Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Η σύρραξη της άσπρης μπλούζας

http://www.protagon.gr/resources/2011-02/kabgiatr1-thumb-medium.jpg
Η συνδικαλιστική ηγεσία του ιατρικού κόσμου, έχει οδηγήσει τον κλάδο σε μια μετωπική και ολοκληρωτική σύγκρουση με την κυβέρνηση। Αμύνονται; Ναι, αλλά αυτό δεν αρκεί για να δώσει λύση σ' όλα τα θέματα. Έφθασαν στις πιο ακραίες μορφές πάλης κινούμενοι σε ορισμένες περιπτώσεις στα όρια της νομιμότητας ή έστω της ηθικής νομιμοποίησης. Προχώρησαν σε απεργία διαρκείας, έκλεισαν τα ιατρεία πρωτοβάθμιας φροντίδας, ταλαιπώρησαν τους ασφαλισμένους, απείλησαν με κυρώσεις όσους συναδέλφους τους δεν ακολουθούν, κατέλαβαν το ισόγειο του υπουργείου, χρησιμοποίησαν όλες τις συνδικαλιστικές συμμαχίες τους από τους «συγγενείς» φαρμακοποιούς μέχρι τους απεργούς του ΟΑΣΑ. Δικαίωμα τους είναι αναμφιβόλως, εφόσον θεωρούν εαυτούς αμυνόμενους.


Όμως, ανεξάρτητα αν ένα επιτελείο κάνει επίθεση ή υποχρεώνεται σε άμυνα, είναι υποχρεωμένο να μελετά τις συνθήκες. Το αξιόμαχο των δικών του μονάδων, τις εφεδρείες, την υποστήριξη του άμαχου πληθυσμού, τις δυνάμεις των αντιπάλων, κλπ. Αν δεν το κάνει, δεν είναι σοβαρό επιτελείο αλλά ανεύθυνο τσούρμο, άκρως επικίνδυνο κυρίως για τους δικούς του ανθρώπους. Ένα επιτελείο λοιπόν που οδηγεί το στράτευμα του κατ’ ευθείαν σε μια μάχη τελικής πτώσεως χωρίς ενδιάμεσο σταθμό, παίρνει ένα εξαιρετικά υψηλό ρίσκο. Η πρώτη μάχη να γίνει και η τελευταία. Ο πόλεμος να καταλήξει σε Βατερλό πριν καν αρχίσει. Όποιος στρατηγός γκρεμίζει τις γέφυρες που αφήνουν πίσω τους οι φαντάροι καθώς πορεύονται για τη μάχη, παίρνει το ρίσκο να μετατρέψει κάθε μικρή ήττα σε κανονική σφαγή καθώς έχουν αποκλειστεί οι δυνατότητες ελιγμών ή συντεταγμένης υποχώρησης. Μια τέτοια τακτική δεν δείχνει πάντα ηρωισμό, ενίοτε φανερώνει ανικανότητα, ανοησία, τυχοδιωκτισμό ή και ύποπτο σχεδιασμό. Αν ένας μακρύς αγώνας καταλήξει σε Κούγκι, έχουμε μια ηρωική πράξη. Αν ο αγώνας ξεκινήσει με Κούγκι, τι έχουμε; Ειδικά αν υπάρχει η υπόνοια ότι ο καλόγερος με τον πυρσό στο χέρι, θα την κοπανήσει από την πίσω πόρτα μόλις βάλει φωτιά και (εκμεταλλευόμενος τη φήμη του μπουρλοτιέρη) θα γίνει ηγούμενος σε διπλανό μοναστήρι...

Ομολογώ ότι δεν ξέρω που θα καταλήξει αυτή η σύρραξη. Με μία άλλη τακτική, με κάποιες κλιμακούμενες κινητοποιήσεις, μ’ έναν συνδυασμό διαλόγου και αγώνων, μπορεί οι γιατροί να κέρδιζαν πολλά απ’ αυτά που ζητούν. Διότι προφανώς δεν έχει σε όλα δίκιο η κυβέρνηση, όπως δεν έχουν σε όλα δίκιο και οι γιατροί. Αντ’ αυτού, η συνδικαλιστική τους ηγεσία επέλεξε τη μετωπική και χωρίς γυρισμό ρήξη. Με τον μαξιμαλιστικό στόχο «αποσύρετε το νομοσχέδιο ή απεργία διαρκείας», οδήγησαν την κυβέρνηση στην επιλογή να δώσει την τελική της μάχη με το σύνολο των αρχικών της θέσεων. Ουδείς αρνείται ότι με το νομοσχέδιο η κυβέρνηση επιτίθεται, όμως επικαλείται κοινωνική νομιμοποίηση γι' αυτή την πρωτοβουλία της. Παρά ταύτα, είναι γνωστό ότι τα νομοσχέδια φτιάχνονται έτσι ώστε να δίνεται το περιθώριο κάποιων βελτιώσεων στην διαπραγμάτευση που πάντα ακολουθεί. Η συνδικαλιστική ηγεσία των γιατρών δεν μπήκε καν στην διαπραγμάτευση αυτή. Πήγε κατ’ ευθείαν στο απώτατο όριο και αποφάσισε να αγωνιστεί μόνο γι’ αυτό, με σύνθημα «όλα ή τίποτα».

