Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Mετα απο πολλα, πολλα χρονια!

Παίρνει το πρωτάθλημα ο Παναθηναϊκός...

Ο Παναθηναϊκός πέρασε και από το Περιστέρι, επικρατώντας του Ατρόμητου με 3-0 και βρίσκεται μια ανάσα από τον τίτλο του πρωταθλητή, καθώς θέλει ένα μόλις βαθμό στα εναπομείναντα δυο παιχνίδια. Στο Καραϊσκάκη, το 0-0 του Ολυμπιακού με την Ξάνθη έκανε και τον πλέον αισιόδοξο φίλο των «ερυθρολεύκων» να μην πιστεύει πλέον ούτε στο θαύμα...
http://press-gr.blogspot.com/

Είδε τη σούβλα και πέταξε το αρναρίνι!

tsioy_tsioy

Τιµές κόστους για τους ξένους tour operators




Εκπτώσεις έως 50% στα all inclusive. Ακριβότερη η Ελλάδα από την Τουρκία. Κλειστά τρία στα τέσσερα ξενοδοχεία αντίθετα µε άλλες χρονιές. Η φετινή σεζόν θα ξεκινήσει τον Μάιο, σύμφωνα με πολλούς ιδιοκτήτες συγκροτημάτων


Από τη Ρόη Χάικου


Γη και ύδωρ» δίνουν οι Έλληνες ξενοδόχοι στους ξένους πράκτορες, προκειµένου να γεµίσουν τα κρεβάτια τους τη φετινή τουριστική περίοδο.
Οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις της χώρας µας φτάνουν να προσφέρουν πακέτα all inclusive µε 20 ή 25 ευρώ το άτοµο ηµερησίως, στα οποία περιλαµβάνεται η διαµονή, τρία γεύµατα και ποτό. Πολλά είναι τα πακέτα που στα 400 ευρώ για µία εβδοµάδα διαµονής στα πιο δηµοφιλή ελληνικά νησιά περιλαµβάνουν και τα αεροπορικά εισιτήρια.
«Τα 25 ή 45 ευρώ την ηµέρα για το all inclusive µάλλον συνεπάγεται αλλοίωση της ποιότητας των προσφερόµενων υπηρεσιών», ανέφερε στο «Κ» ο κ. Γιάννης Ευαγγέλου, πρώην πρόεδρος του Συνδέσµου των εν Ελλάδι Τουριστικών και Ταξιδιωτικών Γραφείων (HATTA). Ένα κανονικό πακέτο, σε καλό ξενοδοχείο µε οργανωµένες υπηρεσίες και δυνατότητες, δίδεται στο all inclusive µε περίπου 700-750 ευρώ για κράτηση µίας εβδοµάδας, σηµείωσε ο ίδιος, τιµή στην οποία περιλαµβάνονται τα αεροπορικά εισιτήρια.
Οι υπηρεσίες all inclusive στη χώρα µας δεν αποτελούν µεγάλο κοµµάτι του τουριστικού πακέτου –αντιστοιχούν σήµερα στο 15% των κρατήσεων στα ξενοδοχεία–, αλλά βαίνουν αυξανόµενες. Υπάρχουν και πακέτα µε 120 ή 150 ευρώ την ηµέρα στις πολυτελείς κυρίως µονάδες, οι οποίες διαθέτουν τουλάχιστον 5 θεµατικά εστιατόρια, premium ποτά κ.λπ.
Πρόκειται για τιµές που δύσκολα οι Έλληνες απολαµβάνουν για διακοπές στην πατρίδα τους, αλλά εξασφαλίζουν όταν ταξιδεύουν οι ίδιοι στο εξωτερικό.
Η τιµή πόρτας για το ίδιο δίκλινο δωµάτιο σε ξενοδοχείο 3 ή 4 αστέρων, που δίδεται στον ξένο για 25 ευρώ, ξεκινά από 60-70 ευρώ, ενώ οι Έλληνες που µεµονωµένα οργανώνουν τις διακοπές τους, το πληρώνουν τον Αύγουστο τουλάχιστον 50 ευρώ.
Οι τιµές σύµφωνα µε τους ξενοδόχους είναι κατά 5%-10% χαµηλότερες στους tour operators σε σχέση µε πέρυσι, τα πακέτα all inclusive µέχρι και 50% κάτω, ενώ για τους Έλληνες κινούνται είτε στα περσινά επίπεδα είτε είναι µέχρι 5% µειωµένες.
Την περίοδο αυτή, η αγορά αναµένει να «ανοίξουν» τα συµβόλαια από το Βερολίνο, όπου τα µηνύµατα δεν είναι τόσο ενθαρρυντικά. «Ίσως πρόκειται για τεχνητή κρίση προκειµένου οι Γερµανοί να πιέσουν ακόµη περισσότερο τις τιµές. Γι’ αυτό θα πρέπει οι Έλληνες ξενοδόχοι να αντέξουν την πίεση», σηµείωσε ο αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Οµοσπονδίας Ξενοδόχων, κ. Νίκος Πουλιού.
Διαβάστε το υπόλοιπο εδώ

Έτσι δολοφονήθηκε ο 15χρονος από την βόμβα των ψευτοεπαναστατών στα Κάτω Πατήσια Διαβάστε περισσότερα Έτσι δολοφονήθηκε ο 15χρονος από την βόμβα των ψευτοεπαναστατών στα Κάτω Πατήσια

Ένας νεκρός και δύο τραυματίες είναι ο απολογισμός της έκρηξης που έγινε στις 22:41, στην διασταύρωση Πολίτη Φωτίου 10 και Ιακωβάτων, στα Κάτω Πατήσια.
Αρχικά οι εκτιμήσεις της αστυνομίας ήταν ότι νεκρός ήταν ο τρομοκράτης, ο οποίος επιχείρησε να τοποθετήσει την βόμβα στην σχολή δημόσιας διοίκησης.
Από την έκρηξη, εκτός από τον νεκρό ο οποίος διαμελίστηκε, τραυματίστηκε σοβαρά και νοσηλεύεται προληπτικά στη μονάδα εντατικής θεραπείας του Αγλαϊα Κυριακού, ένα 10χρονο κορίτσι, το οποίο ήταν στο σημείο με τη μητέρα του.
Όταν η μητέρα - αφγανικής καταγωγής - κατάφερε να συννενοηθεί με τους αστυνομικούς, τους είπε οτι ο νεκρός είναι ο 15χρονος γιος της. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες, η οικογένεια συνήθιζε τα βράδια να περιπλανιέται στην περιοχή και επειδή είναι πολύ φτωχοί μάζευαν ότι έβρισκαν σε κάδους απορριμμάτων. Ετσι οι εκτιμήσεις λένε οτι πιθανότατα βρήκαν σε κάδο μια βαλίτσα ή σάκο, που ήταν μέσα τοποθετημένη η βόμβα ανάμεσα σε ρούχα και την πήραν μαζί τους.
Αξίζει να σημειωθεί οτι δεν υπήρξε προειδοποιητικό τηλεφώνημα για την τοποθέτηση βόμβας, ενώ εξετάζεται ακόμα και το ενδεχόμενο εκείνοι που τοποθέτησαν την βόμβα να μην είχαν προλάβει καν να απομακρυνθούν από το σημείο.
Επίσης, πολύ κοντά στο σημείο της έκρηξης είναι καφετέρια η οποία ήταν γεμάτη κόσμο!
Υπενθυμίζεται ότι στην περιοχή, πριν από λίγες ημέρες είχε τοποθετηθεί βόμβα στο σπίτι του προέδρου της ελληνοπακιστανικής κοινότητας.
Στον τόπο της έκρηξης βρίσκονται αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής και πυροτεχνουργοί οι οποίοι διεξάγουν έρευνα. Ο χώρος έχει αποκλειστεί και ερευνάται εξονυχιστικά.
"Η τρομοκρατία έδειξε το πιο σκληρό της πρόσωπο" δήλωσε ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, φτάνοντας στο σημείο. "Ήταν ένα ύπουλο και άνανδρο χτύπημα των τρομοκρατών. Δεν μπορούν να μας ξεγελάσουν, είμαστε απέναντί τους", τόνισε.

Newsit(.gr)

Τα στρουμφάκια και ο κομμουνισμός..


