Γράφει ο Αντώνης Καρπετόπουλος
Εχει καλύτερους παίκτες ο Ολυμπιακός φέτος από εκείνους που είχε δύο χρόνια πριν, στο πρώτο πέρασμα του Βαλβέρδε; Επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω.
Πρόπερσι
Ο Αντζας του 2008-09 ήταν καλύτερος από τον τωρινό Μέλμπεργκ. Η τριάδα των χαφ (Ντουντού, Στολτίδης, Μπελούτσι) ποιοτικότερη από αυτή της Τούμπας (Μοντέστο, Ιμπαγάσα, Φουστέρ). Ο ίδιος ο Ντουντού πρόπερσι μάσαγε σίδερα: φέτος συχνά χάνεται. Δεξιά ο Ολυμπιακός είχε τον θαυμάσιο Γκαλέτι, ηγέτη και σκόρερ: αδύνατον να συγκριθεί με τους τωρινούς που καλύπτουν τη θέση. Στην επίθεση υπήρχε ο εξαιρετικός τότε Ντιόγο, πίσω του ο Κοβάσεβιτς, που αντίθετα με τον Πάντελιτς έδινε νίκες σε ντέρμπι, κι ο Νταρμπισάιρ που σκόραρε ευκολότερα από τον Τζεμπούρ, ο οποίος κάνει άλλα καλύτερα. Αριστερά εκείνη η ομάδα δεν είχε τον Ριέρα, αλλά με Λέτο και «Τζόλε» ήταν καλυμμένη. Και φυσικά είχε τον Νικοπολίδη στην καλύτερη ίσως σεζόν της καριέρας του, τον Τόροσίδη σούπερ, τον πάντα χρήσιμο Ζεβλάκοφ. Εκείνη η ομάδα του Ολυμπιακού με προπονητή τον Βαλβέρδε έκανε το νταμπλ αποκλείοντας δύσκολα τον ΠΑΟΚ (στο Καραϊσκάκη στην παράταση) και παίζοντας τον επικό τελικό με την ΑΕΚ. Για τη φετινή, που είναι χειρότερη, από πού προκύπτει ότι είχε το νταμπλ στο τσεπάκι ώστε να στήνουμε τον προπονητή της στον τοίχο επειδή στην Τούμπα αποκλείστηκε;
Δουλειά
Εχει χειρότερους αντιπάλους ο Ολυμπιακός σήμερα απ' ό,τι δύο χρόνια πριν; Οχι φυσικά. Ο ΠΑΟΚ έχει τον Σαλπιγγίδη (δηλαδή, μακράν του δεύτερου, τον καλύτερο Ελληνα επιθετικό), έχει σήμερα καλύτερη άμυνα απ' ό,τι προ διετίας, έχει ένα Βιεϊρίνια σούπερ σταρ κι έχει χαρακτήρα, μια και παίζει στην Ευρώπη και ξέρει τα ντέρμπι. Καλύτερο δυναμικό από πρόπερσι έχουν σχεδόν όλοι οι ανταγωνιστές του –ο Ολυμπιακός του Βαλβέρδε τους έκανε φέτος να μοιάζουν μέτριες ομάδες. Παίζοντας μόνο ματς στην Ελλάδα, ο Βάσκος έβαλε μια σειρά και φρόντισε το επιθετικό παιχνίδι. Αυτό έκανε τις αδυναμίες των αντιπάλων του να φαίνονται μεγαλύτερες κι οδήγησε τις διοικήσεις τους σε κινήσεις σπασμωδικές: όχι τυχαία και οι τρεις διώκτες του άλλαξαν προπονητές, γιατί η δουλειά του προπονητή που είχαν έμοιαζε (και ήταν) χειρότερη αυτής του Βάσκου. Αν ο Ολυμπιακός είχε δέκα-δώδεκα πόντους λιγότερους στο πρωτάθλημα είναι βέβαιο πως στον ΠΑΟ θα υπήρχε ο Νιόπλιας, στην ΑΕΚ ο Μπάγεβιτς και στον ΠΑΟΚ ο Δερμιτζάκης.
Πέρασαν
Ο Ολυμπιακός δεν έχει σούπερ ρόστερ. Ούτε έκανε σούπερ μεταγραφές κι άψογο προγραμματισμό. Ξεκίνησε έχοντας πέντε παίκτες, στους οποίους θα στηριζόταν, πάνω από τα 32! Ο «βράχος» Μέλμπεργκ, ο «καθοδηγητής» Ιμπαγάσα, ο αντι-Γκαλέτι Ρόμενταλ, ο σκόρερ Πάντελιτς κι ο Νικοπολίδης λογίζονταν βασικοί, έχοντας τα καλύτερά τους χρόνια πίσω. Ο Ισπανός δεν ήρθε τον Ιούνιο, ήρθε τον Αύγουστο και πήρε από τους περισσότερους ό,τι καλύτερο μπορούσε, όμως είναι αμφίβολο αν αυτοί (όπως και ο 32χρονος Μοντέστο) μπορούν να παίξουν Κυριακή - Τετάρτη, όταν για μήνες δεν το κάνουν. Ο Βαλβέρδε χρησιμοποίησε τον Μιραλάς ως φορ: δική του έμπνευση ήταν. Οπως δική του έμπνευση είναι και οι θέσεις του Ιμπαγάσα (που παίζει τόσο πίσω για να γλιτώνει κλοτσιές), του Μοντέστο (που έγινε στα 32 αμυντικός χαφ για να μη φαίνεται πόσο αργός είναι ως ακραίος), του Φετφατζίδη (που έδωσε λύσεις από το πουθενά). Χάρη στο παιχνίδι του Βάσκου ο πρωτοπόρος πήρε τα 7 γκολ του Φουστέρ. Χάρη σε αυτόν αξιοποιήθηκαν ο Πάρντο κι ο Χολέμπας: ελάχιστοι τους πίστευαν. Ολη αυτή η καλή δουλειά κάνει το ρόστερ του Ολυμπιακού να μοιάζει σπουδαίο, δεν είναι όμως.
Παλκοσένικο
Ναι, θα πει κάποιος, «αλλά ο Βάσκος χάνει τα ντέρμπι». Δεν τα χάνει ο Βάσκος, ο Ολυμπιακός τα χάνει. Ο Ολυμπιακός είναι μια ομάδα φτιαγμένη από καλούς τεχνίτες, οι οποίοι στο Καραϊσκάκη μπροστά στο κοινό τους τολμούν το κάτι παραπάνω: οι πιο πολλοί υπήρξαν καταπιεσμένες πριμαντόνες που προηγουμένως έτρεχαν για άλλους κι εδώ νιώθουν πρωταγωνιστές. Ο Μιραλάς, ο Φουστέρ, ο Ρόμενταλ, ο Ιμπαγάσα, ακόμα ακόμα κι ο Ριέρα κι ο Πάντελιτς δεν υπήρξαν σε καμία ομάδα από αυτές που αγωνίστηκαν μακριά από τη χώρα τους απόλυτοι σούπερ σταρ: στο Καραϊσκάκη βρήκαν ένα καταπληκτικό παλκοσένικο –μάλλον βλέπουν την εμπειρία αυτή ως τύχη σπάνια. Μακριά από το Καραϊσκάκη, όμως, οι αδυναμίες φαίνονται. Ο Μιραλάς σπάνια βρίσκει δίχτυα, ο Φουστέρ είναι κοντά στο να καταρρίψει το ατομικό του ρεκόρ σκοραρίσματος, μόνο που το προηγούμενο το έκανε στην Ελτσε: κανείς από τους δύο δεν ήρθε με εμπειρία και κύρος πρωταθλητή. Τα χρόνια του Ιμπαγάσα τα βλέπεις: στην ηλικία του ο Ριβάλντο είχε φύγει από την Ελλάδα κι ο Ζιοβάνι είχε κόψει το ποδόσφαιρο. Ο Πάντελιτς δύσκολα παίζει πλέον καλά δύο ματς κολλητά κι ο Ρόμενταλ αγωνίστηκε στην Τούμπα επειδή ο Βαλβέρδε θυμόταν το καλό του παιχνίδι με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη: ο Βάσκος όλα τα σκέφτεται.
Κυρ Νίκος
Αν ο Ολυμπιακός χρειάζεται εμψυχωτή, ας φέρει τον κυρ Νίκο τον Αλέφαντο: ουδείς καλύτερος. Αν θέλει κάποιον να χτίσει πρωταθλητές, ας φροντίσει να έχει ο Ερνέστο την ησυχία του. Οσο γίνεται…
Υπερβολές
Ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος κι ο Ολυμπιακός δεν κατάφερε ν' ανοίξει την άμυνά του, πληρώνοντας εν τέλει ακριβά τις χαμένες ευκαιρίες του πρώτου ματς. Γιατί αντί να ειπωθεί αυτό το απλό συμπέρασμα ακούγονται του κόσμου οι υπερβολές; Μα, για έναν απλό λόγο: γιατί υπερβολές ακούγονται κι όταν κερδίζει ο Ολυμπιακός.
