Οσα ειπώθηκαν δημόσια τις τελευταίες ημέρες γύρω από την «Αγρογή», και γενικότερα για τη διαχείριση δημόσιου χρήματος στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης, συνθέτουν ένα φαινόμενο που επαναλαμβάνεται από τότε που άρχισαν να φωτίζονται τα... έργα της γαλάζιας διακυβέρνησης. Δεν έχει υπάρξει έως τώρα ούτε μία υπόθεση που να βγήκε «στον αφρό» επειδή προκάλεσε ζημιά στα δημόσια ταμεία και να μην παρατηρούμε την ίδια αποκρουστική εικόνα: ο ένας υπεύθυνος να «δείχνει» τον διπλανό του και αυτός να τα ρίχνει στον παραδίπλα κι εκείνος να «καρφώνει» κάποιον άλλο.
Ο υφυπουργός Παπαδόπουλος «δίνει» τον Χατζηγάκη για τα 150.000 ευρώ της «ανακαίνισης», ο Μαρκόπουλος τον Αρη για τις... κουρτίνες, ο Μπασιάκος τον Κοντό, ο Κοντός τον Κιλτίδη και τούμπαλιν για το Βατοπέδι, ο Δούκας τον Αγγέλου κι εκείνος όλους τους άλλους γιατί ο ίδιος... ήταν περαστικός από το Μαξίμου. Το γαϊτανάκι των αλληλοκαρφωμάτων δεν έχει τέλος. Η ευκολία με την οποία ο ένας καταδίδει τον άλλο είναι αξιοπρόσεκτη. Ο καθένας ξεχωριστά κι όλοι μαζί αγνοούν ένα αξίωμα της ελληνικής ιστορίας: και για το χειρότερο έγκλημα κάπου βρίσκονται λόγοι κατανόησης. Οι μόνοι που ουδέποτε έτυχαν κατανόησης, πόσω μάλλον αποδοχής, ήταν οι καταδότες.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου