Το πράσινο χαλί του σοσιαλισμού ήταν ήδη στρωμένο. Ο νεαρός Γιώργος Παπανδρέου δεν είχε καμία αμφιβολία: όλα έδειχναν πως εκείνος θα ήταν ο επόμενος επίτροπος της Ελλάδας στην Ευρώπη. Πλην, όπως συμβαίνει σε όλες τις ιστορίες που υπάρχει μητριά και καλοσυνάτος γιος, τίποτε δεν ήταν τόσο σίγουρο όσο έμοιαζε. Η Δήμητρα Λιάνη δεν είχε πει ακόμη την τελευταία της κουβέντα. Οταν την είπε, ο Γ. Παπανδρέου ξαναμπήκε στη λίστα αναμονής του σοσιαλισμού. Στο αεροπλάνο για το Στρασβούργο, με το επιτροπικό εισιτήριο στην τσέπη, ταξίδεψε ο Χρήστος Παπουτσής.Ενίοτε ο χρόνος αλλάζει το νόημα των ιστοριών. Μπορεί στη μυθολογία του νέου ΠΑΣΟΚ η ιστορία αυτή να ισοδυναμεί με το προπατορικό αμάρτημα, αλλά την εποχή που συνέβη ήταν σαν να κλέβεις γλειφιτζούρι από παιδί. Οσο για τα κίνητρα του ανθρώπου που απήλαυσε τότε το ευρωπαϊκό γλειφιτζούρι... καλύτερα να πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Ηταν γύρω στο ’60 που ο πατέρας του Χ. Παπουτσή, ο Δημήτρης που ήταν ΕΑΜίτης του Κάμπου, θέλοντας και μη έφερε την οικογένεια από τη Λάρισα στην Αθήνα και βρέθηκε να επιδιορθώνει ραπτομηχανές για να μπορεί ο μικρός Χρήστος να πηγαίνει στο 8ο γυμνάσιο της πλατείας Κολιάτσου. Υπό τον χαρακτηριστικό ήχο της...
...ραπτομηχανής, ο κ. Παπουτσής εντάχθηκε στους «ογδοΐες», την παράξενη αυτή κάστα της οποίας μέλη υπήρξαν διάφορες μορφές της σύγχρονης Ελλάδας: από τον Πάνο Παναγιωτόπουλο ώς τον Αλέξη Κούγια. Για να κρατήσει τις ισορροπίες στο σουρεαλιστικό αυτό σύμπαν, ο νεαρός κύριος Παπουτσής επένδυσε στη λογική των μαθηματικών. Ο καθηγητής Α. Παπαφράγκας, τον οποίο συχνά μνημονεύει, ήταν που του δίδαξε τη βασική εξίσωση στον δρόμο προς την επιτυχία: «ανάλογο με αυτό που θα δώσεις θα είναι και αυτό που θα πάρεις».
ΕπαληθεύτηκεΣτα επόμενα χρόνια, η εξίσωση επαληθεύτηκε: πρόεδρος της ΕΦΕΕ, ευρωβουλευτής στα 31, επίτροπος στα 42, υπουργός στα 47. Αλλά όπως είπαμε, πρέπει και να δώσεις κάτι. Κι έτσι το παγωτό «Σικάγο» στη «Χαρά» στα Πατήσια έγινε γαλλικός καφές στη «Βιβλιοθήκη», το ζιβάγκο μεταλλάχθηκε σε κοστούμι ραμμένο στον «Γιαννέτο» και αντί για τη ρακέτα του τένις ένας διάδρομος τρεξίματος έμεινε να θυμίζει πως κάποτε το πουκάμισο μπορεί να μην είχε μονόγραμμα, αλλά δεν είχε και κοιλιά να φουσκώνει πάνω απ’ τη ζώνη.
Αν το «Σαμίνα» δεν βούλιαζε στις βραχονησίδες Πόρτες, αν ο κ. Παπουτσής δεν τράκαρε πάνω στην Ντόρα Μπακογιάννη στις πύλες του Δημαρχιακού Μεγάρου, αν ο Γ. Παπανδρέου δεν γινόταν αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, ίσως όλα να ήταν αλλιώς. Ομως, η ιστορία μισεί τα «αν». Κι έτσι, τα τελευταία χρόνια, η πιο δοξασμένη στιγμή του κ. Παπουτσή ήταν πέρυσι, στην παρέλαση για την 25η Μαρτίου στη Νέα Υόρκη: Του πέρασαν μια κορδέλα τύπου καλλιστείων που έγραφε «Honored Guest» και τον έβαλαν να παρακολουθεί τον καλπασμό του Κολοκοτρώνη στην 5η Λεωφόρο. Εστω κι έτσι, ίσως να ένιωθε τιμημένος. Αν δίπλα του δεν καθόταν ο Γεράσιμος Γιακουμάτος. Και κυρίως αν δεν είχε κι εκείνος ίδια κορδέλα…
Σ’ αυτή την κατάσταση ήταν ο Χ. Παπουτσής όταν πέρασε το τελευταίο τρένο του σοσιαλισμού: πέρυσι το καλοκαίρι κατάφερε να κληθεί στις διακοπές του Γ. Παπανδρέου στη Ρόδο! Αφού ήπιε μαζί του τσάι (γιατί ο πρόεδρος καφέ δεν πίνει), αφού έφαγε και αυγά ποσέ (γιατί τα τηγανητά ο πρόεδρος τα μισεί), ο κ. Παπουτσής είδε την ευκαιρία να τραγανίσει μια γωνίτσα εξουσίας: να ξαναμπεί στο παιχνίδι. Πού να φανταζόταν πως τα νέα του καθήκοντα θα απαιτούσαν να προσφωνεί «υπουργέ μου!» στελέχη σαν τη Μ. Ξενογιαννακοπούλου που τα μεγάλωσε στην ευρωπαϊκή του ποδιά; Στην αναμπουμπούλα της κρίσης, ως σοσιαλιστής λύκος που χαίρεται, ο κ. Παπουτσής αποφάσισε να κηρύξει τα παλαιοπασοκικά ιδεώδη.
«Τι γαρ ωφεληθήσεται πασόκος εάν τον κόσμον όλον κερδίση την δε ψυχήν αυτού ζημιωθή;». Το αντι-σαχινιδικό λογύδριο της περασμένης εβδομάδας κάπως έτσι κατέληγε. Και μπορεί, ως νεοσσός πασόκος, ο Φ. Σαχινίδης να έσπευσε να εξομολογηθεί με sms στον Φ. Πετσάλνικο «παραιτούμαι πρόεδρε, δεν αντέχω άλλο», αλλά οι παλαιότεροι στο βουλευτικό κουρμπέτι δεν τρόμαξαν εξίσου. Κάποιοι μάλιστα, λόγω των θεατρικών στοιχείων του παπουτσικού λογυδρίου, κρυφογελούν έκτοτε αποκαλώντας τον «Τζέσυ Παπουτσή»!
Ο πρόεδρος όμως δεν γελά. Αν στα λοιπά στελέχη το «ο κ. Σαχινίδης δεν μου έστειλε ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα τηλεφώνημα» θυμίζει το ανέκδοτο με τον γορίλα, που, αφού βιάσει τον τουρίστα στο δάσος, μετά παραπονείται στους άλλους γορίλες «κι από τότε, ούτε ένα γράμμα, ούτε ένα τηλεφώνημα…», ο κ. Παπανδρέου φαίνεται πως χρόνια μαζεύει (γ) ράμματα για τη γούνα του κ. Παπουτσή. Προφανώς, ισχύει ακόμα η παλαιά εξίσωση: «ανάλογο με αυτό που θα δώσεις θα είναι και αυτό που θα πάρεις»...
http://news.kathimerini.gr 
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου