Σάββατο 13 Φεβρουαρίου 2010

Δε φοβάμαι‏...

Από τον Μάριο Σπηλιόπουλο
Είμαι Έλληνας και κατάγομαι από γενιές ηρώων. Θα δουλέψω και θα αγωνιστώ για να βγούμε από την εσωτερική μας κρίση. Η ακατάσχετη και εντελώς άσχετη φλυαρία των τηλεοπτικο-ερτζιανο-φυλλαδο-ιντερνετικών μέσων αποδεικνύει ότι δεν έχουν καταλάβει τίποτα. Δείχνει ότι δε θέλουν τίποτα να καταλάβουν. Γιατί ναι, θέλω να έρθουν να μας ελέγξουν έμπειροι ειδικοί έστω του εξωτερικού γιατί του εσωτερικού απέτυχαν παντελώς. Όλοι ανεξαιρέτως. Ναι, θέλω να έρθουν να βάλουν μια σειρά στα δημοσιονομικά μας γιατί αυτοί που εξέλεξα δεν ήταν ικανοί. Ναι, θέλω να επιστρέψουν πίσω στις υπηρεσίες τους όσοι αποσπασμένοι δημόσιοι υπάλληλοι εργάζονται σε πολιτικά και κομματικά γραφεία. Ναι, θέλω να επανακπαιδευθούν όσοι του δημοσίου και του ευρύτερου δημοσίου τομέα δεν έχουν ουσιαστικό αντικείμενο. Ναι, θέλω οι υπόλοιποι που περισσεύουν να απολυθούν. Ναι, θέλω να καταργηθούν οι 15οι και 16οι μισθοί των υπαλλήλων της βουλής, να επιστρέψουν πίσω όσοι δεν πατάνε καν και να απολυθούν όσοι δε χρειάζονται για τη λειτουργία της. Ναι, θέλω να καταργηθούν όλα τα επιδόματα των ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων. Ναι, θέλω να καταργηθεί ο 14ος μισθός ιδιωτικών και δημοσίων υπαλλήλων. Όμως, παράλληλα, θέλω να αυξηθούν οι μισθοί και τα εισοδήματα όλων εκείνων όσοι παράγουν επειδή δικαιολογούν την εργασία τους με πραγματική παραγωγή. Με προϊόντα και υπηρεσίες που εξάγονται. Και δε φοβάμαι γιατί ξέρω ότι η Ελλάδα θα συρθεί από τα μαλλιά στη μεταμόρφωσή της. Θέλει δε θέλει. Θέλετε δε θέλετε. Θέλουμε δε θέλουμε. Μεταμόρφωση τώρα.