Με αυτό τον τίτλο δημοσιεύθηκε χθες ένα άρθρο στην βρετανική εφημερίδα Guardian, με θέμα την κρίση στις αδύναμες δημοσιονομικά χώρες της Ευρώπης, Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Ισπανία, όπου υποστηρίζεται ότι μία ελληνική χρεοκοπία αν και βραχυχρόνια θα έχει δυσάρεστες συνέπειες, μακροχρόνια θα αποδειχθεί λυτρωτική για την οικονομία της χώρας.
Η λέξη χρεοκοπία είναι απαγορευμένη για τους αξιωματούχους της Ε.Ε. και της ΕΚΤ, που προειδοποιούν καθημερινά την Αθήνα ότι πρέπει να συνεχίσει με το πρόγραμμά της και να αποπληρώσει πλήρως και στην ώρα τους όλα τα δάνεια, διαφορετικά θα βρεθεί αντιμέτωπη με σοβαρές συνέπειες:
«Οι επενδυτές δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσουν ποτέ ξανά την Ελλάδα και οι ξένες επιχειρήσεις δεν πρόκειται να επενδύσουν στη χώρα», επισημαίνουν. Πάντως, ακόμα και όσοι μπορούν να καταλάβουν ότι αυτή η απαίτηση είναι αδύνατο να ικανοποιηθεί από τον Έλληνα πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου με την αδύναμη και διχασμένη κυβέρνησή του και με «ναυαγισμένη» ελληνική οικονομία, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη χρεοκοπία αλλά κάνουν λόγο για «αναδιάταξη ή αναδιάρθρωση».
Το να παραδεχθεί μία κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της είναι μία βιώσιμη επιλογή για μία χώρα που έχει ξεμείνει πλέον από άλλες εναλλακτικές, όπως δείχνει η μελέτη των Borensztein και Panizza του ΔΝΤ οι οποίοι ερεύνησαν το σύνολο των χωρών που χρεοκόπησαν από το 1824 μέχρι το 2004 επικεντρώνοντας..
κυρίως στις βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες συνέπειες που είχαν οι χρεοκοπίες για τις οικονομίες τους.
Το συμπέρασμά τους είναι πως: «Το οικονομικό κόστος (ενν. της χρεοκοπίας) είναι σημαντικό αλλά με σύντομη διάρκεια...ενώ σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις οι επιπτώσεις της χρεοκοπίας δεν ήταν ανιχνεύσιμες μετά από ένα με δύο χρόνια».
Η Αθήνα βρίσκεται λοιπόν σε αυτό το σημείο, όπου υπό το βάρος των ιστορικών περικοπών των δαπανών η οικονομία της έχει διαλυθεί ενώ οι επενδυτές είναι διατεθειμένοι να την χρηματοδοτήσουν με επιτόκιο γύρω στο 17%. Επομένως, γιατί η Ελλάδα δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες και δεν χρεοκοπεί;
Το κύριο αίτιο έχει να κάνει με τις τράπεζες και τις επιπτώσεις που θα είχε η ελληνική χρεοκοπία κυρίως στο γερμανικό, γαλλικό και ελληνικό τραπεζικό σύστημα που είναι κατά πολύ εκτεθειμένο στο ελληνικό χρέος. Αλλά η λύση θα ήταν να αντιμετωπιστούν οι τράπεζες, είτε με το να τους δοθούν περισσότερα χρήματα, είτε απλά παίρνοντας τον έλεγχό τους – από το να σταυρωθεί η οικονομία.
Για τον Κώστα Λαβαπίτσα, έναν οικονομολόγο στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών που μόλις γύρισε από την Αθήνα, η κατάσταση αντιπροσωπεύει μοναχά ένα πράγμα. «Είναι ο θρίαμβος των τραπεζών» λέει. «Οι δανειστές εντός και εκτός Ελλάδας λαμβάνουν την προνομιακή μεταχείριση αντί για τον ελληνικό λαό».
tvxs
Η λέξη χρεοκοπία είναι απαγορευμένη για τους αξιωματούχους της Ε.Ε. και της ΕΚΤ, που προειδοποιούν καθημερινά την Αθήνα ότι πρέπει να συνεχίσει με το πρόγραμμά της και να αποπληρώσει πλήρως και στην ώρα τους όλα τα δάνεια, διαφορετικά θα βρεθεί αντιμέτωπη με σοβαρές συνέπειες:
«Οι επενδυτές δεν πρόκειται να χρηματοδοτήσουν ποτέ ξανά την Ελλάδα και οι ξένες επιχειρήσεις δεν πρόκειται να επενδύσουν στη χώρα», επισημαίνουν. Πάντως, ακόμα και όσοι μπορούν να καταλάβουν ότι αυτή η απαίτηση είναι αδύνατο να ικανοποιηθεί από τον Έλληνα πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου με την αδύναμη και διχασμένη κυβέρνησή του και με «ναυαγισμένη» ελληνική οικονομία, δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη λέξη χρεοκοπία αλλά κάνουν λόγο για «αναδιάταξη ή αναδιάρθρωση».
Το να παραδεχθεί μία κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να αποπληρώσει τα χρέη της είναι μία βιώσιμη επιλογή για μία χώρα που έχει ξεμείνει πλέον από άλλες εναλλακτικές, όπως δείχνει η μελέτη των Borensztein και Panizza του ΔΝΤ οι οποίοι ερεύνησαν το σύνολο των χωρών που χρεοκόπησαν από το 1824 μέχρι το 2004 επικεντρώνοντας..
κυρίως στις βραχυχρόνιες και μακροχρόνιες συνέπειες που είχαν οι χρεοκοπίες για τις οικονομίες τους.
Το συμπέρασμά τους είναι πως: «Το οικονομικό κόστος (ενν. της χρεοκοπίας) είναι σημαντικό αλλά με σύντομη διάρκεια...ενώ σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις οι επιπτώσεις της χρεοκοπίας δεν ήταν ανιχνεύσιμες μετά από ένα με δύο χρόνια».
Η Αθήνα βρίσκεται λοιπόν σε αυτό το σημείο, όπου υπό το βάρος των ιστορικών περικοπών των δαπανών η οικονομία της έχει διαλυθεί ενώ οι επενδυτές είναι διατεθειμένοι να την χρηματοδοτήσουν με επιτόκιο γύρω στο 17%. Επομένως, γιατί η Ελλάδα δεν εγκαταλείπει τις προσπάθειες και δεν χρεοκοπεί;
Το κύριο αίτιο έχει να κάνει με τις τράπεζες και τις επιπτώσεις που θα είχε η ελληνική χρεοκοπία κυρίως στο γερμανικό, γαλλικό και ελληνικό τραπεζικό σύστημα που είναι κατά πολύ εκτεθειμένο στο ελληνικό χρέος. Αλλά η λύση θα ήταν να αντιμετωπιστούν οι τράπεζες, είτε με το να τους δοθούν περισσότερα χρήματα, είτε απλά παίρνοντας τον έλεγχό τους – από το να σταυρωθεί η οικονομία.
Για τον Κώστα Λαβαπίτσα, έναν οικονομολόγο στη Σχολή Ανατολικών και Αφρικανικών Σπουδών που μόλις γύρισε από την Αθήνα, η κατάσταση αντιπροσωπεύει μοναχά ένα πράγμα. «Είναι ο θρίαμβος των τραπεζών» λέει. «Οι δανειστές εντός και εκτός Ελλάδας λαμβάνουν την προνομιακή μεταχείριση αντί για τον ελληνικό λαό».
tvxs
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου