Τετάρτη 9 Ιουνίου 2010

Ξεπέτειος γάμου


Σ΄αυτή τη ζωή όλα έχουν την τάση να παντρεύονται.

Ιδέες, ελπίδες, οράματα, τέχνες, πολιτισμοί, άνθρωποι.

Ο γάμος της Εύας, έγινε πέρσι ένα απόγευμα με καύσωνα, τέλη Ιούνη, σε κάποιο γραφικό εκκλησάκι.
Και όταν λέμε απόγευμα, εννοούμε έξι η ώρα, γιατί είχαν κάνει άλλοι booking την εκκλησία για αργότερα με τη δροσιά.

Ο γάμος θέλει κωλοφαρδία ακόμα και στο να πετύχεις καλή ώρα να τον τελέσεις.
Τέτοια μαλακία δηλαδή.


Ντάλα μεσημέρι τραβηχτήκαμε, να γελάς και να μαυρίζουν τα δόντια σου από τον ήλιο.
Οι καλεσμένοι, καμιά πενηνταριά, ήμασταν όλοι μούσκεμα στον ιδρώτα.
Τα κολλημένα ρούχα πάνω μας ήρθαν στο σιθρού ένα πράμα, κι έπαιρνε ό ένας μάτι το βρακί του άλλου.

Ξενερώνω αν δω άντρα με σλιπ, και οι μισοί φορούσαν σλιπ.
Πάρε ρε αγόρι μου ένα σωβρακάκι, όχι αυτά με τα φρουτάκια και τις παπαρίτσες πάνω.
Από τα σκέτα, τα ωραία τα βαμβακερά, που κάνουν και ωραίο κώλο.

Άντρας με κοντό μαγιό ή σλιπ, πιο εύκολα πηδάει την Ατζελίνα Τζολί, παρά εμένα.


Κουμπάρα θα ήταν η έτερη φιλενάδα, η Σάντυ.
Μισή ώρα πριν το γάμο τηλεφωνεί στη νύφη κλαίγοντας ότι δεν μπορεί να έρθει γιατί είχε πυρετό ο γκόμενος της.

Δεν ξέρω αν οι γκόμενοι όταν σηκώνουν πυρετό πεθαίνουν, αλλά η Σάντυ έτσι νόμιζε.

Καθώς έλιωνα στο προαύλιο της εκκλησίας και στην κόλαση του σλιπ, χτυπάει το κινητό μου.
Ήταν η Εύα.

"Τσαούσα θέλεις να γίνουμε συγγενείς;"
"ΟΧΙ !"
"Και τι θα κάνω που δεν έχω πια κουμπάρα;"
"Θα γλιτώσεις "

Επέμενε.
Ανένδοτη εγώ.

Πρώτα απ΄όλα, είμαι κατά του γάμου.
Στη Σουηδία καταργήθηκε εδώ και μια δεκαπενταετία, κι εμείς εδώ ακόμα παντρευόμαστε σαν τις Σαρακατσάνες.

Τι τον θες το γάμο μωρό μου;Να σου κάνω μια ντουζίνα παιδιά αν αυτό ζητάς, αρκεί να ξεσκατίζεις, να συμμετέχεις στα έξοδα τους, και να μην τα κάνεις σαν τα μούτρα μας.


Μου αρέσει που λυσσάνε οι gay να νομιμοποιηθεί ο γάμος τους.
Ρε πάτε καλά;Το γαμημένο σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης να νομιμοποιηθεί και τέλος.
Κι αυτό για τα λεφτά, σε περίπτωση που το ζευγάρι αποκτήσει περιουσία κατά τη διάρκεια της συμβίωσης.
Είναι μαλακία να σου τύχει κάτι και να τα φάει ο ξάδελφος που σε βρίζει πούστη μια ζωή πίσω απ΄την πλάτη σου.

Αν δεν συμβιώσει το ζευγάρι, κάτι που θεωρώ ιδανικό, ούτε αυτό χρειάζεται.


Η Εύα συνέχισε να με πρήζει στο τηλέφωνο.

"Εγώ θα παντρευτώ ο κόσμος να χαλάσει!"
"Τότε έλα να τελειώνουμε, γιατί άρχισε να ξεφλουδίζει το έγκαυμα και παίζουμε ξερή με τις πέτσες μας".



Τελικά πρότεινε στον Μπάμπη τον χασάπη της πεθεράς της να τους παντρέψει.
Το είχε καλέσει στο γάμο η μαντάμ, γιατί της έφτιαχνε μπιφτέκια κάθε Σάββατο.

Ο Μπάμπης είπε αμέσως ναι.
Τα΄χε πληρώσει όλα η Σάντυ, θα πούλαγε και μούρη ότι πάντρεψε αρχιτέκτονες.
Αυτά παίζουν μεγάλο ρόλο στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Πεθαίνεις και γράφουν στο μνήμα σου "Κουμπάρος αρχιτέκτονα".


Ήρθε επιτέλους το ζευγάρι, πήρε τη θέση του ο Μπάμπης, ο παπάς και οι καλεσμένοι, και άρχισε η τελετή.
Μέσα στην εκκλησία όχι air condition δεν είχε, αλλά ούτε ανεμιστήρα Κινέζικο.
Για να παντρευτεί η πουτάνα, μας έβαλε όλους στο γκριλ!


Μόλις είπε ο παπάς "Aμήν" την κάναμε όλοι σφαίρα έξω.
Στην πόρτα σφηνώσαμε σαν τα γίδια που τ' αμόλησαν απ΄ το μαντρί, πατήσαμε νύφη και γαμπρό, μια γριά βρέθηκε με το πέπλο στο κεφάλι, αλλά βγήκαμε.


Έξω, ξαναγίναμε άνθρωποι.Με το χαμόγελο μας, την ευγένεια μας, και όλα τα καθώς πρέπει ενός καλεσμένου:
"Ωραία ήταν η νύφη", "Έλαμπε από χαρά ο Κώστας" "Και στα δικά σας οι λεύτεροι!".



Η Εύα χώρισε προχτές και τηλεφώνησε να μου το ανακοινώσει.
Δεν της πάει ο γάμος τελικά. Δεν είναι ο εαυτός της.



Σ΄αυτή τη ζωή όλα έχουν την τάση να παντρεύονται.
Ιδέες, ελπίδες, οράματα, τέχνες, πολιτισμοί, άνθρωποι.
Ανακατεύονται τα πάντα μεταξύ τους.
Και όλα χωρίζουν ευτυχώς.Ανεξαρτήτως κουμπαριάς.

Σαν τον espresso με το γάλα.


Είμαι κατά του γάμου οποιουδήποτε.
Και περισσότερο του σλιπ με αντρικό κώλο.