Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

«Πιάστε τους», πάρτε τα λεφτά κι αφήστε μας ήσυχους...

Ο ΟΠΑΠ δημοσίευσε έρευνα που διενήργησε για τα μάτια του κόσμου, το ουσιαστικό συμπέρασμα της οποίας είναι ότι ο ΟΠΑΠ είναι ο πλέον αξιόπιστος φορέας στη χώρα μας σε ότι αφορά τη διεξαγωγή και έλεγχο των τυχερών παιχνιδιών. Μα δεν υπάρχει άλλος κρατικός φορέας.
Από την έρευνα υποτίθεται ότι διαφαίνεται η ανησυχία του ΟΠΑΠ για τους διαφυγόντες δυνητικούς πελάτες του από τον ηλεκτρονικό τζόγο και τα άλλα παράνομα τυχερά ηλεκτρονικά παιχνίδια, τους οποίους επιδιώκει να αποσπάσει αναλαμβάνοντας τη νόμιμη διεξαγωγή τους. Επίσης αναδεικνύεται, όπως αναφέρει ο οργανισμός στο σχετικό δελτίο τύπου, η τεράστια απώλεια φορολογικών εσόδων που υφίσταται το κράτος σε αυτή τη εξαιρετικά δύσκολη περίοδο που τα...
έχει ανάγκη. Στην πραγματικότητα ο ελληνικός λαός δεν επιθυμεί επιβολή κρατικού ελέγχου στον παράνομο τζόγο, επομένως τη νομιμοποίησή του. Επιθυμεί την πάταξή του και τον περιορισμό του τζόγου. Όχι την ασύδοτη προσφορά του, ελεγχόμενα ή μη.
Εάν το θέμα είναι τα δισεκατομμύρια που διαφεύγουν από το κράτος και τον ΟΠΑΠ από τον παράνομο τζόγο, ας βοηθήσει ο ΟΠΑΠ το κράτος να πιάσει τους παραβάτες και να τα πάρει από αυτούς αντί να βρει τρόπους να τα κερδίζουν οι ίδιοι και να χάνει ο κόσμος. Κύριοι, αντί να στήνετε έρευνες και δημοσκοπήσεις με σκοπό να δημιουργήσετε εντυπώσεις προς το συμφέρον σας, «πιάστε τους» και πάρτε τα λεφτά. Στην ηρωίνη να δείτε τι λεφτά έχει. Εμείς και τα παιδιά μας όμως δε χρωστάμε τίποτα να ζούμε στο απέραντο τζογοκομείο που επιχειρείτε να στήσετε. 
press-gr 

Πού είναι η άλλη Έλλάδα; Πέθανε;...

Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία. Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα. Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό. Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο. Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος. Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.
Είναι πλούσιος. Έχει πολλά λεφτά, από...
πού, απροσδιόριστο. Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν. Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών, εικονικά συμβόλαια, πουλάει φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύεται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατάει δημόσιες εκτάσεις, χτίζει στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με... συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή του, έχει αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζεται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλάει τηλεοπτικά κανάλια που του χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση, δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.
Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα. Κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά. Με λίγη ζήλια. Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς, Τζούλια. Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους πολλούς πλούσιους. Δεν δημιουργούν αλλά έχουν διασυνδέσεις. Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου. Δεν βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.
Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους. Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος. Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ. Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιανής μαφίας. Οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι Έλληνες πλούσιοι. Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι. ΚΔΟΑ. Κτηνώδης δύναμη ογκώδης άγνοια. Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια. Σνίκερς, φούτερ και κουκούλες. Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν ένα πρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμα Nirvana με τις φοιτητικές τους κιθάρες.
Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες. Ούτε πανεπιστήμια. Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία. Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον. Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί. Δεν θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν. Ποιος έχει το πιο μεγάλο, σπίτι, το πιο μεγάλο, κότερο. Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές κίτρινες φυλλάδες που λερώνεσαι άμα τις ξεφυλλίσεις. Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ. Σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες. Ξανθιές με μαύρη ρίζα. Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων. Μια δυο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα. Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής. Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%. Πιράνχας, κόβουν βόλτες από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ’ οίκον. Το ίδιο παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο. Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία. Ένας γάμος, τώρα πριν να ’ναι αργά, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife. Επιλέγουν και επιλέγονται. Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες, ντιλ κλείνονται. Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας. Εννοούν escort συναντάνε γιους πλουσίων με την ελπίδα να «κατακτηθούν». Νέες ιδιότητες της κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι. Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις. Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.
Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας. Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα. Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια. Ζηλεύεις; Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss young. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο; Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση. 5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί; Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας; Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν. Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα.
Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ’ το μπαλκόνι. Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα. Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιάνικη σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά. Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ. Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
του Φώτη Γεωργελέ, εφημερίδα Athens Voice, 4-11-2009
Συμπληρώνω:
Πού είναι η άλλη Έλλάδα; Η Ελλάδα του 5%. Η Ελλάδα της γνώσης, της επιστήμης και της έρευνας. Η Ελλάδα της τέχνης, του πολιτισμού και του πνεύματος. Η Ελλάδα του (αντοπάριστου (βλέπετε χρειαζόμαστε επεξηγήσεις γιατί κινδυνεύουμε να παρεξηγηθούμε!!!)) αθλητισμού, της ευγενούς αμίλλης και του θαυμασμού του καλού και αγαθού. Η Ελλάδα της δουλειάς, της προκοπής και της εξέλιξης. Η Ελλάδα του μέτρου. της μετριοφροσύνης και της σύνεσης. Κι όμως υπάρχει η Ελλάδα αυτή, υπάρχει, αναπνέει και λειτουργεί.
Μόνο που είναι χαμένη στο υπόλοιπο 95% όπως περιγράφεται στο παραπάνω κείμενο. Αυτό το 95% χρεωκόπησε την Ελλάδα. Η διάσωσή της είναι το 5%.
Ανακαλύψτε το, αποκαλύψτε το, διαδόστε το, ενισχύστε το, συμπληρώστε το....
Ίσως τότε φανεί η αρχή της ελπίδας....
Αφιερωμένο στους φίλους μου
apneagr

πληρώστε και σκάστε!…


Θέλουν, λέει, να επιβάλουν «κανόνες στο χάος της μπλοκόσφαιρας» (άρθρο του Χρήστου Ζέρβα στην «Ελευθεροτυπία»,9-8-2010)…
Που σημαίνει ότι θέλουν να χαλκεύσουν μεσαιωνικά νομικά πεδούκλια και φίμωτρα και χειροπέδες και…μυαλοπέδες στο χώρο του ίντερνετ.
Στον οποίο χώρο, με μυριάδες γλώσσες καταγγέλλεται το αβυσσαλέο πολιτικοοικονομικό χάος. Που γεννήματα και θρέμματα και δημιουργοί είναι οι ίδιοι και το συνάφι τους.
Τους ενοχλεί, λένε, η ανωνυμία των μπλοκ! Εξαιτίας της οποίας επικρατούν στο χώρο του διαδικτύου φαινόμενα κανιβαλισμού.
Πρόφαση, που θυμίζει το «φωνάζει ο κλέφτης..»! Όπως οι αρχιτρομοκράτες χρησιμοποίησαν το πρόσχημα της τρομοκρατίας, για να καταστρέψουν το Αφγανιστάν, το Ιράκ, κλπ… Όμως…
Οι «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» των πολιτικών μας πραγμάτων, γνωρίζουν ποιοι, σε βάρος του λαού, επινοούν και εφαρμόζουν μέτρα άκρατου, ηθικού και πνευματικού και οικονομικού κανιβαλισμού…
Κι ακόμη ότι κάποια μπλοκ, που δίνουν δείγματα κανιβαλισμού, ενεργούν, όπως φαίνεται, προβοκατόρικα, για λογαριασμό κάποιων μεγαλοεκδοτών και κομμάτων, προκειμένου να παραστήσουν αναγκαία την προκρούστεια νομοθετική φίμωση….
Αλλά, πέραν αυτών και άλλων πολλών, προκύπτει και το εύγλωττο ερώτημα:
Αφού ενοχλούνται απ’ τα ανώνυμα μπλοκ, τότε ποιοι και γιατί καταργούν τα επώνυμα μπλοκ και ιμέηλ;
Όπως συμβαίνει στη δική μου περίπτωση. Όπου-πέρα από κάθε λογική και συνείδηση- μου κατάργησαν δύο μπλοκ και δύο ιμέηλ.…
Γιατί, βέβαια, το άλλοθι του Google, που κάποιοι επικαλούνται, κανέναν δεν πείθει. Γιατί όλα φωνάζουν ότι το ιεροεξεταστικό καθεστώς επιβλήθηκε ύστερα από επίμονη απαίτηση των εγχώριων ιεροεξεταστών.
Οι οποίοι, στον τοκογλυφικό μας μεσαίωνα, απαιτούν να καίγεται η ελεύθερη σκέψη και έκφραση. Όπως στο θρησκευτικό μεσαίωνα καίγονταν οι επιστήμονες και τα βιβλία τους…
Και βέβαια θα υπάρξουν και οι περίφημες «διαβουλεύσεις». Στο στυλ του «πέστε εσείς ο, τι θέλετε κι εμείς θα κάμουμε ο, τι θέλουμε»! Κατά την προσφιλή τους συνήθεια…
Και σαν τι, τάχα, να θέλουν;
Τρία τινά, όπως πολλαχόθεν διαφαίνεται:
1. Να απασχολήσουν και αποπροσανατολίσουν τους μπλόκερς, ώστε να μην τους χαλάσουν τη μανέστρα των δημοτικών εκλογών. Με τις οποίες θέλουν να βάλουν τη σφραγίδα της «δημοκρατικής» νομιμοποίησης στα μέχρι τώρα αντιλαϊκά και απάνθρωπα πεπραγμένα τους.
2. Να εξαφανίσουν κάθε εστία αλήθειας. Η οποία εκτυφλωτική εκπέμπεται από αρκετά μπλοκ. Όπου αρθρογραφούν και σχολιάζουν άνθρωποι με πνευματική συγκρότηση και επιστημονική κατάρτιση, όχι τυχαία. Και:
3. Να σταματήσουν την κατάρρευση κάποιων ΜΜΕ (μέσων μαζικής εξαπατήσεως), των οποίων τα αφεντικά είναι αλληλέγγυα στο αντιλαϊκό πλιάτσικο. Αφού, σε αντίθεση με τα μπλοκ, κανέναν δεν συγκινούν πια οι, κατά παραγγελίαν, άνοστες σούπες, που σερβίρουν….
Θυμάστε εκείνους τους διαβόητους νόμους περί ανευθυνότητας και ασυλίας βουλευτών και υπουργών και της αμνησίας(αμνηστίας, παραγραφής) σχετικά με τα άθλια πεπραγμένα τους!…
Των διαβόητων εκείνων νόμων φαίνεται να είναι η φυσιολογική απόληξη ο νόμος-φίμωτρο. Γιατί έρχεται, όπως φαίνεται, να πει στους μπλόκερς:
Νομοθετήσαμε, στο παρελθόν, το πλιάτσικο του πολιτικοοικονομικού κατεστημένου σε βάρος του λαού και της χώρας. Και τώρα «αποφασίζουμε και διατάζουμε» να πληρώσει ο λαός το λογαριασμό για το τσιμπούσι…
Ε, λοιπόν, πληρώστε και σκάστε!….
 papailiasyfantis

Ο 4ος δρόμος και η …3η του Σεπτέμβρη!

Του ΒΑΣΙΛΗ ΡΑΟΥΛΗ
Σε λίγες ημέρες το ΠΑΣΟΚ θα «γιορτάσει» τα γενέθλια του. 36 χρόνια από την ημέρα που ο Ανδρέας Παπανδρέου παρουσίασε την ιδρυτική του διακήρυξη. Και θα είναι η πρώτη φορά στη διάρκεια αυτών των χρόνων που οποιαδήποτε πανηγυρική ομιλία  θα έχει φόντο τις πολιτικές του μνημονίου . Προβληματισμός, σκέψη, απογοήτευση σε πολλούς, αναπάντητα ερωτηματικά και πολλά γιατί θα συνοδεύουν αυτά τα «γενέθλια».
Συμβαδίζει ο αγώνας για Εθνική Ανεξαρτησία με την παρουσία της τρόικα στην Ελλάδα;
Οι διακηρύξεις για Κοινωνική Δικαιοσύνη μπορούν να συνυπάρξουν με νεοφιλελεύθερες επιλογές;
Η Λαϊκή Κυριαρχία είναι εφικτή κάτω από συνθήκες αντιπαλότητας με τα συνδικάτα, τις μη προνομιούχες τάξεις, τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους;
Η Κοινωνική Απελευθέρωση μπορεί να επιτευχθεί με τους πολίτες σε κατάσταση οικονομικού μαρασμού, με την εκτίναξη της ανεργίας, με την ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας, με την «αποκρατικοποίηση» του κράτους;
Προφανώς και τα ερωτήματα είναι ρητορικά.
Αλλά όταν ο Γ. Παπανδρέου θα αναφερθεί στην ίδρυση του κινήματος το 1974, δεν θα μιλήσει για τους λόγους που και οδήγησαν στη γέννηση του και στην ιστορική του πορεία και κυρίως στο γιατί εξέφρασε κοινωνικά και πολιτικά οράματα και αξίες ενός ολόκληρου λαού;
Είναι τα πιο δύσκολα «γενέθλια»!
Και στις παραμονές της 3ης του Σεπτέμβρη η συνέντευξη του Γ. Παπανδρέου στην αμερικανική εφημερίδα «Christian Science Monitor», έρχεται να μπερδέψει ακόμη περισσότερο τα πράγματα.
Δεν ξέρω αν η μετάφραση αποδίδει με ακρίβεια τα όσα ειπώθηκαν. Πάντοτε είχα τις επιφυλάξεις μου για αυτού του τύπου τις συνεντεύξεις. Αν υποθέσω όμως ότι τα πράγματα  είναι έτσι τι μπορεί να σημαίνει το :
«ο «3ος δρόμος» προς τον σοσιαλισμό απέτυχε, εφόσον αποδείχθηκε εσφαλμένη η πίστη στην ικανότητα της αγοράς, να αυτορυθμίζεται.»
‘Η το :
««Αντί για έναν “3ο δρόμο” χρειαζόμαστε έναν “4ο δρόμο”… Τα στοιχεία που αποτελούν αυτόν τον «4ο δρόμο» είναι η διεθνής διακυβέρνηση και ο ρόλος των διεθνών οργανισμών (όπως ο ΟΗΕ και η G20) που θα θέτει τη διεθνή αλληλεγγύη πάνω από εθνικά συμφέροντα.
Αυτός ο δρόμος θα επιτρέπει στις αγορές να αναπτύσσονται, αλλά όχι εις βάρος της δημοκρατίας.»!
Ο 3ος δρόμος χαράχτηκε σαν πολιτική από τον ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να αποδείξει ότι απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό και τον «υπαρκτό σοσιαλισμό», απέναντι στο Δυτικό και το Ανατολικό μπλοκ, υπάρχει και η επιλογή της ανεξάρτητης πορείας, της αδέσμευτης πορείας. Και το έδειξε με τη συμμετοχή στο κίνημα των αδεσμεύτων, τις επιλογές τύπου «κίνηση των 6» ή με τη στάση σε διεθνείς οργανισμούς (βέτο στο ΝΑΤΟ), διαμορφώνοντας μια πραγματικά διαφορετική φωνή.
Ο δρόμος για το Σοσιαλισμό δεν «απέτυχε» εξαιτίας των αγορών αλλά εξαιτίας των πολιτικών που ασκήθηκαν και από το κίνημα σε περιόδους κυβερνητικής εξουσίας.
Κυρίως όμως γιατί οι πολιτικές επιλογές ΥΠΟΤΑΧΘΗΚΑΝ στις αγορές.
Το σοσιαλιστικό όραμα μετατράπηκε σε σοσιαλδημοκρατική προοπτική, μεταλλάχθηκε σε «εκσυγχρονιστική νεοφιλελεύθερη πολιτική» και χάνεται στη λεωφόρο του μνημονίου, της τρόικα, των κοινωνικά άδικων πολιτικών επιλογών.
Το τραίνο της αλλαγής δεν εκτροχιάστηκε από μόνο του. Το οδήγησαν σε λάθος κατευθύνσεις πολιτικές που καμία σχέση δεν είχανε με τα οράματα, τις αξίες, τα πιστεύω και την ιδεολογία του κινήματος.
Δεν ξέρω αν είμαστε σε αναζήτηση «δρόμων». Ξέρω ότι η κοινωνία μιλά για λάθος δρόμο και άδικες επιλογές.
Ο δρόμος που ακολουθείται, ο μονόδρομος για κάποιους, η «πεπατημένη» για πολλούς περισσότερους, κινδυνεύει να οδηγήσει σε αδιέξοδο με σοβαρούς κινδύνους και αποτελέσματα: Την πολιτική απαξίωση  και ανυποληψία του ΠΑΣΟΚ, την κοινωνική έκρηξη και αγανάκτηση, τη διάρρηξη των κοινωνικών μας συμμαχιών, το πολιτικό τέλος ενός κινήματος που τάχθηκε να υπηρετεί τα συμφέροντα των πολλών.
Η 3η του Σεπτέμβρη επαναφέρει με δραματικό τρόπο το δίλλημα που τέθηκε προεκλογικά:
«Η αλλάζουμε ή βουλιάζουμε».
Τώρα όμως πριν να είναι αργά.
Όσοι αποδείχθηκαν λίγοι να φύγουν από τις Κυβερνητικές τους θέσεις. Δεν υπέγραψαν άλλωστε συμβάσεις αορίστου χρόνου.
Πολιτικές που πληγώνουν και οδηγούνε σε αδιέξοδα να αναθεωρηθούν άμεσα. Δεν υπάρχουνε μονόδρομοι στην πολιτική .
Να αναζητηθούν τώρα πολιτικές ανακούφισης των μη προνομιούχων συμπολιτών μας.
Να στρέψουμε το κέντρο βάρους της πολιτικής μας στις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων , των μισθωτών, των αγροτών, των συνταξιούχων και να φύγουμε από τη μαθηματική θεώρηση της πολιτικής που οδηγεί πάντοτε σε καταστροφικά κοινωνικά αποτελέσματα.
Να υπερασπίσουμε το δημόσιο πλούτο της χώρας και να ξαναδιαβάσουμε – γιατί κάποιοι τις ξέχασαν – τις προεκλογικές μας δεσμεύσεις. Αυτή να είναι η πυξίδα της πολιτικής μας και όχι οι κατευθύνσεις και εντολές της τρόικα.
Και τέλος να θυμηθούμε  και πάλι το ΠΑΣΟΚ. Να δώσουμε ζωντάνια και ελπίδα στην οργάνωση , στα μέλη και τους φίλους, στους ανθρώπους που χωρίς καμιά φιλοδοξία μας οδήγησαν στην εξουσία. Να ξανασυζητήσουμε τις πολιτικές μας. Να ανοίξουμε τον πολιτικό διάλογο στις οργανώσεις, να έρθουμε και πάλι μπροστά στις εξελίξεις.
Το θέμα δεν είναι να ανακαλύπτεις δρόμους. Το θέμα είναι να επιλέγεις το σωστό για το λαό, την κοινωνία και τη χώρα.
Υ.Γ.
«Οι άνθρωποι που πάνε μπροστά σ’ αυτόν τον κόσμο είναι εκείνοι που σηκώνονται και ψάχνουν για τις συνθήκες που θέλουν και που, άμα δεν τις βρουν, τις δημιουργούν μόνοι τους». (Μπ. Σω) . 
http://vathiprasino.blogspot.com