιαν αποστροφή του βαρύγδουπου, ως συνήθως, λόγου του, ο εκδότης του Βήματος και ιθύνων νους του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη μού θύμισε χτες την ακριβοδίκαιη πρόταση του Λάιμπνιτς στη Θεοδικία του: «Αν ανάμεσα σε όλους τους πιθανούς κόσμους δεν βρισκόταν ένας, καλύτερος από τους υπόλοιπους, ο Θεός δεν επρόκειτο να δημιουργήσει κανέναν». Όμως, τελικά, να που έφτιαξε ετούτον εδώ που ζούμε. Κατ’ απόλυτη συνέπεια, ο κόσμος που μας δόθηκε να ζήσουμε είναι ο καταλληλότερος μεταξύ των κόσμων στους οποίους θα μπορούσαμε πιθανώς να ζήσουμε. (Συζητάμε, αν θέλετε, το γεγονός ότι το επιχείρημα στηρίζεται στην άκρα ευμένεια του Πλάστη- ο οποίος, δεν υπήρχε περίπτωση να μας προσφέρει όποια κι όποια σκαρταδούρα- αλλά η λογική της πρότασης είναι ακαταμάχητη. Κι ας συνεχίζουν διάφοροι σκεπτικιστές, μετά τον Βολταίρο, να χλευάζουν την ακατάβλητη αισιοδοξία του Λάιμπνιτς, με την οποία ο μεγάλος μαθηματικός και φιλόσοφος απλώς δηλώνει, πριν από την ανατρεπτική θεωρία της εξέλιξης, την πλήρη εμπιστοσύνη του στις υπό πίεση εξευρεθείσες καλύτερες δυνατές λύσεις.)
Ποιά συγγένεια βρήκα, λοιπόν, εγώ τώρα- τηρουμένων των αναλογιών, επιτρέψτε μου να επιμείνω- ανάμεσα στην καλοσυνάτη πρόταση του Λάιμπνιτς και στο κύριο άρθρο του κ. Ψυχάρη. Σημειώνει, στην αρχή ήδη του άρθρου του ο γνωστός δημοσιογράφος, πως από τη μεταπολίτευση και μετά, και παρόλες τις μεταξύ τους έντονες και συχνά πλασματικές διαφωνίες, τα δύο μεγάλα κόμματα εξουσίας παγίως ομονοούσαν στην ανάγκη να υπερψηφιστούν οι δαπάνες του Προϋπολογισμού των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας. Τούτο, βεβαίως, εν όψει των «ορατών εθνικών κινδύνων»... Κι εδώ ακριβώς ο μακρινός απόηχος της Θεοδικίας: «Σε εκείνους τους καιρούς η στάση αυτή των δύο κομμάτων εκτιμήθηκε προφανώς τόσο θετικά από τους πολίτες ώστε έκτοτε επί τέσσερις σχεδόν δεκαετίες η ΝΔ και το ΠαΣοΚ να εναλλάσσονται στην εξουσίαν ηρέμως και ησύχως.»
Με άλλα, δικά μου, βέβαια, λόγια, αν όλοι εμείς οι συνετοί πολίτες σαράντα χρόνια τώρα επιτρέπαμε και επικυρώναμε την ειρηνική, ανώδυνη και ανεπαίσχυντη εναλλαγή στην εξουσία Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, είναι διότι κοιμόμαστε ήσυχοι πως, οσαδήποτε άλλα δεινά κι αν συσσωρεύονταν, οι εκάστοτε Υπουργοί Εθνικής Άμυνας θα φρόντιζαν οπωσδήποτε (και με το... αζημίωτο ενδεχομένως) ώστε να μη μας λείψουν τα όπλα με τα οποία θα υπερασπιζόμαστε την πατρίδα από τους «ορατούς» φθονερούς εχθρούς της. Και πως η αντιπολιτευόμενη παράταξη δεν θα είχε καμία αντίρρηση για τις εισηγούμενες από τη συμπολίτευση εθνοσωτήριες παραγγελίες οπλικών συστημάτων, περιμένοντας καρτερικά τη σειρά της να κυβερνήσει κι εκείνη τον τόπο και να συνεχίσει (με το αζημίωτο πάντα) το θεάρεστο αυτό έργο.
