Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Ένοχη Κοινωνία

http://blogs.sch.gr/eylignou/files/2008/11/justice.gifΤο πιο εύκολο πράγμα θα είναι να κρυφτούμε πίσω από την εθνικότητα του νεαρού παιδιού και να αναζητήσουμε ρατσιστικές χίμαιρες και δεξιές προβοκάτσιες, άλλωστε αυτό προσπάθησε να κάνει και η « Συνωμοσία των Πυρήνων της Φωτιάς». Όμως, η βόμβα δεν τοποθετήθηκε στην είσοδο μίας πολυκατοικίας που στοιβάζονται ανά δεκάδες οι μετανάστες. Tη βόμβα μπορούσα να την είχα ενεργοποιήσει Δυστυχώς στην χώρα μας δεν πάσχουμε μόνο από πολιτικό αριστερισμό, πάσχουμε και από αριστερίστικη τρομοκρατία του δρόμου. Από μία τρομοκρατία που στοχοποιεί πλέον τον καθένα μας. Είμαστε όλοι στόχοι…
Αυτή η τρομοκρατία όμως εμφανίστηκε σε κενό χρόνου και συνθηκών; Όχι φυσικά, ήρθε ως θλιβερή μετεξέλιξη της «πολιτικοποιημένης» τρομοκρατίας της δεκαετίας του ’70. Μίας τρομοκρατίας που πολλοί, μέσα και έξω από την πολιτική, της είχαν κλείσει το μάτι.
Θα θυμάστε οι μεγαλύτεροι, και έχουμε ακούσει οι μικρότεροι ένα σύνθημα που έλεγε «τιμή- τιμή στο Χρήστο Τσουτσουβή», τιμή απέδωσαν και χθες το βράδυ στα Πατήσια.
Τι μπορεί να περιμένει κανείς από μία χώρα που οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους. Λαϊκά κινήματα, επαναστάσεις, ανατροπές του καπιταλισμού και της φιλελεύθερης δημοκρατίας, γροθιές στο κεφάλαιο, κρεμάλα στους έχοντες, μπάτσοι- γουρούνια- δολοφόνοι, αλήτες- ρουφιάνοι δημοσιογράφοι, κλέφτες- λέρες- εργατοπατέρες, τέτοιες εκφράσεις θα βρείτε σε πολλές από τις προκηρύξεις των τρομοκρατών, είμαι σίγουρος όμως ότι θα τις έχετε ακούσει και από το στόμα ακόμη και αρχηγών πολιτικών κομμάτων.
Η απώλεια της σημασίας δεν σταματά όμως μόνο στις λέξεις, περνά και στις πράξεις, και τότε μετράμε θύματα μίας πάσχουσας δημοκρατίας και μίας ένοχης κοινωνίας.