Δικαίωμα της, ξαναλέω। Ο καθένας επιλέγει τη στιγμή, το μέρος και το όπλο με το οποίο θα δώσει τη μάχη του. Αν κάνει σωστές επιλογές κερδίζει τον πόλεμο και τη δόξα. Αν κάνει λάθος επιλογές, οδηγεί το στράτευμα του σε ήττα και σε σφαγή κι έχει να αντιμετωπίσει τα επίχειρα των επιλογών του, όχι μόνο από τους εχθρούς αλλά κυρίως από τους επιζήσαντες του ίδιου του στρατεύματος του. Διότι μετά από μια ολοκληρωτική ήττα, δεν υφίσταται πλέον στράτευμα να ξαναπολεμήσει και οι ρακένδυτοι ηττημένοι χλευάζουν ανηλεώς την ανυπόληπτη ηγεσία που θα τους ξανακαλέσει στα όπλα. Και βέβαια, οι νικητές κάνουν ότι τους καπνίσει χωρίς κανέναν πλέον φόβο ή ενδοιασμό. Ο αντίπαλος έχει φροντίσει να αυτοκτονήσει...
protagon.gr

Χωρίς φαντασία

Διαβάζω:

Πληροφορίες του parapolitika.gr αναφέρουν ότι το Μαξίμου δεν σχεδιάζει πραγματικά προσφυγή σε πρόωρες κάλπες αλλά έκτακτο συνέδριο και ανάθεση της εξουσίας στον Βενιζέλο, κάτι αντίστοιχο δηλαδή που έγινε και το 1996 με τον Σημίτη ο οποίος μετά πήγε σε εκλογές και κέρδισε τον Έβερτ.

Καταλαβαίνω την ανάγκη ορισμένων να εξασφαλίζουν επισκεψιμότητα μέσα από τη διασπορά χαζών σεναρίων, πόσο μάλλον όταν αυτά αφορούν τον πρωθυπουργό. Το να γράφεις όμως ότι ο ΓΑΠ θα αναθέσει την εξουσία στο Μπένι, δείχνει παράλληλη έλλειψη νοημοσύνης αλλά και φαντασίας. Έλεος!

Τι να περιμένει κανείς όμως από συνεργάτες του Πρώτου Θέματος...

ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ ΕΠΙ ΤΩ ΕΡΓΩ ΤΟΥΣ !...

Σε αγαστή συνεργασία η φυλλάδα “Ελεύθερος Τύπος”, η Νέα Δημοκρατία, διά του ανεκδιήγητου νέου εκπροσώπου της, (πρώην διευθυντή της ως άνω εφημερίδας) και οι σκοτεινοί κύκλοι του κατασκευαστικού και προμηθευτικού κατεστημένου, όντας εξοργισμένοι από τα μέτρα που λαμβάνονται για τον περιορισμό και την εξάλειψη της ασύδοτης και λεηλατικής δράσης τους, σχεδίασαν και στοχοποίησαν τον υφυπουργό Περιφερειακής Ανάπτυξης Ντίνο Ρόβλια, μέσω ενός αστήρικτου και συκοφαντικού πρωτοσέλιδου δημοσιεύματος.

Μια δικηγόρος, την οποία την συνδέουν, επαγγελματικά, με τον υφυπουργό είναι, λένε, συνήγορος ενός εργολάβου, που έχει έχει μια υπόθεση 200 εκ. € με το δημόσιο, και, συνεπώς, πίσω της είναι ο Ρόβλιας, άρα ΣΚΑΝΔΑΛΟ !

“Να πάρει θέση η κυβέρνηση...”, ωρύεται, ο χαχόλος εκπρόσωπος, που μάλλον, ο ίδιος έχει γράψει και το δημοσίευμα. Ναι, είναι ο ίδιος, που τις προάλλες κατακεραύνωνε την ΕΡΤ, ότι δεν έπαιξε τον Σαμαρά, ενώ ο Αντωνάκης έπαιξε και παράπαιξε !

Πρόκειται για μια, ακόμα, θλιβερή προσπάθεια της νεοδημοκρατίας να κάνει αντιπερισπασμό και ν΄ αποτρέψει τα βλέμματα και το ενδιαφέρον, από το την κατρακύλα της και τα αδιέξοδά της.

Η αποστομωτική απάντηση του Ντίνου Ρόβλια έχει ως εξής : 
 
«Δεν είναι η πρώτη φορά, που κακόπιστα δημοσιεύματα επιχειρούν ανεπιτυχώς να με θίξουν πολιτικά με διαστρεβλώσεις σχετικά με την επιστημονική και επαγγελματική μου πορεία, που προηγήθηκε της πολιτικής μου πορείας. Ο «Τύπος της Κυριακής» όμως υπερέβη την κακοπιστία και επέλεξε τη συκοφαντική δυσφήμιση, διατυμπανίζοντας με πηχυαίο τίτλο ότι δήθεν δικηγορώ και μάλιστα υπέρ συγκεκριμένων υποθέσεων, ενώ είμαι Υφυπουργός.

Το δημοσίευμα της εφημερίδας υπό τον ψευδή και συκοφαντικό τίτλο «Υπουργός συνήγορος μεγαλοεργολάβων κατά του Δημοσίου», υπηρετεί οικτρά τόσο το λαϊκισμό, όσο και τη νοσηρή φαντασία.

Είναι προφανές ότι δεν έχω οποιαδήποτε σχέση με το θέμα του δημοσιεύματος, αλλά και ούτε και θα μπορούσα να έχω.

Όπως είναι γνωστό, είμαι εκτός δικηγορίας και δεν έχω ασχοληθεί ως δικηγόρος με καμία υπόθεση εδώ και επτά (7) χρόνια.

Δεν χειρίστηκα καμία υπόθεση ούτε καν και μετά την άρση του συνταγματικού ασυμβίβαστου.

Ούτως ή άλλως η ενασχόλησή μου με την πολιτική απορροφά όλη τη δραστηριότητά μου. Όταν δικηγορούσα πάντως (και για να μην ανησυχούν οι κύριοι του Τύπου της Κυριακής), δικηγορούσα με τρόπο απολύτως ηθικό και βεβαίως νόμιμο.

Η γκρίζα δημοσιογραφία των προσωπικών εμπαθών επιθέσεων, με τους παραπλανητικούς τίτλους-ρύπους και τα προφανή κίνητρα, πολιτικά και αύξησης κυκλοφορίας φύλλων, σίγουρα δεν μπορεί να κάνει το άσπρο μαύρο.
Περιμένω από την εφημερίδα να ανακαλέσει όσα συκοφαντικά άμεσα ή έμμεσα μου αποδίδει , διαφορετικά το λόγο θα έχει η δικαιοσύνη.

Τέλος, διερωτώμαι αν είναι τυχαίο ότι γίνομαι στόχος τέτοιων επιθέσεων, μετά από μια σειρά πρωτοβουλιών, που έλαβα στο χώρο των δημοσίων προμηθειών, για την αντιμετώπιση εστιών διαφθοράς, που «ροκανίζουν» το δημόσιο χρήμα". 

Πρωτιά για τα ΜΜΕ...


Γράφημα από τη χθεσινή δημοσκόπηση της GPO για το Mega.
Προσέξτε ποιοι κατέχουν τη πρώτη θέση.
Αξιοπρόσεκτο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί περισσότερο θυμό από τη κυβέρνηση.

Απαράδεκτοι...

http://asset.tovima.gr/assetservice/Image.ashx?c=17366576&r=0&p=0&t=0&q=100&v=1&s=1&w=310&h= 

Παρ΄ ότι είμαι και εγώ θύμα της ακρίβειας και παρ΄ ότι θεωρώ ότι αδίκως πληρώνω πολλά από τα κακώς κείμενα του κράτους, δεν συμφωνώ επ΄ ουδενί με το κίνημα του «δεν πληρώνω». Επειδή πιστεύω ότι εκτός από τη γενικευμένη και εν πολλοίς δικαιολογημένη δυσαρέσκεια υπάρχουν νόμοι, η αυθαίρετη κατάλυση των οποίων δυναμιτίζει εξελίξεις που μπορεί να έχουν δραματικά κοινωνικοπολιτικά αποτελέσματα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θεωρώ απαράδεκτο αρχηγοί κομμάτων, όπως η Αλέκα Παπαρήγα (κάλεσε σε «οργανωμένη ανάπτυξη πρωτοβουλιών άρνησης πληρωμής εισιτηρίων») και ο Αλέξης Τσίπρας (έκανε λόγο για την «ανυπακοή, έναν δρόμο που πρέπει να γίνει μαζικός»), να επικροτούν τέτοιου είδους αντιδράσεις. Αν για εκείνους ο πλέον ενδεδειγμένος τρόπος αντίδρασης προς μια κυβέρνηση δημοκρατικά εκλεγμένη είναι η αμφισβήτηση-κατάλυσή της με το τζάμπα, πολύ φοβάμαι ότι οι ίδιοι, εκτός από τζάμπα μάγκες, γίνονται και εξαιρετικά επικίνδυνοι...