Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Οι…αθώοι (νεοδημοκράτες)

e3etastikiZiemensΓράφει ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από κακόβουλη χρήση. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε την Javascript για να τη δείτε.
ΔΕΝ τα υπολόγισαν σωστά. Δικάζουν ελπίζοντας να καταδικάσουν. Με το δίχτυ απλωμένο για λαβράκι, κυνηγοί σε παγανιά, αλλά πολύ θα περιμένουν. Ξέρεις να κρύψεις; Κλέψε! Κι έκλεψαν οι μακροχέρηδες. Με την προοπτική της ατιμωρησίας, στη χώρα της αταξίας, χωρίς ν’ αφήσουν ίχνη. Κάποτε άφηνε τα ίχνη της η δεξιά μετά από βρωμοδουλειές της και δεν της καίγονταν καρφί. Αλλά, τότε είχε ....
το πάνω χέρι. Και τη Δικαιοσύνη δικιά της και τον τρόμο για τους άλλους. Κι αν τολμούσες, θα’ σουν φακελωμένος. Απ’ τις «υπηρεσίες» στη διάθεση του…λαού και για την μακροημέρευσή της στην εξουσία, όπως η ίδια τη γούσταρε. Στα μέτρα της, προς τα συμφέροντα των ανθρώπων της, κατά την «ιδεολογία» της παράταξης.

ΜΕ την πλειοψηφία τους παραμάσχαλα έκλεισαν τη βουλή (Καραμανλής) μόλις μυρίστηκαν «προανακριτική» και τώρα έχεις αφελείς να το πιστεύουν πως θα υπάρξει νεοδημοκράτης που θα παραδεχτεί ενοχές, θα καταθέσει την αλήθεια, θα υποστεί τις συνέπειες…
ΟΧΙ, ρε φίλε, δεν είναι από εκείνο το ύφασμα τα παλικάρια (και οι νιες). Ακόμα κι αν μαγκώσει η μηχανή το χέρι που κλέβει, θα το κόψουν για να γλυτώσουν. Κι αν δεν το κόψουν, θα ισχυριστούν πως δεν είναι δικό τους-είναι ξένο. Κι αν επιμείνεις στην «ταυτοποίηση», θα σου απαιτήσουν απόδειξη με DNA(!).
ΕΒΑΛΑΝ τις φωνές στην «Ανακριτική» ζητώντας την παραίτηση του Προέδρου, σήκωσαν σκόνη, πήραν ύφος αγριεμένου και, λες και ζούμε σε χρόνια φόβου, ζόφου και δεξιοκρατίας, χτυπούν χέρια και πόδια μην ακουστεί του άλλου η φωνή. Μαθημένοι στα κόλπα τους, άξιοι των «προγόνων», οι πρώτοι διδάξαντες της μίζας και της απόκρυψης, επιμένουν δείχνοντας με το δάκτυλο ενόχους και «ενόχους». Για τα δικά τους «λουλούδια» επιμένουν. Για πάρτη τους κρατούν την άρνηση και τα…λεφτά. Αναγνώρισαν ενόχους σε πρόσωπα των αντιπάλων τους και επιμένουν λυσσωδώς για τη δικιά τους αθωότητα. Για όσους δεν τους έζησαν, για ‘κείνους που δεν τους ξέρουν…
activistis