Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Φως στο τούνελ του χρέους

Συμφωνία - ανάσα για εθελοντική διαγραφή του 50% του ελληνικού χρέους έκλεισε τα ξημερώματα στις Βρυξέλλες, μετά από μαραθωνίες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Καγκελαρίου Μέρκελ, του γάλλου Προέδρου Σαρκοζί, της επικεφαλής του ΔΝΤ, Λαγκάρντ και του εκπροσώπου των τραπεζών, Τσαρλς Νταλάρα.
Με τη συμφωνία διαγράφονται 100 δισεκατομμύρια ελληνικού χρέους, με αντάλλαγμα σοβαρές δεσμεύσεις, που περιλαμβάνουν πολυετή λιτότητα, πιο εντατική επιτήρηση και ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων.
Οι Ευρωπαίοι με επικεφαλής το δίδυμο του γαλλογερμανικού άξονα σε έναν πρωτοφανή μαραθώνιο διαπραγματεύσεων πέτυχαν να μειωθεί το ελληνικό χρέος στο 120% του ΑΕΠ, κάτι που για να γίνει - ουσιαστικά - θα έπρεπε να συμφωνηθεί κούρεμα 48%-50% των ομολόγων που κατέχουν οι ιδιώτες πιστωτές. Συζητήθηκε επίσης να λάβει η Ελλάδα στο πλαίσιο του δεύτερου πακέτου βοήθειας 130 δισ. ευρώ με χαμηλότερο επιτόκιο, από τα οποία τα 30 δισ. θα διοχετευτούν στις ελληνικές τράπεζες για την ενίσχυση των κεφαλαίων τους.
Η διαπραγμάτευση παρ' ολίγον να τιναχθεί στον αέρα τη νύχτα, όταν ο επικεφαλής διαπραγματευτής των τραπεζών Τσαρλς Νταλάρα δήλωσε ότι «δεν έχει επιτευχθεί συμφωνία για την Ελλάδα ούτε συγκεκριμένο ποσοστό κουρέματος. Παραμένουμε ανοιχτοί στον διάλογο αναζητώντας μια συμφωνία σε εθελοντική βάση».
Εκείνο που όλοι επιθυμούσαν - τόσο οι ευρωπαϊκές χώρες όσο και οι τραπεζίτες - ήταν το κούρεμα του ελληνικού χρέους να γίνει σε εθελοντική βάση ώστε να μην εκληφθεί από τις αγορές ως πιστωτικό γεγονός.
Πριν αρχίσει η Σύνοδος Κορυφής στις Βρυξέλλες και μετά την απαίτηση των Γερμανών να αυξηθεί το ποσοστό του κουρέματος τουλάχιστον σε 50% από 21% που είχε συμφωνηθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου, οι πιστώτριες τράπεζες υπέβαλαν νέα πρόταση προκειμένου να γεφυρωθεί το χάσμα και να υπάρξει συμφωνία.
Το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF) με επικεφαλής τον Τσαρλς Νταλάρα, που διαπραγματεύεται για λογαριασμό των ξένων τραπεζών, σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι υπέβαλε «σημαντική νέα πρόταση» για το κούρεμα χωρίς ωστόσο να προσδιορίζεται το ποσοστό ή να αναφέρονται άλλες λεπτομέρειες.
τα νεα

«Γελοίοι οι ηγέτες της ΕΕ»

http://medias2.cafebabel.com/1002/thumb/355/-/suck-up-suck-up.jpgΣαρωτικός εναντίον των ηγετών της Ευρώπης και της οικονομικής πολιτικής που ακολουθούν στο θέμα της κρίσης ήταν στο τελευταίο του άρθρο που δημοσιεύθηκε προχτές στους "Τάιμς της Νέας Υόρκης" ο Αμερικανός νομπελίστας της Οικονομίας Πολ Κρούγκμαν. "Αν δεν ήταν τόσο τραγική, η τρέχουσα ευρωπαϊκή κρίση θα ήταν αστεία" γράφει αρχίζοντας το άρθρο του ο Κρούγκμαν και συνεχίζει με ιδιαίτερα σκληρούς χαρακτηρισμούς για τους ηγέτες της ΕΕ: Καθώς το ένα σχέδιο διάσωσης αποτυγχάνει μετά το άλλο, οι Πολύ Σοβαροί Ανθρωποι της Ευρώπης συνεχίζουν απλώς να φαίνονται όλο και περισσότερο γελοίοι" τονίζει.

Εξηγεί γιατί τους χαρακτηρίζει έτσι: "Σκεφθείτε χώρες σαν τη Βρετανία, την Ιαπωνία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν μεγάλο δημόσιο χρέος και ελλείμματα και παρ' όλα αυτά παραμένουν ικανές να δανείζονται με χαμηλά επιτόκια.
Ποιο είναι το μυστικό τους; Η απάντηση, σε μεγάλο βαθμό, είναι ότι διατηρούν τα νομίσματά τους και οι επενδυτές γνωρίζουν ότι εν ανάγκη θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν τα ελλείμματά τους τυπώνοντας χρήμα (σ.σ.: όπως ήδη κάνουν και οι τρεις κατά κόρον, πρέπει να προσθέσουμε εμείς). Αν η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα επρόκειτο να στηρίξει κατά τον ίδιο τρόπο το ευρωπαϊκό δημόσιο χρέος, η κρίση θα χαλάρωνε δραματικά" υπογραμμίζει ο Αμερικανός νομπελίστας. Δεν παραλείπει μάλιστα να χαρακτηρίσει την υπόθεση της κρίσης της Ελλάδας "μακάβρια υπόθεση δευτερεύουσας σημασίας" και να επικεντρώσει την προσοχή του στην ουσία: "Ο καθαρός και παρών κίνδυνος προέρχεται αντιθέτως από ένα είδος εφόδου στις τράπεζες για αναλήψεις πανικού εκ μέρους των καταθετών στην Ιταλία, η οποία είναι η τρίτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρωζώνης" υποστηρίζει.
Δεν είναι μόνο όμως ο Αμερικανός οικονομολόγος που επικρίνει τις πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης. "Μοιραίες ημέρες για το ευρωπαϊκό πεπρωμένο" ήταν ο χθεσινός κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της γαλλικής εφημερίδας "Λε Μοντ", η οποία είχε αφιερώσει τις δέκα (!) πρώτες σελίδες της εξ ολοκλήρου στην κρίση που συγκλονίζει την Ευρωζώνη.
"Υπέρβαση ή χάος" ήταν ο χαρακτηριστικός τίτλος του πρωτοσέλιδου κύριου άρθρου της γαλλικής εφημερίδας. Ανάλογου πνεύματος και το περιεχόμενό του, όπου αναφερόταν μεταξύ άλλων:
"Η κρίση της Ευρώπης είναι σοβαρή, η πιο σοβαρή μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου. Είναι οικονομική και κοινωνική.
Η ύφεση απειλεί, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η κρίση είναι βαθιά πολιτική, πράγμα το οποίο μαρτυρούν τα κινήματα αμφισβήτησης, ακόμη και εξέγερσης που εκδηλώνονται τακτικά στη Γηραιά Ηπειρο. Το σπίτι μας έχει πάρει φωτιά... Αυτή η κρίση χρέους μπορεί να οδηγήσει την Ευρώπη στο χάος" γράφει η "Μοντ".
"Γελοίους" δεν αποκαλεί βεβαίως τους ηγέτες της ΕΕ η "Μοντ". Χαρακτηρίζει όμως "αξιοθρήνητες" τις διαπραγματεύσεις που εδώ και μήνες διεξάγονται ανάμεσα στο Βερολίνο και στο Παρίσι και τυπικά στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ.
"Από την κρίση του ευρώ στην κρίση της πολιτικής Ευρώπης" είναι ο... δεκάστηλος (!) τίτλος της ίδιας εφημερίδας στις σελίδες 2 και 3. "Μια Ευρωπαϊκή Επιτροπή ξαφνικά άχρηστη" είναι ο τίτλος άλλου άρθρου του ίδιου αφιερώματος. "Η Κομισιόν φαίνεται να χάνει τον έλεγχο των γεγονότων... Οι Βρυξέλλες γίνονται αποκρουστικές, σύμβολο μιας εξουσίας χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση και ενός μοντέλου καθαρά νεοφιλελεύθερου, έτοιμου να επιβάλει τον σεβασμό των κανόνων της αγοράς, αλλά που απεχθάνεται να υλοποιεί φιλόδοξα προγράμματα στο κοινωνικό επίπεδο" τονίζεται στο άρθρο αυτό.
"Γινόμαστε αποικία των Βρυξελλών" είναι ο τίτλος μεγάλης ανάλυσης της "Μοντ" για την Ελλάδα. "Η Ελλάδα, φιλοευρωπαϊκή από τότε που η Γηραιά Ηπειρος τη βοήθησε να απελευθερωθεί από τον οθωμανικό ζυγό, αρχίζει να αμφιβάλλει" προσθέτει ο εύστοχος υπότιτλος της ανάλυσης.
Απαισιοδοξία
"Το ευρώ φαίνεται καταδικασμένο"
ΚΑΘΟΛΟΥ ελκτικό δεν είναι πλέον το ευρώ στις συνθήκες της κρίσης που βιώνει. "Το κοινό νόμισμα έχει χάσει όλο το σεξ-απίλ του" είναι ο τίτλος άρθρου της εφημερίδας "Μοντ" σε περίοπτη θέση. Πολύ πιο σκληρός είναι στο θέμα αυτό ο Αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν. "Η πικρή αλήθεια είναι ότι το σύστημα του ευρώ φαίνεται όλο και πιο πολύ ότι είναι καταδικασμένο" τονίζει χωρίς περιστροφές και συνεχίζει, κλείνοντας το άρθρο του: "Και η ακόμη πιο πικρή αλήθεια είναι ότι δεδομένου του τρόπου που έχει δράσει αυτό το σύστημα, η Ευρώπη μπορεί να είναι καλύτερα αν το σύστημα αυτό καταρρεύσει νωρίτερα μάλλον παρά αργότερα". Σε "θανάσιμη παγίδα" μετέτρεψε την Ευρωζώνη η "αλαζονεία της ευρωπαϊκής ελίτ" υποστηρίζει ο Κρούγκμαν.
ethnos.gr

Έμφραγμα υπέστη ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Γιώργος Γλυνός


Όπως ανέφερε ο ίδιος ο πρωθυπουργός κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου μετά τη Σύνοδο Κορυφής στις Βρυξέλλες, ο σύμβουλος του σε ζητήματα οικονομικής πολιτικής Γιώργος Γλυνός υπέστη έμφραγμα λόγω της αυξημήνης πίεσης των συνεχών διαβουλεύσεων.
Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό, είναι καλύτερα και δεν εκφράζονται φόβοι για κάτι χειρότερο. Από τις παράπλευρες επιπτώσεις της Πολιτικής που λίγοι θα θυμούνται...
parapolitiki.com

Και τώρα η χώρα πρέπει να αποφασίσει, δηλαδή όλοι μας!!!

Η συμφωνία των κρατών μελών της ευρωζώνης, αλλά με την σύμφωνη γνώμη και των 27 από σύσκεψη που είχε προηγηθεί, βάζει την Ευρώπη και το  κάθε κράτος μέλος μπροστά στις ευθύνες του απέναντι στην Ενωμένη Ευρώπη, απέναντι στους διεθνείς δανειστές της και απέναντι στην διεθνή κοινότητα. Με βάση την κρίση χρέους που ξεκίνησε σαν πρόβλημα των τραπεζών το 2008 και μετατράπηκε σε κρίση κρατικού δανεισμού μπήκαν οι βάσεις για μια θεμελιώση αλλαγή.
Η αλλαγή συνίσταται στην απόφαση να αντιμετωπιστεί το χρέος και η κρίση απο κοινού και συντονισμένα. Οι λέξεις κλειδιά της συμφωνίας είναι: εγγύηση συνολικά του ευρωπαϊκού χρέους και επιτήρηση των οικονομιών των κρατών μελών. Η νομισματική ένωση τείνει να γίνει οικονομική ένωση. Και για να γίνει θέλει ενιαία μακρο-οικονομική διαχείριση και εναρμόνιση στα εργαλεία που τόσα χρόνια άφηναν την νομισματική ένωση λειψή. Και αυτά είναι η φορολογία και η διαχείριση- επίβλεψη των προϋπολογισμών.
Η χθεσινή συζήτηση που όπως αναμεταδόθηκε από τα διεθνή μέσα ήταν στην βάση του «Take it or break it», με άλλα λόγια ή αυτή η λύση ή το διαλύουμε, ήταν επίπονη και πολύωρη. Τελικά αποφάσισε η Ευρώπη να πάει όλη σαν σύνολο. Τουλάχιστον οι χώρες του ευρώ! Το ελληνικό χρέος λοιπόν δεν αντιμετωπίστηκε χωριστά γιατί μας ξεχώρισαν. Σε μια ενιαία οικονομική διαχείριση μιας ενιαίας Ευρώπης, αντιμετωπίστηκε σαν κρίση ενός συνόλου που επηρρεάζει τους πάντες. Και η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να πάει με το σύνολο. Επί της ουσίας δεν είχε και εναλλακτική λύση.
Τα προβλήματα που συζητιούνται από αυτή την λύση είναι 2 : το ένα η εποπτεία. Εδώ το ερώτημα ακούγεται αφελές αλλά είναι τόσο μα τόσο πρακτικό… αν πτώχευε ο Δήμος Αγρινίου δεν θα τον έβαζε σε επιτήρηση το ελληνικό δημόσιο; Θα τον άφηνε να πτωχεύσει; Θα έβαζε ορκωτούς λογιστές να δουν τι έγινε λάθος; Θα ζητούσε εξηγήσεις; Ή θα τον άφηνε στην τύχη του; Βέβαια εδώ επειδή είναι Γερμανοί, Γάλλοι κλπ υπάρχει και  το εθνικιστικό μας «συμφέρον». Και η ελληνική μοναδική αντίληψη ότι για όλα φταίνει οι άλλοι και  όχι εμείς! Μόνο που γίνεται ένα θεμελιώδες λάθος : δεν μας υποχρεώνουν να αλλάξουμε. Αν δεν θέλουμε παίρνουμε το κόστος να φύγουμε. Αν αποφασίσει ο ελληνικός λαός που είναι κυρίαρχος να πτωχεύσει εκτός ευρώ και Ευρώπης είναι πάντα στο χέρι του. Αλλά το να μείνουμε στην Ευρώπη, ενώ έχουμε φτάσει σε αδιέξοδο αφού έχουμε φάει τα λεφτά και από 3 ΚΠΣ και άπειρα δάνεια και να τους λέμε από πάνω κατοχικές δυνάμεις και όλα τα γραφικά, ε δεν νομίζω ότι αποτελεί λογική σκέψη.
Η δεύτερη λέξη κλειδί της συμφωνίας είναι η οικονομική διακυβέρνηση. Πολλοί λένε ότι είναι η ηγεμονία της Γερμανίας, η ήττα τουΣαρκοζύ κλπ. Από την άλλη η αριστερά θέλει έλεγχο σε τράπεζες και χρηματοκοινονομικό κατεστημένο. Η χθεσινή λοιπόν συμφωνία στηρίζετε ακριβώς σε αυτό : ότι οι κερδοσκοπικές τράπεζες θα πληρώσουν μέρος της απώλειας λόγω της απληστίας τους αλλά όχι σε βαθμο που θα τις διαλύσει. Από την άλλη η κίνηση των ευρωπαίων να πάνε σε μια  τέτοια ρύθμιση φέρνει την δυνατότητα εξελίξεων σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτό θα φανεί στην συνάντηση του G20 την επόμενη εβδομάδα στις Κάννες.
Σε όλα αυτά κάποιοι στην Ελλάδα επιλέγουν να ταυτιστούν με τον παραλογισμό να είμαστε εκτός των εξελίξεων, εκτός της ευρωζώνης, εκτός της…. συμπληρώστε ότι θέλετε. Μάλιστα κάποιοι λένε στο όριο της γραφικότητας ότι «πάμε με την Ρωσία, την Κίνα… την Ινδία..». Λες και την άλλη βδομάδα στο G 20 θα ασχοληθούν με την επαναδιαπραγμάτευση του Σαμαρά ή τις «ανησυχίες» του Καρατζαφέρη. Όσο για το ΚΚΕ; Πεδίο δόξης λαμπρόν για την διεθνή επανάσταση. Μόνο που το αδελφό ΚΚ Κίνας μάλλον θα επενδύσει το EFSF και έχει αγοράσει το λιμάνι του Πειραιά!
Συνεπώς για να μην κοροϊδευόμαστε η επιτυχία της κυβέρνησης δεν είναι κατ αρχήν το πόσα. Είναι το ότι σε μια κρίσιμη συνεδρίαση μείναμε στο παιχνίδι της Ευρώπης. Και η πιο στενή και αποφασισμένη Ευρώπη θα βάλει όρους και σκληρούς και ενιαίους! Όσοι τώρα επιθυμούν ή γνωρίζουν μια άλλη μέθοδο να επιβιώσει η χώρα μόνη της και στο να βουρλίζεται, όσο τριτοκοσμικό και αν ακούγεται, έχουν το δικαίωμα να πείσουν τον ελληνικό λαό και να το πετύχουν. Και ο καθένας αναλαμβάνει τις ευθύνες του.
smartpost.gr

Ορνεα

http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQfylkv2z6fnMuGHcaEa6kRmKiflsb0gZ23vEAaJKMdIYWNDUud

του Δημήτρη Δανίκα
Αυτή την ύστατη στιγμή. Που στον αέρα χορεύουμε τον χορό του Ζαλόγγου όλοι μαζί. Τώρα δηλαδή. Καμιά αληθινή σωτηρία από την ρακένδυτη, διάτρητη, άχρηστη, αφασική και αυτιστική πολιτική σκηνή. Ολοι μα όλοι για το δικό τους, κομματικό, πολιτικό, υπαρξιακό συμφέρον εξακολουθούν να πορεύοντα σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα σ' αυτή την ταλαίπωρη ελληνική γη. Γιατί, ας πούμε, δεν συνεργάζεται η Νέα Δυστυχία με την Πασοκική κυβερνητική γραμμή;

Γιατί, λέει, όταν έρθει στην εξουσία όλα τα Μνημόνια και τα Μεσοπρόθεσμα θα τα επαναδιαπραματευθεί. Τρίχες κατσαρές για τσατσάρες αφρικανικές. Θα σας πω εγώ γιατί. Επειδή για να διατηρηθεί το υπάρχον σύστημα του δικομματισμού, πρέπει ο ένας εξ αυτών, να κραυγάζει τα ακριβώς αντίθετα από τον άλλο πρωταγωνιστή. Που σημαίνει ότι έτσι και οι δύο συνεργαστούν τότε αμφότεροι θα χρεοκοπήσουν και τότε πάπαλα ο δικομματισμός. Μια χρεοκοπία που μπορεί να αναδείξει τις αριστερές δυνάμεις πρώτες σε μια αναμέτρηση εκλογική. Αρα πρώτα η σωτηρία του συστήματος, αυτού του άχρηστου και αφερέγγυου και ύστερα, πολύ ύστερα η πατριωτική λογική. Πάμε τώρα στην Αριστερά.

Αφού λοιπόν και το ΚΚΕ και ο Συνασπισμός πάνω κάτω είναι υπέρ της εξόδου από την ευρωπαϊκή Ενωση και της μονόπλευρης διαγραφής του χρέους, τότε γιατί δεν βάζουν τις τζίφρες τους μαζί για να σώσουν, όπως οι ίδιοι διακηρύσσουν, τον έλληνα φτωχό από τα σαγόνια του καρχαρία; Απλό. Επειδή η πρώτη και κορυφαία επιδίωξη της κομμουνιστικής Αριστεράς είναι το μονοπώλιο στον χώρο αυτό. Μόνο εμείς οι καθαροί. Οι άλλοι ύπουλοι, καιροσκόποι και του συστήματος λαγοί. Πάμε τώρα στο κόμμα του Φώτη Κουβέλη. Ο οποίος δεν συνεργάζεται με τον Συνασπισμό, γιατί λέει, αυτός είναι υπέρ της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Τουτέστιν αριστερός και οπαδός του καλού καπιταλισμού. Θα τρελαθούμε εντελώς.

 Τι συμβαίνει ακριβώς; Πλιάτσικο μοναδικό. Ολοι μα όλοι, από τον Σαμαρά μέχρι την Αριστερά, έχουν πέσει σαν τα όρνεα να αρπάξουν ψήφους του ΠΑΣΟΚ. Οσο, σου λέει, ο Γιωργάκης, τρώει καρπαζιές, τόσο θα κερδίζουμε εμείς. Ετσι συμβαίνει το εξής παρανοϊκό. Ενώ τα κόμματα τσιμπολογάνε από το τυμπανιαίο πτώμα του ΠαΣοΚ, την ίδια στιγμή και κάθε λεπτό που περνάει, η χώρα πορεύεται σε πτώχευση και ολοκληρωτική καταστροφή. Πως το λένε αυτό; Γαία πυρί μειχθήτω. Αρκεί εγώ να βγω κερδισμένος από την καταστροφή! 
tovima.gr