Δευτέρα 24 Ιανουαρίου 2011

Ασταμάτητο πάρτι στην κρατική μηχανή !

Ασταμάτητο πάρτι στην κρατική μηχανή

Τέρατα και σημεία, κατασπατάληση του δημοσίου χρήματος, αλλά και απαντήσεις στο αδήριτο ερώτημα «πού πήγαν τα λεφτά» έρχονται στην επιφάνεια από τα όσα εντόπισε και απέτρεψε η κυβέρνηση στο πρόγραμμα δημοσίων προμηθειών.

Αμετανόητοι μανδαρίνοι, κάνοντας χρήση κωδικών που μόνο οι ίδιοι γνωρίζουν τι αφορούν, σχεδίαζαν διαγωνισμούς ακολουθώντας τις μέχρι πρότινος ασφαλείς διόδους της γραφειοκρατίας, της συνήθειας, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και της πανταχού παρούσας δύναμης της αδράνειας. Εκατομμύρια ευρώ, δισεκατομμύρια για την ακρίβεια, έμπαιναν σε τσέπες ιδιωτών (σ.σ. ίσως και δημόσιων λειτουργών) για την προμήθεια υλικών που τις περισσότερες φορές έμεναν στοιβαγμένα σε αποθήκες ή δεν παραλαμβάνονταν ποτέ.
Ασταμάτητο πάρτι στην κρατική μηχανή
Οι συστάσεις
Οι εποχές, όμως, άλλαξαν και το πάρτι πιάστηκε στην «τσιμπίδα» του υπουργείου Ανάπτυξης, το οποίο περνά από κόσκινο όλες τις δημόσιες προμήθειες. Ο Μ. Χρυσοχοΐδης και ο Ντ. Ρόβλιας σε συνεννόηση έχουν αναλάβει το τιτάνιο έργο να «συνετίσουν» όσους ξεχνούν ότι η χώρα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της τρόικας.
Γιατί δεν γίνεται να έχει κοπεί το δώρο των συνταξιούχων και κάποιοι να ζητούν 600.000 χιλιάδες ευρώ για? μίσθωση 30 φωτοαντιγραφικών και 2.300.000 ευρώ για μηχανήματα ασύρματης επικοινωνίας (σ.σ. κινητά τηλέφωνα κ.τ.λ.). Ούτε να κοστίζει 500.000 χιλιάδες ευρώ 1 (σ.σ. μία) μηχανή κοπής χλοοτάπητα. Υπερβολικό για τις εποχές που ζούμε ήταν και το ποσό των 3.000.000 ευρώ για 2.000 κινητές μπασκέτες, το κονδύλι των 2.500.000 ευρώ για 2.000 εστίες ποδοσφαίρου πέντε επί πέντε και των 3.200.000 για? μπάλες! Ακόμη, μάλλον είναι υπερβολικό να δαπανηθούν 1.190.000 ευρώ για 1 (ένα) πιλοτικό σύστημα έκδοσης εισιτηρίων, 300.000 ευρώ για κοστούμια και ταγέρ και μερικές ακόμη εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για υφάσματα? «Μπαραθέα» και «Φρέσκο». Ακριβά μας κόστιζαν στο παρελθόν και τα χριστουγεννιάτικα δένδρα, καθώς οι δήμοι ζητούσαν ποσά από 80.000 ευρώ έως 110.000 ευρώ μονάχα για τα... φωτάκια.
«Τσούζουν» και οι παιδικές χαρές, με τον δήμο της Αττικής να ζητά για 1 (μία) μονάχα 280.000 ευρώ. Σε καταχρεωμένη ΔΕΚΟ της επικαιρότητας υπολόγιζαν περίπου 2.000.000 ευρώ για? γάλα, στολές και μελάνια για τους εκτυπωτές! Αμέσως, λοιπόν, ενεργοποιήθηκε η κόκκινη γραμμή επικοινωνίας των υπουργών και υφυπουργών της κυβέρνησης και το πάρτι τελείωσε. Στο οπλοστάσιο του εξορθολογισμού έχει προστεθεί από τον Νοέμβριο του 2010 το Προεδρικό Διάταγμα 113 του Γ. Παπακωνσταντίνου, σύμφωνα με το οποίο «ουδεμία προμήθεια προκηρύσσεται αν δεν υπάρχει δέσμευση της αντίστοιχης πίστωσης».
Είναι χαρακτηριστική η αντίδραση κορυφαίου υπουργού, όταν ενημερώθηκε από το υπουργείο Ανάπτυξης ότι ζητούν από το δικό του υπουργείο μερικά εκατομμύρια για φωτεινά σηματάκια σε περιοχή ευθύνης του. «Να τους πείτε να πάρουν μπογιές και να βάψουν ό,τι χρειάζεται» απάντησε και έτσι εξοικονομήθηκαν μερικά ακόμη πολύτιμα εκατομμύρια ευρώ.
Χορός εκατ.