Αυτό που συμβαίνει είναι απλό. Γύρω από τον Ολυμπιακό εδώ και κάποια χρόνια λειτουργεί ένας ολόκληρος κόσμος από Μedia που πουλάνε κυρίως οπαδιλίκι. Το οπαδιλίκι μικρή σχέση έχει με το ποδόσφαιρο. Ο οπαδός γουστάρει τις υπερβολές, τρέφεται από αυτές, δεν θέλει να σκέφτεται, ούτε να προβληματίζεται, θέλει κυρίως παραμύθι. Οταν του λες ότι οι παίκτες είναι «παικταράδες» επειδή σκότωσαν θηρία που λέγονται Κέρκυρα, Ξάνθη, Τρίπολη κ.ά., τη μέρα που η ομάδα χάνει από έναν αντίπαλο σοβαρότερο έχεις δύο επιλογές: η πρώτη είναι να πεις «συγγνώμη, φίλε, έκανα λάθος και σε παραμύθιασα», η δεύτερη να του δώσεις έναν ένοχο εσχάτης προδοσίας. Στις άλλες ομάδες συχνά-πυκνά τον ρόλο του βασικού ενόχου τον παίζει η διοίκηση ή ο πρόεδρος, στον Ολυμπιακό που διοίκηση υπάρχει, και μάλιστα ισχυρή, τον ρόλο του ενόχου τον παίζουν οι παίκτες κι ο προπονητής. Ετσι, ο προπονητής είναι άσχετος γιατί δεν κάνει αλλαγές (κυρίως γιατί δεν βάζει τον Ζαϊρί, ο οποίος, όταν δεν παίζει, νομίζεις ότι έχει τρεις χρυσές μπάλες σπίτι του), οι παίκτες είναι χέστες, χωρίς τσαμπουκά, φοβιτσιάρηδες, ένοχοι εσχάτης προδοσίας. Ο Ολυμπιακός είναι, ειδικά τα τελευταία χρόνια, καταδικασμένος να κινείται σε ένα σύμπαν υπερβολών, που σπανίως έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Είναι δεδομένο ότι σε λίγο θα καταμαρτυρούν στον Βαλβέρδε (αν ξαναχάσει) γιατί δεν χρησιμοποιεί τον Μανιάτη, γιατί δεν πήρε τον Κουμόρτζι ή έστω τον Χαβίτο: λες και οι παίκτες αυτοί ήταν βασικοί στην Μπαρτσελόνα και θα αλλάξουν ως προς κάτι δυναμικότητες και ισορροπίες.
Αν οι παίκτες αυτοί που έχει σήμερα ο Ολυμπιακός έπαιζαν σε άλλες ομάδες, για τα Μedia του Ολυμπιακού θα ήταν σχεδόν της σειράς. Ο Ρόμενταλ θα ήταν ένας καμένος Δανός, ο Ιμπαγάσα κι ο Πάντελιτς δύο γεράκλες, ο Μοντέστο για τα θηρία, ο Τζεμπούρ ένας τρελός που δέρνει κόσμο: έτσι τον αντιμετώπιζαν όταν ήταν στην ΑΕΚ. Το καλύτερο ρόστερ το έχει πάντα ο Ολυμπιακός, όπως και να ’χει το πράγμα. Για να ξεσκίζουμε, βρέξει χιονίσει, τον όποιο προπονητή του…
Επί Πατέρα…
Ρώτησα στέλεχος του ΠΑΟ (στέλεχος υπό την έννοια της παλαιότητας, μην μπερδεύεστε) πώς είδε τη διαιτησία του Παππά. «Κοίτα -μου είπε-, επί Βαρδινογιάννη θα απέβαλε τον Λουκά στο 31' κι όποιος διαμαρτυρόταν θα έπαιρνε και κάρτα. Θα τελειώναμε το ματς με 9 παίκτες και θα γκρίνιαζε το MEGA για τη διαιτησία. Επί Πατέρα δεν θα απέβαλε τον Λουκά ούτε στο πρώτο ούτε στο δεύτερο ημίχρονο και δεν θα άφηνε τον Μίτσελ να χτυπήσει το φάουλ. Θα σφύριζε τη λήξη στο 95'-96' και θα φώναζε η ΑΕΚ. Τώρα επί διοικούσας περισσότερο αβάντα δεν μπορούσαμε να έχουμε. Ας μην έβαζε ο κυριούλης τον Πλεσί και τον Σιμάο κι ας θυμόταν τον "Κάρα", που λες κι εσύ...». Βρίσκω την απάντηση καταπληκτική.
sday.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου