Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Πώς είναι να φταις;

Χάζευα στο site του πρωθυπουργού τις φωτογραφίες από το σημερινό Υπουργικό Συμβούλιο και δεν προλάβαινα να μετρήσω μίζερα πρόσωπα και απογοητευμένες γκριμάτσες.
Οι περισσότεροι υπουργοί είναι παράλληλα και βουλευτές που εκλέγονται με σταυρό. Γνωρίζουν ότι η στήριξη των συγκεκριμένων μέτρων, μπορεί και να τους κοστίσει την επόμενη εκλογή τους.
Είναι διχασμένοι. Οι περισσότεροι από αυτούς δεν έμαθαν ποτέ να θέτουν το συμφέρον της χώρας πάνω από το προσωπικό τους. Πολλοί από αυτούς θα εύχονταν να μπορούσαν να βγουν και να μιλήσουν ανοιχτά κατά των μέτρων αλλά γνωρίζουν ότι δεν διαθέτουν το ανάλογο ανάστημα.
Παρατηρώ τον Βενιζέλο και τον φέρνω ως παράδειγμα. Με την ιδιότητα του Υπ. Πολιτισμού επινόησε το περίφημο "άρθρο 44" που χάρισε σε αρκετές Ποδοσφαιρικές Ανώνυμες Εταιρίες τα χρέη τους προς το Δημόσιο. Σε βάθος χρόνου, αποδεικνύεται ότι η ζημιά που υπέστη το κράτος ήταν τεράστια. Θα ήθελα να του θέσει λοιπόν κάποιος δημοσιογράφος 1-2 απλές ερωτήσεις:

Πώς είναι να φταις κι εσύ σε ένα βαθμό για τον δημοσιονομικό εκτροχιασμό; Πώς μπορείς εσύ να ζητάς θυσίες;

Και ο Βενιζέλος είναι ένα απλό παράδειγμα...