Η θεωρία ότι τα αθώα στρουμφάκια προβάλλουν την κομμουνιστική θεωρία κυκλοφορεί εδώ και πάρα πολύ καιρό. Ενώ οι συνοδευτικές θεωρίες συνομωσίας (ότι δηλαδή είναι πράγματι φτιαγμένα έτσι απο τους σοβιετικούς για να έχουν τα παιδιά επαφή με τα κομμουνιστικα ιδεώδη) αντικρούονται ώς υπερβολικές, τα σημάδια ότι, ηθελημένα ή μή, το χωριό των αγαπημένων ηρώων των παιδικών μας χρόνων είναι στην πραγματικότητα μιά μικρογραφία της ουτοπικής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι αδιάψευστα.

Αρχίζει πρώτα κανείς από το γεγονός ότι το χρήμα απουσιάζει από το στουμφοχωριό. Οι δουλειές έχουν μοιραστεί στα μισά περίπου στρουμφάκια που έχουν στερεοτυπικούς ρόλους μέσα στην στρουμφοκοινωνία: ο Προκόπης είναι οι εργάτες, ο Κηπευτής (farmer) είναι η αγροτική τάξη, ο Ζωγράφος και ο Ντορεμί οι καλλιτέχνες, ο Λιχούδης ο μάγειρας και ο Ράφτης είναι... ο ράφτης. Όλοι αυτοί κάνουν ο καθένας τη δουλειά του για όλα τα στρουμφάκια του χωριού χωρίς να ζητά αντάλλαγμα. Τα άλλα μισά στρουμφάκια είναι παραδείγματα ελαττωμάτων που η κοινωνία των στρουμφ βλέπει ως αρνητικά.

Ο Χουζουρης έχει την τεμπελιά του, ο Λιχούδης την λαιμαργία, ο Μελένιος τη ματαιοδοξία. Τα περισσότερα επεισόδια με κεντρικούς ήρωες τέτοιους χαρακτήρες έχουν ηθικό δίδαγμα το πόσο κακό είναι το αντίστοιχο ελάττωμα για τη στρουμφοκοινωνία. Και φυσικά το δίδαγμα το εκφράζει πολύ συχνά η συμβουλευτική φωνή του πάνσοφου Παπαστρούμφ.

Ο "κόκκινος πατέρας" όλου του χωριού που φροντίζει για τη ευημερία αλλά και την ισότητα στο χωριό, είναι ο μοναδικός αξιωματούχος στο χωριό και ο μοναδικός που αναγνωρίζεται ως κοινωνικά ανώτερος από οποιοδήποτε άλλο στρουμφάκι. Συγκεκριμένα τα κόκκινα ρούχα του έχουν εμπνεύσει και το (σχεδόν σίγουρα retro-acronym) S.M.U.R.F. = Socialist Men Under a Red Father. Παρά την οπτική ομοιότητά του όμως με την επίσης γενειοφόρα φιγούρα του Μάρξ ο ρόλος του στη στρουμφοκοινωνία είναι ο ίδιος με του Στάλιν.

Η μεγαλύτερη βέβαια απόδειξη για τον παραλληλισμό με το σοβιετικό καθεστώς είναι ο Σπιρτουλης. Ο Σπιρτούλης είναι ο Τρότσκι. Λέει ότι είναι βοηθός (και διάδοχος σε ένα επεισόδιο) του Παπαστρουμφ, αν και σε ένα άλλο επεισόδιο κάνει ένα από τα πραξικοπήματα που έχουν γίνει στο στρουμφοχωριό και γίνεται βασιλιάς απουσία του παπαστρουμφ (τα μισά στρουμφάκια διοργανώνουν αντίσταση). Και φυσικά το κλασσικό πέταγμα του Σπιρτούλη απο το χωριό είναι παραλλησιμός με την εξορία του Τρότσκι.

Και ο Δρακουμέλ; Απλώς ένας κακός μάγος που κυνηγάει τα στρουμφάκια για να τα φάει; Να τα φάει απο ένα σημείο και μετά γιατί στα αρχικά επεισόδια θέλει να πιάσει έξι από αυτά για να τελειώσει το ξόρκι που θα του επιτρέψει να φτιάξει χρυσάφι. Έτσι κάποιος μπορεί να δει το Δρακουμέλ σάν ενσάρκωση του καπιταλισμού που σκοπό έχει να καταστρέψει την ουτοπική κοινωνία των στρούμφ για το κέρδος.

Την Ψιψινέλ μπορούμε να τη δούμε ώς το προλεταριάτο-τον εξαρτώμενο εργάτη τον οποίο εκμεταλλεύεται το κεφάλαιο(Δρακουμέλ) ώστε να υλοποιήσει τα σχέδιά του. Και βέβαια υπάρχουν συγκεκριμένα επεισόδια που μπορεί να χρησιμοποιήσει κανείς ως επιχειρήματα.

Το επεισόδιο με τα σοκολατένια νομίσματα είναι το πιό συχνά αναφερόμενο. Ο Δρακουμελ και η μαμά του στέλνουν το σατανικό σπόρο στην αυλή του Λιχούδη και φυτρώνει ένα δέντρο με σοκολατένια νομίσματα τα οποία δοκιμάζει ο Λιχούδης. Μετά αντί να τα μοιραστεί με τα αλλα στρουμφάκια (τι πιο φυσιολογικό στην κομμουνιστική κοινωνία) τα θεωρεί δικά του (ιδιοκτησία = καπιταλισμός) και τα πουλάει στα άλλα στρουμφάκια αντί απαραίτητων γι αυτά εργαλεία (τα βάρη του Προκόπη, την τσάπα του κηπουρού, τα εργαλεία του ξεφτέρη). Χωρίς αυτά η στρουμφοκοινωνία καταρρέει αφού δεν μπορεί να παραχθεί τίποτα. Η κατάσταση σώζεται μετά από παρέμβαση του παπαστρούμφ που εξηγεί στο λιχούδη ότι για την κατάσταση φταίει η παράλογη ανάγκη του να συγκεντρώσει πλούτο.

Σε άλλο επεισόδιο η αυτόματη μηχανή παραγωγής φαγητού του Ξεφτέρι οδηγεί τα στρούμφάκια σε υπερκατανάλωση με αποτέλεσμα να εξαντληθούν οι φυσικοί πόροι (στρουμφόμουρα). Ακολουθεί πανικός και την κρίση αποτρέπει ο Παπαστρούμφ μετά από καταστροφή της μηχανής με ένα πενταετές πλάνο...εεε.. δηλαδή με μια αποθήκη με φαγητό.

Πραξικόπημα στο χωριό γίνεται 2 φορές. Μία απο τον Σπιρτούλη και μία απο τη Στρουμφίτα που θέλει να γίνει "Βασίλισσα για μιά μέρα". Και τα δύο καταλήγουν σε μάχη που όμως σταματά ο Παπαστρούμφ βάζοντας τέλος σε ιδέες περί βασιλείας. Η Στρουμφίτα τί ρόλο παίζει; Είναι πλήρως εξισωμένη στο Στρουμφοχωριό, άν και είναι το αντίθετο φύλο και προφανώς τα Στρουμφάκια μοιράζονται και αυτή και αρκούνται με μία όπως και τους φυσικούς πόρους, φαγητό κτλ. Επίσης, το παρακάτω γίνεται πιό εμφανές στο Αγγλικό Version. Όλα τα στρουμφάκια αναφέρονται το ένα στο άλλο κολλάνε απο πίσω το 'Smurf' π.χ Papa Smurf, Handy Smurf, Brainy Smurf, Farmer Smurf, Painter Smurf. κλπ

http://egxoiridio.blogspot.com
totefteri

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΚΡΙΣΗ


Άποψη του Γιάννη Παπαδόπουλου*

Και να λοιπόν που ο πρώτος σκόπελος ξεπεράστηκε. «Έλληνες αισιοδοξείτε». Δεν θα ξεχάσουμε όμως ότι περάσαμε ένα πεντάμηνο άκρατης τρομολαγνίας, σχετικά με την τύχη της πατρίδας μας, που καλλιέργησε μια μεγάλη μερίδα των τηλεοπτικών και έντυπων αθηνοκεντρικών Μ.Μ.Ε. Ίσως κι αυτά να υπηρετούσαν τα συμφέροντα των γηγενών επιχειρηματιών και των νεοκαπιταλιστών κερδοσκόπων που δημιούργησε ο άκρατος φιλελευθερισμός της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Η επίθεση εναντίον της ελληνικής κοινωνίας και της πρόσφατης απόφασής της να εμπιστευτεί την τύχη της και τη συνολικότερη πορεία της χώρας στο ΠΑ.ΣΟ.Κ και στο Γιώργο Παπανδρέου, ήταν συνδυασμένη και κλιμακούμενη.Όλες οι Κασσάνδρες όμως διαψεύστηκαν. Ο «τιτάνιος» αγώνας που δόθηκε κυρίως από τον Πρωθυπουργό και τον υπουργό των οικονομικών κ. Γιώργο Παπακωνσταντίνου, τόσο στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο και στο ευρύτερο διεθνές προσκήνιο, έσωσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες από μια περιπέτεια που θα κόστιζε ακριβά σε εμάς και τα παιδιά μας. Μερικοί θέλουν να υποβαθμίσουν αυτήν την επιτυχία όλων των Ελλήνων, συνεχίζοντας να κινδυνολογούν. Μόνο «εσχάτη προδοσία» θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν, σε βάρος όλων των έντιμων πολιτών και της Ελλάδας αυτές οι εκ του πονηρού εικασίες. Βέβαια από μόνοι τους δεν θα μπορούσαν να διαχέουν τέτοιες φήμες και να έχουν τα εχέγγυα ότι θα επιβιώσουν και στην μετά την οικονομική κρίση εποχή.Το κουβάρι μπορεί πολύ εύκολα να ξετυλιχτεί και να φτάσουμε στην άκρη του νήματος, ξεκινώντας τη βολιδοσκόπησή μας από τις αρχές της δεκαετίας του 90’, κυρίως του πολιτικού και ιδεολογικού πλαισίου που στηρίχτηκε η ίδρυση της «παγκόσμιας κοινωνίας». Η οικονομική κρίση και η ομηρία των οικονομιών των κρατών, από τους τραπεζίτες, έχει συγκεκριμένο ιδεολογικό υπόβαθρο κι αυτό είναι ο νεοφιλελευθερισμός. Κυριάρχησε το μοντέλο της αυτορύθμισης των εθνικών οικονομιών και της στήριξης τους μέσα από τραπεζικά προϊόντα αμφιβόλου προέλευσης και απόδοσης. Βρέθηκαν έτσι κάποιο «κύριοι», πολιτικοί, επιχειρηματίες, εφοπλιστές, διοικητικά στελέχη τραπεζών, δημόσιοι λειτουργοί των υψηλών κλιμακίων, που μέσα από το παραπέτασμα καπνού του συστήματος της «λαϊκής» δεξιάς, προέταξαν μόνο το προσωπικό τους συμφέρον, έγιναν “golden boys” και διαχειριστές, με τη δύναμη του χρήματος, της παγκόσμιας πραγματικότητας.Η κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, που μόνο ο σοσιαλισμός δεν εφαρμόζονταν, στις περισσότερες από τις χώρες όπου επικρατούσε, έστρεψε τους περισσότερους πολίτες των αναπτυγμένων χωρών στο συντηρητισμό των φιλελεύθερων κομμάτων. -Δεν αναφέρω τις αναπτυσσόμενες χώρες και τις εν δυνάμει αναπτυσσόμενες, αφού τις διαφεντεύουν δυο, τρεις από τις ανεπτυγμένες, Η.Π.Α, Αγγλία, Γερμανία κ.α. Σε αυτές τις χώρες έχει χαθεί κάθε έννοια πολιτικής βούλησης του λαού.- Η αντίληψη της δεξιάς και της κεντροδεξιάς για το χτίσιμο της κοινωνικής ευημερίας, ήταν, είναι και θα είναι βασισμένη, στους νόμους της αγοράς. Μιλάνε για την κοινωνική ευημερία των λίγων, σε βάρος των πολλών. Στο μεγαλύτερο μέρος των χωρών της Ε.Ε που επικράτησαν τέτοιες κυβερνήσεις, με τις ευλογίες των Η.Π.Α, εφάρμοσαν το μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων και υπερ αυτών που αποδείχτηκαν λαμόγια και αδίστακτοι.Τρανταχτά παραδείγματα στην ελληνική πραγματικότητα, υπάρχουν πολλά. Συγκεκριμένα άτομα αναδείχθηκαν μέσα από αυτό το σύστημα προσωπικού και όχι κοινωνικού πλουτισμού. Αυτοί, οι λίγοι, μέσα σε μια δεκαετία βρέθηκαν να ελέγχουν και να επηρεάζουν καταστάσεις στη χώρα μας.Βέβαια, άμοιροι ευθυνών δεν είναι και οι σοσιαλδημοκράτες, που πιστεύω ότι ιδεολογικά ξεκίνησαν με όλες τις αγαθές διαθέσεις για προσφορά στο λαό. Αφού, όπως και να γίνει, τόσο στη χώρας μας, όσο και στις υπόλοιπες χώρες τις Ε.Ε, η σοσιαλδημοκρατία, βρήκε υποστηριχτές, που στην πλειονότητά τους προέρχονται από τα μεσαία και τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Όμως με το πέραμα των χρόνων, κάποιοι από τη συνεχή διαχείριση της εξουσίας, φθάρθηκαν, σύρθηκαν ελεεινά πίσω από τον πακτωλό χρημάτων που προσέφερε ο δημόσιος κορβανάς και ταυτίστηκαν με τους αδηφάγους μεγαλοκαρχαρίες των αγορών. Επήλθε έτσι και στην ευρύτερη κεντροαριστερά μία ιδεολογική σύγχυση, που δε διέθετε τις βάσεις να προασπίσει τα πιστεύω της και γι’ αυτό τιμωρήθηκε από τον λαό στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Τα πράγματα όμως οδεύουν προς αλλαγή.Οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι πολίτες βρέθηκαν δέσμιοι μεταξύ της κεντροδεξιάς και του τραπεζικού συστήματος που τη στήριξε και μιας αποδυναμωμένης κεντροαριστεράς. Γι’ αυτό λοιπόν γίναμε μάρτυρες, τον τελευταίο καιρό μιας περιπέτειας, όχι μόνο της Ελλάδας, αλλά και της ίδιας της Ε.Ε. Μέσα από τον κυκεώνα που πέρασε η χώρα μας αποδείχτηκε πόσο μικρή ήταν η συνοχή των ευρωπαϊκών κρατών, κυρίως των μελών της Ο.Ν.Ε και η αντίληψη της αλληλοϋποστήριξης μεταξύ τους. Κάθε ίχνος συλλογικότητας, στα πλαίσια της εξεύρεσης μια δίκαιας και αποδεκτής λύσης για το οικονομικό έλλειμμα της πατρίδας μας, έφερε την Ε.Ε στα πρόθυρα της διάλυσης, με τη Γερμανίδα δεξιά καγκέλαριο να φιγουράρει σαν κυρίαρχος μιας «ασυνεννοησίας». Οι αντιλήψεις των κεντροδεξιών κυβερνήσεων έφεραν την Ε.Ε στην κατάντια που παρακολουθήσαμε τους προηγούμενους μήνες και έγινε η πατρίδα μας βορά στα δόντια των γνωστών άγνωστων ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΩΝ.Βρίσκοντας η σοσιαλδημοκρατία στην Ευρώπη το δρόμο της, βασιζόμενη σ’ ένα ιδεολογικά κοινωνικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης, που δεν θα είναι διάτρητο από ξένα προς αυτή στοιχεία και επικρατώντας στην πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών, θα έχει σαν αποτέλεσμα την ανάπτυξη ενός διχτυού προστασίας για όλους του Ευρωπαίους πολίτες, αλλά και για τον ίδιο τον θεσμό της Ε.Ε.Σε αυτά τα πλαίσια μπορεί να δοθεί και μια εξήγηση τόσο για την στάση που τήρησαν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες, πεντέμισι χρόνια, όταν η χώρα βούλιαζε κυριολεκτικά από την κυβέρνηση της Ν.Δ και τον «αξεπέραστο» Κώστα Καραμανλή. Τηρούσαν σιγή ιχθύος, παρόλο που η χώρα είχε μπει δύο φορές σε επιτήρηση και δανειζόταν συνεχώς. Σε αυτό το θέμα υπήρχε σίγουρα ευρωπαϊκή αλληλεγγύη! Έτσι με την αλλαγή διακυβέρνησης της χώρας, η Ελλάδα χτυπήθηκε αλύπητα από όλους του κεντροδεξιούς κυβερνητικούς κύκλους, αλλά και από τα αντίστοιχα Μ.Μ.Ε του διεθνούς και ευρωπαϊκού στερεώματος.
Οι πολίτες όμως της Ε.Ε, αρχίζουν σιγά- σιγά να συνειδητοποιούν το κακό που επέφεραν τα «λαϊκά» κόμματα, σε αυτούς και τις χώρες τους. Στρέφονται και πάλι στη σοσιαλδημοκρατία, εμπιστεύονται ξανά την κεντροαριστερά, ζητούν όμως να αποδείξουν έμπρακτα ότι έχουν αποβάλλει από το εσωτερικό τους, άτομα που εκμεταλλεύτηκαν όλους τους κοινωνικά προοδευτικούς χώρους.Η μάχη που έδωσε ο Γιώργος Παπανδρέου τις προηγούμενες ημέρες, δεν ήταν μάχη μόνο για την Ελλάδα, ήταν μάχη για την ίδια την Ευρώπη, μάχη για την μελλοντική ταυτότητα της σοσιαλδημοκρατίας.
*Μέλος της Ν.Ε ΠΑ.ΣΟ.Κ Πρέβεζας,Υπεύθυνος Τύπου και Μ.Μ.Ε  

Τα δύσκολα είναι μπροστά

Μετά από σχεδόν 6 μήνες δραματικών διαβουλεύσεων με τους σημαντικότερους ηγέτες του κόσμου, όλα δείχνουν ότι ο Παπανδρέου κατάφερε να εξασφαλίσει για την Ελλάδα την καλύτερη δυνατή λύση στο πρόβλημα του δανεισμού.

Το κεφάλαιο αυτό κλείνει, έστω προσωρινά, και η κυβέρνηση οφείλει τώρα να προχωρήσει σε όλα εκείνα τα βήματα που θα αποτρέψουν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον.

Για να έχει αντίκρισμα όλη αυτή η μεγάλη προσπάθεια, ο Παπανδρέου οφείλει να ασχοληθεί εξίσου ζεστά με τις χρόνιες παθήσεις της Δημόσιας Διοίκησης αλλά και του Ιδιωτικού τομέα.

Εδώ που φτάσαμε, οι "ρήξεις" και οι "μεταρρυθμίσεις" δεν είναι απλά επιθυμητές αλλά αναγκαίες και ζωτικές για την επιβίωση της χώρας. Ο πρωθυπουργός θα κληθεί πολύ σύντομα να συγκρουστεί με τα πιο ισχυρά συμφέροντα αυτού του τόπου.

Πρώτο του μέλημα δεν μπορεί να είναι αλλά παρά ο επαναπροσδιορισμός των σχέσεων πολίτης και κράτους. Ο πολίτης πρέπει επιτέλους να αρχίσει να νιώθει ότι έχει απέναντι του ένα κράτος που σέβεται τα χρήματα που εισπράττει από τη φορολογία και ΚΥΡΙΩΣ προστατεύει τους πολίτες του σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας τους.

Για να γίνουν όλα αυτά, χρειάζονται ριζικές τομές. Ο μεγάλος ασθενής ονομάζεται "Δημόσιο" και πάσχει από χρόνια "μονιμότητα". Εξίσου ασθενής όμως είναι...

...και ο Ιδιωτικός Τομέας όπου η ανυπαρξία των ελεγκτικών μηχανισμών έχει επιτρέψει τη δημιουργία καρτέλ, την καταστρατήγηση κάθε έννοιας υγιούς ανταγωνισμού και ΚΥΡΙΩΣ την ωμή παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Η Επιθεώρηση Εργασίας και η ΥΠΕΕ οφείλουν να ελέγξουν κάθε επιχείρηση. Η κυβέρνηση δεν μπορεί να αναβάλει άλλο τη φορολόγηση των κλειστών επαγγελμάτων. Δεν μπορεί να επιτρέψει στις συντεχνίες να διαφεντεύουν κατά βούληση τη χώρα. Όλα αυτά έχουν ένα τεράστιο πολιτικό κόστος.

Αν δεν γίνουν όμως, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια της χωρίς κηδεμόνες. Τα πρώτα δείγματα γραφής της κυβέρνησης απέναντι σε όλα αυτά τα προβλήματα είναι θολά με την Κ.Ο του ΠΑΣΟΚ να μοιάζει σαστισμένη μπροστά στο μέγεθος των ευθυνών. Θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι και καλοπροαίρετοι αλλά φοβόμαστε τον Έλληνα(ρα)...

Μακάρι να βάλουμε μυαλό, έστω και στο τέλος...