Τι σχέδιο χάλασε ακριβώς το δημοψήφισμα;

Κάτσαμε λίγο και ψάξαμε, σκεφτήκαμε, συζητήσαμε γιατί τόση έντονη αντίδραση για το δημοψήφισμα. Και βλέποντας την ρητορική σχεδόν όλων των κομμάτων εναντίον της συμφωνίας των Βρυξελλών και την μετέπειτα αντίδραση στο δημοψήφισμα και τον Παπανδρέου προσωπικά καταλήξαμε σε μερικές λογικές σκέψεις :

Χωρίς δημοψήφισμα: τα χρεώνουμε όλοι στον Παπανδρέου, τον τρώμε, σκοτωνόμαστε μεταξύ μας περί εξουσίας και η ηγεσία ΠΑΣΟΚ που έρχεται θα μπορεί να φωνάζει στη ΝΔ που θα κερδίσει ότι εμείς είχαμε από τότε αντιρρήσεις, η ΝΔ θα λέει -μαζί με συμμάχους βέβαια στην κυβέρνηση- αυτό παραλάβαμε δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε διαφορετικό και άρα θα κοιτάξουμε να μειώσουμε τις επιπτώσεις κλπ κλπ κλπ. Η αριστερά θα μπορεί να συνεχίσει την αντιπολίτευση με μούτζες, κράξιμο και απεργίες με βάση την «εικαζόμενη βούληση» ότι ο λαός δεν συναινεί.

Με δημοψήφισμα : Ο Παπανδρέου τελικά δεν ήταν προδότης, η ΝΔ θα έχει πάρει θέση υπέρ συμφωνίας αναγκαστικά -αλλιώς θα βάλει την χώρα σε περιπέτειες-, ΛΑΟΣ θα έχει πρόβλημα σε εκλογές μετά γιατί ποιο θα είναι το επιχείρημα και εναντίον ποιας πολιτικής αφού θα έχει συναινέσει η πλειοψηφία και η Αριστερά έχει το πιο μεγάλο πρόβλημα γιατί πρέπει να παράξει ποια επιχειρήματα ως προς το πακέτο και όχι ως προς τα πρόσωπα και τον λαϊκισμό. Ακόμη και αν κάποια από αυτές τις δυνάμεις επιλέξει αποχή θα την χρεωθεί στις εκλογές. Η επερχόμενη και αναμένουσα ομάδα εξουσίας στο ΠΑΣΟΚ θα έχει δεσμευτεί στον ηγετικό ρόλο Παπανδρέου και δύσκολα θα μπορέσει να επιβάλλει συσχετισμούς με βάση παλιές έριδες που μάλλον θα τις έχει ανάγκη.

Αυτοί είναι πάνω κάτω οι μικροπολιτικοί υπολογισμοί. Και πάνω σε αυτούς έρχονται τώρα και τα συμφέροντα που δίνουν την δική τους μάχη. Και που φυσικά δεν θέλουν αποτέλεσμα που να εκφράζει αυθεντικά την λαϊκή βούληση και που δύσκολα θα ανατραπεί. Τα συμφέροντα αυτά έχουν ήδη εκδηλωθεί : τράπεζες και κυρίως εξαγωγικές επιχειρήσεις που βολεύονται με την δραχμή (θυμηθείτε οι παλιοί την δεκαετία του ’80 με τις υποτιμήσεις και ποιος κέρδιζε), άνθρωποι με επιρροή και χρέη που στο χάος μάλλον θα γλιτώσουν και τέλος εργολάβοι του δημοσίου που θέλουν πιο «βολική» κυβέρνηση. Με λίγα λόγια μια ελίτ που το τελευταίο που θέλει είναι λαϊκή έκφραση αυθεντικά και άνευ ενδιάμεσων.

Υπάρχουν όμως και οι αστάθμητοι παράγοντες. Το πρώτο είναι οι Κάννες. Δεν είναι τυπικό το ραντεβού. Αντίθετα το διακύβευμα είναι μεγάλο. Η Ευρώπη πάει να πείσει Ινδία, Κίνα, Βραζιλία, Νότιο Κορέα, να βάλουν λεφτά στο EFSF. Αυτό όμως απαιτεί αρραγές ευρωπαϊκό μέτωπο. Ο Παπανδρέου λοιπόν έχει χαλάσει την εικόνα. Οι άλλοι εταίροι στην Ευρώπη αγχώνονται ακόμη και οι εκτός ευρώ. Και οι χώρες εκτός Ευρώπης θα βάλουν ερωτήματα για την βιωσιμότητα τόσο της λύσης της 26ης Οκτωβρίου όσο και του EFSF. Και εκεί λοιπόν το δημοψήφισμα πάει να χαλάσει ένα σχέδιο. Και μάλιστα ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ.

Θα δούμε πολλά να παίζονται τις επόμενες ημέρες.            

Smartpost    

manier-manier