Μα, αν δεν είναι αυτός «ο καλύτερος απ’ όλους τους κόσμους», τότε ποιός είναι; Μια σημαντική παραφωνία ωστόσο εδώ, την οποία δεόντως εντοπίζει στη συνέχεια του σημειώματός του ο αρθρογράφος. Η θωράκιση της άμυνας της χώρας ήταν η φωτεινή εξαίρεση. Σε όλα τ’ άλλα υψίστης σημασίας πράγματα (οικονομία, παιδεία και ούτω καθεξής) οι ανθυποψήφιες για την εξουσία παρατάξεις τρωγόντουσαν σαν τα σκυλιά. Πεισματικά «όχι» από την πλευρά της μειοψηφίας σε όλα τα επί μέρους κεφάλαια του Προϋπολογισμού που εισηγείτο η πλειοψηφία, με αποτέλεσμα την άνευ ουσίας καταψήφιση του κυβερνητικού προγράμματος (όσο κι αν αυτό διατηρούσε μια ζηλευτή συνέχεια, ανεξάρτητα από το κόμμα που βρισκόταν στην αρχή: προοδευτική διόγκωση του Ελλείμματος που έμελλε να καλυφθεί από νέα Δάνεια που θα κάλυπταν με τη σειρά τους τις παγιωμένες ανάγκες... εναλλακτικών βέβαια προσώπων- επιδοτήσεις, προσλήψεις, μεταθέσεις, αποσπάσεις και δε συμμαζεύεται).
Αυτά όμως όλα τώρα μοιάζουν να τέλειωσαν. Κι ατενίζουμε ξανά με αισιοδοξία το μέλλον. «Περιμένοντας το καινούριο», όπως εμφατικά τιτλοφορεί το άρθρο του ο εκδότης του Βήματος. Η ελπιδοφόρος αρχή έγινε όταν ξημέρωσε η περασμένη Τετάρτη, η «αληθώς μεγάλη μέρα», κατά τον αρθρογράφο, καθώς «επετεύχθη στη Βουλή των Ελλήνων η συναίνεση για την Παιδεία». Με δεδομένο το ότι η ομοψυχία δεν κινδυνεύει και στο άλλο ζωτικό πεδίο της προάσπισης της Εθνικής Άμυνας (για να μη μιλήσουμε και για τον μονόδρομο του διαρκούς, ανατροφοδοτούμενου δανεισμού), δε μπορεί παρά να μας περιμένουν ακόμα καλύτερες μέρες. Ας μην παρεξηγηθώ- έχω άλλωστε ξεκαθαρίσει τη θέση μου σε προηγούμενο σημείωμα, εδώ στο Protagon- δεν πρόκειται ν’ αμφισβητήσω το ότι υπάρχουν αρκετές νοήμονες διατάξεις στον νέο νόμο για την Παιδεία, ή τουλάχιστον αρκετές καλές προτάσεις για να διορθωθούν τα κακώς κείμενα. Η αυτονοήτως επιβεβλημένη εφαρμογή τού νόμου θα δείξει. Διαφωνώ όμως ασφαλώς ως προς το «νέο πνεύμα» που δήθεν κυριάρχησε ώστε να επιτευχθεί η πολυπόθητη συναίνεση. Σε τι χρειάστηκε, μεταξύ των άλλων, να υποχωρήσει από τις αρχικές της θέσεις η Υπουργός Παιδείας, για να πει το ναι η ξεροκέφαλη αντιπολίτευση; Μα στην όντως νεωτερική απαίτηση των καιρών για την κατάργηση των ανεδαφικών και προωθούμενων με τη γνωστή φαυλότητα «δωρεάν συγγραμμάτων». Όχι μόνο τίποτα «καινούριο» δεν φαίνεται εδώ στον ορίζοντα, παρά, αντιθέτως, κατακυρώνεται η επιστροφή στις πιο παλιομοδίτικες κακές πρακτικές. Χαριστικές δήθεν για τους φοιτητές, που συνεχίζουν έτσι ν’ απολαμβάνουν τη «δωρεάν Παιδεία», αλλά και χαριστικές, κυρίως κατ’ ουσία, για τους λογής λογής καθηγητάδες.
Ας ξαναπιάσουμε όμως το νήμα με τη Θεοδικία. Δεν θέλω κατά κανένα τρόπο να στερήσω από τον κ. Ψυχάρη τη χαρά να προσδοκά κάτι καινούριο. Ο Λάιμπνιτς, με όλη την ευαρέσκειά του για όλα όσα του είχαν χαριστεί- στον ίδιο και σε όλους τους συνανθρώπους του- ένα ακόμα σπουδαίο πράγμα δεν έπαψε να ζητάει: «να μην ατονήσει ποτέ η διάθεση και η ετοιμότητά μας για νέες ανακαλύψεις». Ο κόσμος μας καθώς απαρτίζεται από απειράριθμα μόρια ασφαλώς και αφήνει περιθώρια για αμέρητα νέα «θαύματα της φύσης» καθώς και για νέα περιπετειώδη διαβήματα της λογικής. Αν σ’ αυτό το σκεπτικό στηρίζει και ο μεγαλόσχημος εκδότης μας την ελπίδα του για τον ερχομό τού καινούριου, τότε είμαι ολόψυχα μαζί του.
protagon.gr

Οικογενειοκρατίας το…ανάγνωσμα πάλι στα ψηφοδέλτια της ΝΔ

Ενώ ο Αντώνης Σαμαράς προγραμματίζει το επόμενο διάστημα να επαναφέρει με ένταση το αίτημα για πρόωρες εκλογές κι ενώ οι λίστες των υποψηφίων ολοκληρώνονται, υπάρχει μια κατηγορία προσώπων που δεν ανησυχούν καθόλου, καθώς ελέω ονόματος, έχουν εξασφαλίσει μια θέση στα ψηφοδέλτια του κόμματος.
Περίπου δέκα γόνοι νυν και πρώην βουλευτών θα είναι για πρώτη φορά υποψήφιοι για μια θέση στη Βουλή ενώ είναι και πάλι υποψήφιοι τουλάχιστον άλλοι 10-15 γιοί και θυγατέρες οικογενειών που βρίσκονται ήδη στα έδρανα της ΝΔ λίγα ή περισσότερα χρόνια.
Στην Α΄ Θεσσαλονίκης προαλείφεται για υποψήφια η Ανθή Σαλαγκούδη, η οποία εξελέγη πρόσφατα δημοτική σύμβουλος με τον συνδυασμό του Κώστα Γκιουλέκα. Είναι η κόρη του πρώην υπουργού και επί σειρά ετών βουλευτή στη Β΄ Θεσσαλονίκης Γιώργου Σαλαγκούδη.
Στο νομό Σερρών πιθανή είναι η υποψηφιότητα του γιου του Αχιλλέα Καραμανλή Κωνσταντίνου. Ο Αντώνης Σαμαράς έχει δώσει το «πράσινο φως» για τη συγκεκριμένη υποψηφιότητα, καθώς θεωρεί ότι θα αποτελέσει απάντηση σε όσους τον κατηγορούν ότι επιχειρεί να πάρει αποστάσεις από τα λεγόμενα Καραμανλικά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο… Γ’, πάντως, προς το παρόν δεν δραστηριοποιείται στην περιοχή, ενώ το πολιτικό γραφείο του πατέρα του παραμένει κλειστό.
Ο Χρήστος Δήμας γιος του αντιπρόεδρου της Νέας Δημοκρατίας Σταύρου, από τα πλέον δραστήρια μέλη της ΟΝΝΕΔ Κορινθίας, θεωρείται βέβαιο ότι θα είναι υποψήφιος βουλευτής στον νομό, ενώ ο πατέρας του μάλλον θα κατευθυνθεί στο Επικρατείας. Το όνομα του Χρήστου Δήμα είχε ακουστεί και στις εκλογές του 2009, αλλά τότε είχε διαψεύσει ότι θα πολιτευόταν. Τώρα όμως κινείται στην περιοχή και θα δοκιμάσει την τύχη του στις κάλπες
Στην Αιτωλοακαρνανία αναμένεται να πολιτευθεί ο Ασημάκης Φωτόπουλος, ο οποίος είναι γιος του επί σειρά ετών βουλευτή Χρήστου Φωτόπουλου, ενώ στον ίδιο νομό θα πολιτευθεί και πάλι ο Σπήλιος Λιβανός, γιος του πρώην υπουργού Διονύση, ο οποίος είχε εκλεγεί και με τη ΝΔ και με το ΠΑΣΟΚ.
Στο Ρέθυμνο μετά τη μετακόμιση της Όλγας Κεφαλογιάννη στην Α΄ Αθηνών είναι πολύ πιθανόν να δοκιμάσει την τύχη του στις εκλογές ο ανιψιός του πρώην υπουργού Γιάννη Κεφαλογιάννη που είναι και συνονόματός του.
Στην Κέρκυρα θα είναι ξανά υποψήφιος ο Στέφανος Γκίκας, γιος του Σωτήρη Γκίκα. Ανάμεσα στις υποψηφιότητες που ακούγονται είναι και του Διονύση Παπαδόγγονα, γιου του πρώην υπουργού Αλέξανδρου Παπαδόγγονα στην Α΄ Αθηνών .
Σε όλους αυτούς πρέπει να προστεθεί μια σειρά από νυν βουλευτές-γόνοι πολιτικών οικογενειών που βρίσκονται ήδη στα «γαλάζια» έδρανα, όπως ο Μιλτιάδης Βαρβιτσιώτης, ο Μιχάλης Μπεκίρης, ο Θανάσης Δαβάκης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Σπύρος Ταλιαδούρος, ο Σίμος Κεδίκογλου, ο Σταύρος Καλογιάννης και ο Κώστας Καραγκούνης.
pireasnews.gr

Άσυλο… λογικής

Άσυλο… λογικής
Τελικά, η διαδικασία της μεταρρύθμισης του Πανεπιστημίου ολοκληρώθηκε στο σημείο από το οποίο ξεκίνησε: Το Άσυλο. Tout ça, pour ça, που λένε και οι Γάλλοι!
Με την ψήφιση του νέου νόμου-πλαισίου, από μία τόσο ευρεία  πλειοψηφία της Βουλής, η μεταρρύθμιση διαθέτει  πλέον ένα ισχυρό ιδεολογικό «τόπο», την de jure κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Όχι απλά την αποσιώπησή του, όπως ήταν το αρχικό σχέδιο, αλλά τη ρητή πλέον κατάργηση οποιασδήποτε διάταξης παρέπεμπε σε αυτό ή αναγνώριζε την ευθύνη ενός οργάνου για την προστασία των ακαδημαϊκών ελευθεριών και την κατοχύρωση της ασφάλειας των εγκαταστάσεων και των προσώπων μέσα στα Ιδρύματα. Η κατάργηση του ασύλου προβάλλεται ως ιδεολογική νίκη, ως μια νέα εποχή, ως καθαρτήρια πηγή όλων των παλαιών ανομημάτων της Πανεπιστημιακής αυτοδιοίκησης, ως αφετηρία εκσυγχρονισμού των ΑΕΙ και ως το τέλος του «παλιού».
Πλέον, σύμφωνα με το άρθρο 3 του νέου νόμου «Στα ΑΕΙ κατοχυρώνεται η ακαδημαϊκή ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία, καθώς και η ελεύθερη έκφραση και διακίνηση των ιδεών. Σε αξιόποινες πράξεις που τελούνται εντός των χώρων των ΑΕΙ, εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. Από τη δημοσίευση του παρόντος νόμου καταργούνται το άρθρο 2 του ν.1268/1982….κλπ».
Επομένως, στο εξής, κανείς δεν θα έχει την ευθύνη για το Πανεπιστημιακό άσυλο, γιατί απλά αυτό δεν υπάρχει, η δε ακαδημαϊκή ελευθερία και η ελεύθερη έκφραση των ιδεών θα προστατεύονται… από μόνες τους!
«Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς Βαρβάρους;» όπως λέει ο ποιητής, για να συμπληρώσει σκωπτικά «οι άνθρωποι αυτοί ήταν μία κάποια λύσις». Το θέμα είναι για ποιους ήταν «λύση» και ποιοι επωφελούνταν διαχρονικά από αυτή τη «λύση».
Χωρίς επικήδεια διάθεση για το άσυλο, αλλά με την πεποίθηση ότι η κατάργησή του έχει συμβολικό πολιτικό βάρος και εκπέμπει μηνύματα περισσότερο προς την κοινωνία παρά προς το Πανεπιστήμιο, θεωρώ, με κάποια βεβαιότητα, ότι τα παραπάνω ερωτήματα θα βρουν απαντήσεις στο άμεσο μέλλον. Σήμερα, όμως, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε δύο πραγματικές καταστάσεις.
Από τη μία πλευρά, πρέπει να συνομολογήσουμε ότι το άσυλο, ως κατάκτηση της Δημοκρατίας και ακαδημαϊκή παράδοση, δεν το προστάτευσε επαρκώς, με ευθύνη και αποφασιστικότητα, η ίδια η Πανεπιστημιακή κοινότητα. Σε πολλές περιπτώσεις τα τελευταία χρόνια, το άσυλο εκφυλίστηκε σε ασυλία και αυθαιρεσία, με  βάρβαρες παραβιάσεις και προσβολές εναντίον προσώπων και εγκαταστάσεων. Ακαδημαϊκοί δάσκαλοι προπηλακίστηκαν και κακοποιηθήκαν (Κίττας, Πανούσης, Μάνθος, Παπαδάτος κ.ά.), κτίρια και εργαστήρια καταστράφηκαν, ενώ συχνά η απάντηση της Πανεπιστημιακής κοινότητας περιορίστηκε  στην έκδοση ανακοινώσεων αποδοκιμασίας των γεγονότων.
Παράλληλα, πολλοί επένδυσαν στην ύπαρξή του για να ικανοποιήσουν ξένα προς το Πανεπιστήμιο συμφέροντα. Η, δε επίσημη Πολιτεία, όταν δε ήταν συνυπεύθυνη για την κατάλυσή του, υπήρξε απαθής. Πάνω σε αυτές τις καταστάσεις διαμορφώθηκε εύκολα και με περίσσεια συναίνεση ο ιδεολογικός τόπος της κατάργησης του ασύλου. Πάνω σε αυτές τις καταστάσεις δομήθηκε ο εύπεπτος επικοινωνιακός λόγος σε βάρος του Πανεπιστημίου. Έτσι φτάσαμε να διαγκωνίζονται κόμματα και βουλευτές στο ελληνικό Κοινοβούλιο για το ποιος πρότεινε πρώτος την κατάργηση του ασύλου.
Και η ταμπακέρα χάθηκε μαζί με τη λογική! Οι «βάρβαροι» ήταν μία κάποια «λύσις» για πολλούς, αλλά όχι για το Πανεπιστήμιο και τους ανθρώπους του.
Από την άλλη πλευρά, θεωρώ ότι σήμερα η υπόθεση του ασύλου επανέρχεται ως απεύθυνση στη συλλογική ευθύνη και δράση του συνόλου της Πανεπιστημιακής κοινότητας. Ας μην ξεχνάμε ότι το μοντέλο δεν ανετράπη. Όσο υπάρχει εκλογή και δημοκρατική νομιμοποίηση του Πρύτανη από την ακαδημαϊκή κοινότητα, υπάρχει ευθύνη για την προστασία της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της ελεύθερης έκφρασης και διακίνησης των ιδεών στο Πανεπιστήμιο. Υπάρχει ευθύνη για την προστασία των προσώπων και των εγκαταστάσεων. Η ευθύνη αυτή προκύπτει από την εντολή και την εμπιστοσύνη της Πανεπιστημιακής κοινότητας, καθώς και από τη συναίσθησης αυτής της τελευταίας πως κάθε φορά που παραιτείται της υπεράσπισης ενός δικαιώματος, το χάνει. Η κατάργηση του ασύλου στο νόμο, δεν αρκεί για να καταλύσει την ευθύνη των εκλεγμένων οργάνων για τη λειτουργία και τη ζωή του Ιδρύματος, ούτε την παράδοση της αυτορρυθμιζόμενης οντότητας του Πανεπιστημίου. Είναι ζήτημα… λογικής!
Γι’ αυτό το λόγο, το εθιμικά, πλέον, υπαρκτό άσυλο, όπως σε πολλά Πανεπιστήμια της Ευρώπης, έχει μπροστά του μία δεύτερη ζωή, που πρέπει να αναπτυχθεί, όχι απλά σε ένα «προστατευόμενο» χώρο, αλλά σε  ένα πραγματικά «υπερασπίσιμο χώρο» από το σύνολο της Πανεπιστημιακής κοινότητας.
Για τη δεύτερη ζωή ισχύει ό,τι και για την πρώτη. Δεν υπάρχουν αθώοι.
ΥΓ. Φαντάζομαι ότι μετά τη δημοσίευση του νόμου και χωρίς να εμποδίζεται από το «αμαρτωλό» άσυλο, η αστυνομία θα δράσει άμεσα για να αντιμετωπίσει το παρεμπόριο, τους βανδαλισμούς και την εγκληματικότητα τουλάχιστον στους δρόμους και στις πλατείες της Αθήνας πέριξ των πανεπιστημιακών κτιρίων… Αυτό θα είναι είδηση!
*Ο Θόδωρος Π. Παπαθεοδώρου είναι Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
aixmi.gr

Διχάζουν τη Ν.Δ. τα σενάρια συγκυβέρνησης


Διχάζουν τη Ν.Δ. τα σενάρια συγκυβέρνησης

Νέα εσωκομματική αναστάτωση προκαλεί στη Νέα Δημοκρατία η συνεχιζόμενη συζήτηση για την μελλοντική προοπτική συγκυβέρνησης ΠαΣοΚ και αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Τα σενάρια που τροφοδοτούν και «γαλάζια» στελέχη προκαλούν εκνευρισμό και ενόχληση στον πρόεδρο της Ν.Δ. κ. Αντ. Σαμαρά που δεν θέλει να συζητά ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Στο επιτελείο του προέδρου της Ν.Δ. κυρίαρχη είναι η άποψη, ότι η σχετική συζήτηση δημιουργεί πρόβλημα στη στρατηγική του κ. Σαμαρά και δεν βοηθάει στην προσπάθεια ανάκαμψης του κόμματος, ενώ πολλοί λένε ότι με αυτό τον τρόπο ενισχύεται η εσωστρέφεια και η ηττοπάθεια.

Κυρίως δεν ευνοεί την επιχείρηση να ξανακερδίσει η Ν.Δ. τμήμα της κοινωνίας, αφού στελέχη της με τις δημόσιες παρεμβάσεις τους, δεν αποκλείουν μετεκλογική συνεργασία με το ΠαΣοΚ.

Αυτές οι αναφορές ακυρώνουν επί της ουσίας το επιχείρημα του κ. Σαμαρά, ότι επιθυμεί -όπως ανέφερε και σε συνέντευξή του το περασμένο Σάββατο- τις «καθαρές λύσεις» και μιλάει για αυτοδυναμία. Κατά της προοπτικής ΠαΣοΚ- ΝΔ εμφανίζεται σε συνομιλητές του ο τέως πρωθυπουργός κ. Κ.Καραμανλής.

Για να σταματήσει αυτή η συζήτηση ο κ. Σαμαράς έδωσε εντολή στον εκπρόσωπο του κόμματος κ. Ι. Μιχελάκη να στείλει κυρίως μήνυμα στα «γαλάζια» στελέχη που επιμένουν να μιλάνε για συναίνεση και ουσιαστικά ευθυγραμμίζονται με το ΛΑΟΣ του κ. Γ. Καρατζαφέρη και τη Δημοκρατική Συμμαχία της κυρίας Ντόρας Μπακογιάννη.

«Οι φωνές μέσα στην κυβέρνηση που μιλούν για συναίνεση -και εννοούν συνενοχή- είναι προφανές εκτός των προθέσεων της Ν.Δ. Συναίνεση ή συνενοχή στο λάθος η Ν.Δ. δεν πρόκειται ποτέ να δώσει» ανέφερε.

Αυτή ήταν η πραγματική πρόθεση της ηγεσίας, παρά το γεγονός ότι η Ν.Δ. επέμεινε να στρέψει τα πυρά προς την κυβέρνηση, θεωρώντας αυτήν υπεύθυνη για τα σενάρια περί συγκυβέρνησης.
«Δουλειά δεν έχει να κάνει η κυβέρνηση και ασχολείται συνέχεια με την αντιπολίτευση. Τους καταλαβαίνουμε. Όποιος δεν μπορεί να κυβερνήσει ονειρεύεται συγκυβέρνηση» είπε ο κ. Μιχελάκης. Η θεωρία που επικρατεί στην ηγετική ομάδα της Ν.Δ., είναι πως συγκυβέρνηση σημαίνει συνευθύνη και συμφωνία με την οικονομική πολιτική.


Διχασμός στην Κ.Ο.
Με προσοχή παρακολουθούν στην ηγεσία του κόμματος τις κινήσεις και τις τοποθετήσεις βουλευτών που έχουν κατά καιρούς εκφραστεί υπέρ της συναίνεσης και σε αυτό το κλίμα, ειδικά μετά την συμφωνία στην παιδεία- μιλάνε θετικά για το ενδεχόμενο μελλοντικά κυβέρνησης συνεργασίας, όπως π.χ. τους κκ. Αρ. Σπηλιωτόπουλο, Κ. Χατζηδάκη, Κυρ. Μητσοτάκη, κ.α.

Ειδικά στην ηγετική ομάδα ενοχλήθηκαν πάρα πολύ με κυριακάτικη συνέντευξη του κ. Χατζηδάκη που δεν απέκλεισε συνεργασία ΠαΣοΚ και Ν. Δ. μετά τις εκλογές, αν και ο κ. Σαμαράς βάζει συνέχεια το θέμα των πρόωρων εκλογών, επιμένει στις «καθαρές λύσεις» και θεωρεί ότι θα πετύχει αυτοδυναμία.

Δεν είναι τυχαίο, ότι στο παρασκήνιο στελέχη περί τον πρόεδρο του κόμματος λένε πως τέτοιες δηλώσεις και κινήσεις ουσιαστικά αποδυναμώνουν την επίσημη θέση του κόμματος, ενώ τις συνδέουν με προσωπικές επιδιώξεις.

Μάλιστα, δεν αποκλείεται να υπάρξει νέα ηχηρή δήλωση, αυτή τη φορά του ίδιου του κ. Σαμαρά, συνομιλητές του οποίου λένε, ότι μετά από μια περίοδο ηρεμίας, καταγράφονται νέα κρούσματα παραφωνιών.

Επίσης λένε ότι οι διαφοροποιήσεις μπορούν -υπό προϋποθέσεις- να εκληφθούν ως εκφάνσεις υπονόμευσης μίας πολιτικής που σταδιακά κερδίζει την κοινή γνώμη, αν και καταγράφονται και διαφορετικές απόψεις από βουλευτές που επιμένουν ότι η στρατηγική του κ. Σαμαρά είναι σε λάθος κατεύθυνση.

«Είμαστε μια δύναμη ευθύνης και πιστεύουμε ότι πρέπει να βρεθεί μια καθαρή λύση ώστε η χώρα να πάει μπροστά» είναι η άποψη του κ. Ευ. Αντώναρου (ρ/σ flash), ενώ ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος κ. Κ. Μαρκόπουλος ανέφερε (ρ/σ ΝΕΤ), πως «είναι θρυλούμενος από καιρό αυτός ο γάμος αλλά δεν έχει γίνει και δεν πρόκειται να γίνει γιατί δεν χρειάζεται να γίνει γάμος».


Συνάντηση με Βενιζέλο
«Εμείς διαφωνούμε κάθετα με την οικονομική πολιτική και δεν εγκρίνουμε τις κινήσεις της κυβέρνησης» λέει τακτικός συνομιλητής του κ. Σαμαρά που τονίζει ότι η συναίνεση που δίνει η Ν.Δ. είναι κατά περίπτωση και σε ότι θεωρεί σωστό.

Εξάλλου, η οποιαδήποτε προοπτική συνεννόησης προσκρούει στο καθοριστικό αίτημα του κ. Σαμαρά για άλλο μείγμα πολιτικής και για την αποδοχή μεγάλου αριθμού προτάσεων της ΝΔ, ακόμα και ενόψει του φορολογικού νομοσχεδίου.

Το φορολογικό νομοσχέδιο αναμένεται να το συζητήσει ο κ. Σαμαράς και με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και υπουργό Οικονομικών κ. Ευ. Βενιζέλο, στη συνάντηση που θα έχουν το πρωί της Τρίτης στα γραφεία της Ν.Δ.

Ο κ. Βενιζέλος είχε τηλεφωνική επικοινωνία χθες με τον κ. Σαμαρά, τον οποίο ζήτησε να συναντήσει, παρά το γεγονός ότι με εντολή του προέδρου της Ν.Δ., ο υπουργός είναι μόνιμα στο στόχαστρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης το τελευταίο διάστημα.

O κ. Σαμαράς θα έχει την ευκαιρία να ενημερωθεί για τη συγχώνευση των τραπεζών Alpha και Eurobank -την οποία χαρακτήρισε ορθή στρατηγική κίνηση- για το θέμα των εγγυήσεων και την εξέλιξη που υπάρχει με τη Φινλανδία, κ.α.

Η ενημέρωση που θα έχει ο κ. Σαμαράς γίνεται την παραμονή της συνάντησης που θα έχει με την τρόικα, όπου για μια ακόμη φορά -με βάσει και τα νέα δεδομένα, όπως λένε οι συνομιλητές του- θα επισημάνει τις ενστάσεις και την εκτίμηση πως «το πρόγραμμα δεν βγαίνει».
tovima.gr