Οι περισσότεροι αν και βλέπουν οτι θα μπορούσαν να μας οδηγήσουν σε αδιέξοδο, καθώς κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου νεκρώνουν τα πάντα και κατά πάσα πιθανότητα αυτοδύναμη κυβέρνηση δεν θα έχουμε, συνειδητοποιούν οτι και η παρούσα κατάσταση σε αδιέξοδο μας οδηγεί... Άρα-surprise- αδιέξοδο!
Οι εκλογές θα ήταν η πιο τίμια και δημοκρατική λύση σε αυτή τη φάση οπού τα πάντα έχουν παραλύσει, δεδομένου οτι δεν υπάρχει καμία προοπτική για συναίνεση, ειδικά ύστερα από την εκτός τόπου και χρόνου παρουσία του Αντώνη Σαμαρά στη ΔΕΘ.
Αλλά δεν μπορούμε (ή μάλλον δεν πρέπει) να πάμε σε εκλογές με τα κόμματα ως έχουν. Αν την επόμενη Κυριακή στηνόντουσαν κάλπες πολύς κόσμος δεν θα ήξερε τι να ψηφίσει. Τα περισσότερα κόμματα είναι ένα κράμα λαϊκισμού και υπευθυνότητας (με την λαϊκίστικη πτέρυγα να κάνει την περισσότερη φασαρία).
Αδιέξοδο λοιπόν και στο τι ψηφίζουμε. Ψηφίζουμε μικρά κόμματα ή κάνουμε επιλογή εξουσίας ανάμεσα σε Πασόκ και ΝΔ;
Στη ΝΔ δεν νομίζω οτι χρειάζεται να αναφερθώ καν, πιστεύω οτι όσοι λοξοκοίταγαν προς τη μεριά της με τη λογική "ας δοκιμάσουμε και τη φρεσκαδούρα, δε μου λέει κάτι το όνομα "Κώστας Καραμανλής"", μετά την παρουσία Σαμαρά στη ΔΕΘ, ούτε που το σκέφτονται.
Πάμε τώρα στο Πασοκ... Αλήθεια πώς μπορεί να ψηφίσει κανείς αυτό το κόμμα όταν έχει δει οτι στην πράξη δεν μπορεί να κάνει ούτε μία αλλαγή, καθώς ένα μεγάλο μέρος των βουλευτών του στέκεται εμπόδιο σε όλα και έχει μείνει κολλημένο σε εποχές Ανδρέα Παπανδρέου; Πώς μπορεί να ψηφίσει κανείς Πασοκ όταν βλέπει οτι οι συνδικαλιστές που το ίδιο εξέθρεψε, θεωρούν οτι το κράτος και οι επιχειρήσεις στις οποίες "εργάζονται" τους ανήκουν, ενώ παράλληλα Υπουργοί τους χαρακτηρίζουν "συνδικαλιστικά διαμάντια";
Να ψηφίσω και με τα δυο χέρια το κόμμα του Γ.Παπανδρέου, του Μόσιαλου, της Διαμαντοπούλου, του Ραγκούση, της Χαράς Κεφαλίδου αλλά το κόμμα της Τόνιας Αντωνίου, του Σαλαγιάννη, του Αθανασιάδη, της Καϊλή, ούτε με σφαίρες. Κοινός τόπος μεταξύ υπευθυνότητας και λαϊκισμού, δεν υπάρχει.
Το πολιτικό σύστημα δεν μας προσφέρει εναλλακτικές λύσεις για την εξουσία, ενώ αντίθετα έχουμε πληθώρα εναλλακτικών αντιπολιτευτικών επιλογών. Σε αυτή τη φάση όμως, θεωρώ οτι δεν μπορεί κανείς να ρισκάρει ακυβερνησία και συνεχείς εκλογικές αναμετρήσεις, θα ήταν ευχής έργο να υπάρξει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Οπότε τι; Σε περίπτωση που ληφθεί η απόφαση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, το πολιτικό σύστημα οφείλει να ωριμάσει μέσα σε μία μέρα και να μας προσφέρει τις εναλλακτικές που επιθυμούμε. Όποιο κόμμα έχει συναίσθηση της ιστορικής του ευθύνης και επιλέγει την υπευθυνότητα από τον λαϊκισμό, οφείλει να περιορίσει και γιατί όχι να αποβάλλει την λαϊκίστική του πτέρυγα και να επιδιώξει συνεργασία με άλλες φωνές που κατανοούν την κρισιμότητα της κατάστασης, έστω και αν χρειαστεί να κάνει ιδεολογικές εκπτώσεις.
Εάν όχι το πολιτικό σύστημα και οι υπάρχοντες πολιτικοί, τότε οι ίδιοι οι πολίτες πρέπει να διαμορφώσουν τις εναλλακτικές τους επιλογές. Έχω πραγματικά βαρεθεί την καρμιριά και τις τοποθετήσεις του τύπου: "όλοι είναι ανίκανοι, δεν ελπίζω σε τίποτα, δεν με αντιπροσωπεύει κανείς".
Το μόνο σίγουρο είναι οτι εάν δεν γίνουν αυτές οι αλλαγές, δεν μπορούμε να πάμε σε εκλογές, θα ήταν αυτοκτονία. Καλύτερα η κυβέρνηση να συνεχίσει, κάνοντας επιτέλους τις απαραίτητες αλλαγές, έστω και χωρίς συναίνεση, μέχρι να την ρίξουν, παρά να πάρουμε το τεράστιο ρίσκο των πρόωρων εκλογών χωρίς να έχει προηγηθεί... ξεσκαρτάρισμα.
Κατ' εμέ αυτή είναι η αναγκαία και ικανή συνθήκη για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου