Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Τυχαίο; Δεν νομίζω.


Αν κόψουμε από ένα δημόσιο υπάλληλο τα επιδόματα, αν πάρουμε από ένα Νεοδημοκράτη την εξουσία, και αν βάλουμε έναν Αριστερό στην παρέα των παραπάνω, τότε έχουμε τρεις επαναστάτες. 
Τυχαίο;
Δεν νομίζω.
Αν ο δημόσιος υπάλληλος πάρει πίσω τα επιδόματα του, ο Νεοδημοκράτης την εξουσία, και ο Αριστερός διαχωρίσει εαυτόν από τους προηγούμενους, τότε έχουμε τρεις φιλήσυχους πολίτες. 
Τυχαίο;
Δεν νομίζω.
Αν ο δημόσιος υπάλληλος διατηρήσει το status quo των εργασιοοικονομικών του κεκτημένων, ο Νεοδημοκράτης το σάπιο πολιτικό σύστημα που τον εκφράζει, και ο Αριστερός το Σταλινικό του απουσιολόγιο, τότε έχουμε ένα ευπρόσδεκτο ΔΝΤ.
Τυχαίο;
Δεν νομίζω.
Με αυτούς τους τρεις πορευόμαστε τόσα χρόνια και πιάσαμε πάτο.

Αν δεχτούμε το ΠΑΣΟΚ ως μεγάλο οραματιστή μιας Ελλάδας εκπολιτισμένης -έστω επειδή έφτασε ο κόμπος στο χτένι- αν κατανοήσει ο Έλληνας πως ό,τι παίρνει είναι υποχρεωμένος να το επιστρέφει πολλαπλάσιο στην κοινωνία, και αν η κυβέρνηση συνεχίσει να στηρίζει το πρόγραμμα της με νύχια και με δόντια, τότε θα έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου.
Τυχαίο;
Δεν νομίζω.