Στον δήμο της Αθήνας δήλωσαν πως χρειάζονται 143.000 ευρώ για εξοπλισμό αρχειοθέτησης, προφανώς για να ξέρουν πού θα βρουν αυτά που έπρεπε να πάρουν μαζί τους φεύγοντας. 4.000.000 ευρώ κοστολόγησαν τον ρουχισμό επαγγελματικής χρήσης και 2.300.000 τον εξοπλισμό ασύρματης επικοινωνίας. Ο δήμος της Αθήνας ήθελε και το καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 94.000 ευρώ για την αγορά εφημερίδων, χωρίς να διευκρινίζεται αν πρόκειται για τις απλές εκδόσεις ή τις εκδόσεις με τις προσφορές.
Αρκετά χιλιόμετρα πιο πάνω, στη Θεσσαλονίκη, ο δήμος ζήτησε περίπου 600.000 για υπολογιστές και προγράμματα. Για τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια και τα διάφορα διακοσμητικά είδη ήθελαν ακόμη 200.000 ευρώ, πάλι στην Αθήνα.
Οι... αδυναμίες
Εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε υφάσματα και υποκάμισα
130.000 κοστίζει το γάλα, συμπυκνωμένο παρακαλώ, που ήθελε να προμηθευτεί άλλη ΔΕΚΟ της επικαιρότητας, που ζητούσε ακόμη 120.000 ευρώ για ρούχα και 2.520.000 ευρώ για μικροσυσκευές που δεν διευκρινίζονταν. Γάλα, αλλά παστεριωμένο, αξίας 132.000 ευρώ ήθελαν σε άλλη ΔΕΚΟ, που είχαν ανάγκη ακόμη 420.000 ευρώ για κοστούμια, γυναικεία ταγέρ και «υποκάμισα σύμμεικτα».
Αδυναμία στα ρούχα, και μάλιστα εξαιρετικά επείγουσα, σύμφωνα με το συνοδευτικό έγγραφο, είχε και φορέας του κρατικού θησαυροφυλακίου, που είναι άδειο εδώ και χρόνια, ο οποίος ζητούσε να του εγκριθεί δαπάνη περίπου 300.000 ευρώ για αγορά... υφασμάτων. Εδώ, προφανώς, ισχύει το γνωστό, στο τέλος τον ράβουν τον γαμπρό!
Από την αρχή φαίνεται πως εξόπλιζε κάθε φορά τα σχολεία μας και φορέας της εκπαίδευσης, που ζητούσε, μεταξύ άλλων, 100.000 θρανία, 200.000 καθίσματα, 2.000 ξύλινα γραφεία διευθυντών, 8.000 έδρες διδασκαλίας, 9.000 πίνακες κιμωλίας και μαρκαδόρου, 8.000 φωτοαντιγραφικά, 1.500 έγχρωμες τηλεοράσεις, 5.000 κασετόφωνα, 30.000 πετόσφαιρες, 40.000 καλαθόσφαιρες, 20.000 χειρόσφαιρες, 50.000 σφαίρες ποδοσφαίρου, 2.000 τέρματα για 5 επί 5 (σ.σ. παρότι δεν υπάρχουν τα γήπεδα), 2.000 κινητές μπασκέτες. Αυτά και μερικά ακόμη κοστολογήθηκαν από τις αρμόδιες υπηρεσίες περίπου 100.000.000 ευρώ.
Πριν από λίγο καιρό ο Ντ. Ρόβλιας, φθάνοντας ένα πρωί στο γραφείο του, βρήκε επάνω δύο σελίδες να τον περιμένουν. Δύο πολύ? ακριβές σελίδες, καθώς κάτω από τον τίτλο «ενιαίο πρόγραμμα προμηθειών» υπήρχαν δύο ενδείξεις: το όνομά του, για να μπει η υπογραφή και το ποσό. Μόλις? 900 εκ. ευρώ! Σε δύο σελίδες.
Το τυπικό
«Τι είναι αυτά;» ρώτησε ο υφυπουργός. «Τυπικό» του απάντησαν. «Τι αφορούν;» επέμεινε. «Είναι χιλιάδες σελίδες» του απάντησαν. «Φέρτε τες σας παρακαλώ για να τις δούμε» ζήτησε ευγενικά. «Μα οι διαγωνισμοί πρέπει να τρέξουν» του αντέτειναν. «Κονδύλια υπάρχουν;» ρώτησε. Απάντηση δεν πήρε και ανακοίνωσε στους συνεργάτες του πως δεν μπορεί να υπογραφεί έτσι η απόφαση. «Δεν γίνεται αυτό, έχουν περάσει από επιτροπές» επέμειναν αυτοί, καθώς δουλειά τους είναι να διεκπεραιώνουν τα σχετικά αιτήματα που συγκεντρώνονται στο υπουργείο Ανάπτυξης από όλους τους φορείς του δημόσιου τομέα. «Δεν υπογράφω» τους είπε για μία ακόμη φορά ο υφυπουργός. «Μα υπάρχουν επείγοντα» έκαναν μία τελευταία προσπάθεια να κρατήσουν ζωντανές τις παλιές διαδικασίες.
«Φέρτε τα ένα ένα να τα ελέγχουμε» τους είπε. «Δεν γίνεται, το πρόγραμμα είναι ενιαίο» του απάντησαν επικαλούμενοι τη διαδικασία. «Φέρτε τα ένα ένα, θα εγκρίνουμε όσα πρέπει εκ του ενιαίου και θα επιφυλασσόμαστε για τα υπόλοιπα», τους έδωσε τη λύση, νομικός γαρ...
ethnos.gr

Η σημασία ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzMRwFgAfpWNAQr4IY5dtqBQ-xJwgRff26vgI0PvPKOriIZVwYBzFhAihYfiU7TAFEBBLvQ84pogg4RD9xgOTn5lBAas5Aw_eXMae_X758HIIZqkuRmz___bTZufuYI5BI3PhT0EIjXBKf/s400/102446-99774-61.jpg

Του Σταυρου Λυγερου
Το καλοκαίρι, υπό την πίεση δημοσιευμάτων, η ελληνική διπλωματία άρθρωσε δημοσίως τον όρο Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ). Η απάντηση της Αγκυρας ήταν άμεση. Στις 12 Ιουλίου 2010 εξέδωσε αναγγελία για υποθαλάσσιες έρευνες του Πίρι Ρέις στην ανατολική Μεσόγειο. Το έργο έχει ξαναπαιχτεί. Στις 13 και 14 Νοεμβρίου 2008, η Αγκυρα είχε εκδώσει δύο αναγγελίες για διεξαγωγή γεωλογικών ερευνών στην ίδια περιοχή. Επειτα από λίγο, ειδικό ναυλωμένο νορβηγικό σκάφος είχε μεταβεί στην περιοχή συνοδευόμενο από τουρκική φρεγάτα. Και οι δύο τουρκικές κινήσεις είχαν σκοπό να αποτρέψουν την Ελλάδα από την ανακήρυξη ΑΟΖ.
Η ΑΟΖ είναι το δικαίωμα παράκτιου κράτους να εκμεταλλεύεται κατ’ αποκλειστικότητα μία θαλάσσια ζώνη πλάτους μέχρι και 200 μιλίων. Πιο συγκεκριμένα, να εκμεταλλεύεται το υπέδαφος του βυθού, τον βυθό, τα ύδατα (αλιεία) και την επιφάνεια της θάλασσας (ακόμα και με τη δημιουργία τεχνητών νησιών). Από οικονομικής απόψεως, η υφαλοκρηπίδα είναι σε γενικές γραμμές υποσύνολο της ΑΟΖ. Στην πραγματικότητα, η τάση διεθνώς είναι οι δύο αυτές θαλάσσιες ζώνες να οριοθετούνται ταυτοχρόνως και τα όριά τους να ταυτίζονται. Το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ρητά ότι νησιά με οικονομική δραστηριότητα έχουν δικαίωμα ΑΟΖ, όπως οι ηπειρωτικές περιοχές. ΑΟΖ έχουν ανακηρύξει σχεδόν 140 παράκτιες χώρες. Μεταξύ αυτών και οι ΗΠΑ, συμπεριλαμβάνοντας βεβαίως και την ΑΟΖ όλων ανεξαιρέτως των νησιών τους (1983).
Η σημασία ανακήρυξης ελληνικής ΑΟΖ αποτυπώνεται στη δήλωση-προειδοποίηση του Τούρκου αρχηγού Ναυτικού Μετίν Ατάτς: «Εκτιμώ ότι η Ανατολική Μεσόγειος θα καταστεί εστία προστριβών και συγκρούσεων, επειδή προσεχώς θα αποκτήσει σπουδαιότητα. Λόγω των πετρελαίων που διαθέτει, θα μετατραπεί σ’ ένα δεύτερο Κόλπο. Η Τουρκία πρέπει να επαγρυπνεί και να αντιδράσει» (Οκτώβριος 2008).
Οι σχετικές ενδείξεις επιβεβαιώθηκαν στην ΑΟΖ της Αιγύπτου και του Ισραήλ και έχει ήδη δρομολογηθεί η εξόρυξη. Το ίδιο αναμένεται να συμβεί και με την ΑΟΖ της Κύπρου. Υπενθυμίζουμε ότι η κυβέρνηση του Τάσσου Παπαδόπουλου έσπευσε να ανακηρύξει ΑΟΖ και να συνάψει συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο, το Ισραήλ και τον Λίβανο (εκκρεμεί η κύρωσή της από το λιβανικό Κοινοβούλιο). Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν είχε ανταποκριθεί στο κυπριακό αίτημα να συνάψει αντίστοιχη συμφωνία οριοθέτησης, για να μην προκαλέσει την αντίδραση της Αγκυρας.
Με βάση την αρχή της μέσης γραμμής, το σύμπλεγμα του Καστελλόριζου εξασφαλίζει την επαφή της ελληνικής με την κυπριακή ΑΟΖ. Οι δύο αυτές παρεμβάλλονται μεταξύ τουρκικής και αιγυπτιακής, γεγονός που περιορίζει σημαντικά την τουρκική ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο. Προς το παρόν, όμως, ελληνική ΑΟΖ δεν υπάρχει, επειδή η Αθήνα δεν την έχει ανακηρύξει. Σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, ένα παράκτιο κράτος αποκτάει ΑΟΖ με μονομερή δήλωση ανακήρυξης. Στη συνέχεια, συνάπτει συμφωνίες οριοθέτησης με τα γειτονικά κράτη. Εάν δεν καταστεί δυνατή η συμφωνία οριοθέτησης, ο τρόπος με τον οποίο οι γειτονικές χώρες λύνουν τη διαφορά τους είναι με παραπομπή στο Διεθνές Δικαστήριο.
Υπενθυμίζουμε ότι η Αγκυρα αμφισβητεί ότι τα ελληνικά νησιά έχουν υφαλοκρηπίδα με τον γεωλογικού τύπου ισχυρισμό ότι επικάθονται σε τουρκική υφαλοκρηπίδα. Ο ισχυρισμός αυτός δεν μπορεί να προβληθεί εάν η Ελλάδα ανακηρύξει ΑΟΖ και η διαπραγμάτευση διεξαχθεί σ’ αυτό το πεδίο. Η ΑΟΖ είναι οικονομική και όχι γεωλογική έννοια, όπως η υφαλοκρηπίδα. Αυτός είναι ο λόγος που η τουρκική διπλωματία επιμένει να μιλάει για υφαλοκρηπίδα.
Το περίεργο είναι ότι και η ελληνική διπλωματία συνεχίζει να μιλάει για υφαλοκρηπίδα και να μην ανακηρύσσει ΑΟΖ. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τουρκική πλευρά έχει απειλήσει με διακοπή των διερευνητικών επαφών. Αυτό, όμως, που πραγματικά φοβάται η Αθήνα είναι ότι οι Τούρκοι θα σπεύσουν να πραγματοποιήσουν γεωλογικές έρευνες νοτίως του Καστελλόριζου (κι όχι μόνο), με σκοπό να αμφισβητήσουν εμπράκτως την ελληνική ΑΟΖ. Υπενθυμίζουμε ότι από τη δεκαετία 1970, η Αγκυρα χρησιμοποιεί τη διεξαγωγή ερευνών ως μηχανισμό πρόκλησης κρίσης, για να αποτρέψει την Ελλάδα από την άσκηση νομίμων δικαιωμάτων της.
kathimerini.gr

Επίθεση στην Ελβετία από τον Τζούλιαν Ασάνζ...


Επίθεση κατά της Ελβετίας εξαπέλυσε ο ιδρυτής του ιστότοπου WikiLeaks, επειδή συνέλαβε έναν ελβετό πρώην τραπεζίτη ως ύποπτο για παραβίαση τραπεζικού απορρήτου αντί να διερευνήσει τις καταγγελίες του για φοροδιαφυγή που αφορούσαν χιλιάδες πρόσωπα.
Σε συνέντευξή του που δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία ελβετική εφημερίδα Der Sonntag, ο Τζούλιαν Ασάνζ δηλώνει ότι...
 οι πράξεις της Ελβετίας επαναφέρουν το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης στις αμφιλεγόμενες τραπεζικές πρακτικές της.
Την Παρασκευή, το γραφείο του ελβετού εισαγγελέα ανακοίνωσε ότι ο πρώην τραπεζίτης Ρούντολφ Ελμερ θα τεθεί υπό κράτηση το σαββατοκύριακο μετά την κατάθεσή του στην αστυνομία για την παραβίαση του ελβετικού νόμου περί τραπεζικού απορρήτου. Σήμερα, Δευτέρα, δικαστής θα αποφασίσει αν θα συνεχιστεί η κράτησή του.
Η αστυνομία συνέλαβε τον Ελμερ στις 19 Ιανουαρίου αφού είχε παραδώσει δισκέτες υπολογιστή στον Ασάντζ για τον ιστότοπο WikiLeaks στη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στο Λονδίνο στις αρχές της εβδομάδας. Ο Ελμερ υποστήριζε ότι οι δισκέτες περιείχαν λεπτομέρειες που αφορούσαν έως και 2.000 λογαριασμούς σε παράκτιες τράπεζες.
«Ο κ. Ελμερ βρίσκεται στη φυλακή γιατί αποκάλυψε ένα παράνομο παράκτιο σύστημα φοροδιαφυγής στο οποίο οι ελβετικές τράπεζες έχουν κυρίαρχο ρόλο», είπε ο Ασάνζ στη συνέντευξή του. «Αντί να ερευνήσουν αυτές τις παράκτιες δομές και να κυνηγήσουν αυτούς που φοροδιαφεύγουν, οι αρχές κυνηγούν τον κ.Ελμερ», πρόσθεσε.
 ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters 
press-gr

Ρίτσαρντ Γουόλφ: «Φορολογήστε τους πλούσιους!»

http://www.mantri.gr/uploads/monthly_01_2011/post-1-1294839519,42.png«Η αναδιάρθρωση του χρέους θα είναι η επόμενη πράξη του δράματος για την Ελλάδα» λέει μιλώντας στο «Βήμα» ο διακεκριμένος αμερικανός οικονομολόγος Ρίτσαρντ Γουόλφ, περιγράφοντας με μελανά χρώματα τις προοπτικ της ελληνικής οικονομίας και όχι μόνο. Για τον ίδιο τα σκληρά μέτρα λιτότητας που λαμβάνουν διαδοχικά οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις μόνο να επιδεινώσουν μπορούν τις ήδη καταπονημένες οικονομίες τους, ενώ έχουν αποκλειστικά έναν σκοπό:να εξυπηρετήσουν τους πλουσιότερους των πλουσίων και τις μεγάλες
επιχειρήσεις. Θιασώτης του μαρξισμού, πολυγραφότατος συγγραφέας και ακαδημαϊκός, διαχωρίζει τη θέση του από τη σημερινή πεπατημένη των οικονομικών θεωριών, ενίοτε με αιρετική διάθεση, και προβλέπει: «Ηρθε η ώρα ο καπιταλισμός, όπως όλα τα συστήματα, να δώσει τη θέση του σε κάτι άλλο».

O Ρίτσαρντ Γουόλφ παρακολουθεί με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα και αυτό δεν είναι τυχαίο: ως καθηγητής Οικονομικών στο Κολέγιο Αμχερστ στη Μασαχουσέτη των Ηνωμένων Πολιτειών δίδαξε τον πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου όταν εκείνος σπούδαζε Κοινωνιολογία τη δεκαετία του 1970. Δεν είναι όμως αισιόδοξος για την πορεία της ελληνικής οικονομίας. «Πιστεύω ότι η Ελλάδα και άλλες χώρες θα προχωρήσουν σε αναδιάρθρωση του χρέουςτους» μας λέει.

Και εξηγεί: «Τα φορολογικά μέτρα που βαρύνουν τους πολίτες και οι περικοπές στις κρατικές δαπάνες εξυπηρετούν μόνο εκείνους που μπορούν να τα αποφύγουν με ευκολία,δηλαδή τους πολύ πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι τα δεινά των μαζών από τη λιτότητα θα λύσουν τα υποκείμενα οικονομικά προβλήματα. Καθώς οι πληγείσες από τη λιτότητα οικονομίες της Ελλάδας,της Ιρλανδίας και άλλων χωρών θα αγοράζουν λιγότερο από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη, η ευρωπαϊκήενοποίηση και το ευρώ θα κινδυνεύσουν».

Παράλογη αντίδραση
Για τον κ. Γουόλφ τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας ήταν μια πρώτη, «αυτόματη» όσο και παράλογη, αντίδραση στην κρίση· το επόμενο βήμα θα είναι η αναδιάρθρωση του χρέους. «Για την Ελλάδα το πρόγραμμα λιτότητας είχε στόχο να προστατεύσει τους πλούσιους και τις μεγάλες επιχειρήσεις από τον πόνο της κρίσης.Το βασικό ερώτημα που αφορά την αναδιάρθρωση είναι και πάλι το εξής:Ποιοι τομείς-επιχειρήσεις, πλούσιοι ή η πλειονότητα των πολιτών- θα πληρώσουν το κόστος αυτού του μέτρου ως στρατηγικής εξόδου από τη βαθιά ύφεση;» διερωτάται.

Γνωστός για τη θεωρία του που προτείνει τη φορολόγηση 10% επί του χαρτοφυλακίου των πλουσιότερων Αμερικανών για τον μηδενισμό του δημοσίου ελλείμματος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο κ. Γουόλφ πιστεύει ότι το ίδιο μπορεί να ισχύσει και για την Ελλάδα. Τον ρωτήσαμε όμως αν κάτι τέτοιο θα επιδείνωνε το ήδη αρνητικό επενδυτικό κλίμα. «Ο δείκτης ανάπτυξης ενός κράτους και η ελκυστικότητά του στους ιδιώτες επενδυτές δεν εξαρτάται μόνο από τους φορολογικούς συντελεστές αλλά και από το πώς χρησιμοποιεί τα έσοδά του από τη φορολογία. Αν η Ελλάδα αύξανε τους φόρους για τους πλουσιότερους πολίτες της και χρησιμοποιούσε αυτά τα χρήματα για να βελτιώσει τη δημόσια εκπαίδευση, το αποτέλεσμα θα ήταν μια άνοδος στην ποσότητα και στην ποιότητα των μορφωμένων νέων ανθρώπων, γεγονός που θα βελτίωνε τους δείκτες ανάπτυξης και θα προσείλκυε επενδυτές» απαντά.

Επιπλέον, συνεχίζει ο κ. Γουόλφ, «μια πραγματικά ανεξάρτητη κυβέρνηση θα έλεγε στους έλληνες καπιταλιστές ότι οι ανεπαρκείς επενδύσεις στην Ελλάδα θα οδηγούσαν την ίδια να προχωρήσει σε επενδυτικές κινήσεις στον δημόσιο τομέα.Απλώς και μόνο η απειλή ενός αληθινού ανταγωνισμού από τον δημόσιο τομέα και τις δημόσιες επενδύσεις θα μετέβαλλε την οικονομική συμπεριφορά του ιδιωτικού τομέα. Η κυβέρνησηειδικά όταν είναι δημοφιλής- έχει πραγματική επιρροή στην ιδιωτική πρωτοβουλία και στην κοινωνική κατανομή του πλούτου και του εισοδήματος.Το ερώτημα είναι προς το συμφέρον ποιου χρησιμοποιείται αυτή η δύναμη».

Το τέλος του καπιταλισμού
Θα μπορούσε η τρέχουσα παγκόσμια οικονομική κρίση να σημάνει την «αρχή του τέλους» του καπιταλιστικού συστήματος; «Οι αντιθέσεις και τα εγγενή προβλήματα του καπιταλισμού οδήγησαν σε μια κρίση που δεν μπορεί να ξεπεραστεί.Οπως συνέβη με όλα τα προγενέστερα συστήματα,όπως με τον φεουδαλισμό, ο καπιταλισμός θα δώσει τη θέση του σε κάτι καινούργιο» εξηγεί ο κ. Γουόλφ. Και καταλήγει: «Η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος έχει ανανεώσει το ενδιαφέρον για τις μαρξιστικές κριτικές αναλύσεις που εγείρουν το ζήτημα μιας νέας σύνθεσης, ενός νέου οικονομικού συστήματος.Αλλά πρόκειται για έναν νέο μαρξισμό, αναδιοργανωμένο και επαναδιατυπωμένο, που έχει προχωρήσει σε αποτίμηση των δυνάμεων και των αδυναμιών των 150 πρώτων χρόνων του. Οι κυβερνήσεις που σήμερα περιφρονούν τον μαρξισμό αντιγράφουν τις κυβερνήσεις του 19ου και του 20ού αιώνα. Η θεωρία και η πρακτική του μαρξισμού όμως θα βοηθήσουν σήμερα ώστε να ξεπεραστεί ένας βαθιά πληγωμένος από την κρίση καπιταλισμός και το συνακόλουθο κοινωνικό του κόστος».

Εκπαιδεύοντας τον Γιώργο
- Υπήρξατε καθηγητής του Γιώργου Παπανδρέου. Πώς θα σχολιάζατε τη σημερινή του πορεία ως πρωθυπουργού; Σε πρόσφατη διάλεξή σας είχατε πει αστειευόμενος ότι θα έπρεπε να είχατε κάνει καλύτερη δουλειά όταν τον διδάσκατε.

«Στόχος μου ως καθηγητής ήταν να βοηθήσω τους φοιτητές να καταλάβουν το πώς λειτουργεί το καπιταλιστικό σύστημα. Αυτό που θυμάμαι από τον Γιώργο Παπανδρέου ως φοιτητή είναι ότι τότε επιθυμούσε να γίνει ένας σύγχρονος και σοσιαλιστής οικονομολόγος. Η υπόθεση ότι ο καπιταλισμός είναι αέναος- και επομένως ότι η κυβερνητική πολιτική πρέπει να τον ακολουθεί ως έχει- έρχεται σε αντίθεση με την Ιστορία».

Ο Ομπάμα βάθυνε τις ανισότητες
- Τι πιστεύετε για τον Μπαράκ Ομπάμα, για την πορεία του ως προέδρου των ΗΠΑ;

«Ο πρόεδρος Ομπάμα υποσχέθηκε “ελπίδα και αλλαγή” αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει παραγάγει τίποτε από τα δύο. Το πρόγραμμα “ανάκαμψης” που εφάρμοσε απλώς βάθυνε τις κοινωνικές διαχωριστικές γραμμές στις ΗΠΑ.Οι οικονομικές συνθήκες για τη μεγάλη πλειονότητα των Αμερικανών έχουν επιδεινωθεί: ο δείκτης ανεργίας παραμένει στο 10%, ένα εκατομμύριο οικογένειες τον χρόνο χάνουν τα σπίτια τους,μειώθηκαν οι παροχές και τα επιδόματα και οι ΗΠΑ γίνονται με διαφορά η πλέον άνιση από τις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες».