Του Αλέξανδρου Αλαμάνου
Λίγο πριν τις ευρωεκλογές του 2009 ξεκίνησε ένας συνεχής διάλογος κυρίως μέσω της τηλεόρασης για την απαξίωση των πολιτικών από τους πολίτες, γεγονός που επιβεβαιώθηκε περίτρανα σε όλες τις εκλογές έκτοτε.
Αναρωτιούνται λοιπόν οι εκπρόσωποι μας γιατί η κοινωνία τους αντιμετωπίζει απαξιωτικά με κίνδυνο φυσικά να γενικεύει και να λειτούργει αφοριστικά για όλο το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Έγινε ξαφνικά η κοινωνία τόσο άδικη ή εδράζεται κάπου η τόσο έντονη κριτική της, ή ακόμη και αν θέλετε η αφοριστική της στάση. Έχω την εντύπωση ότι η κοινωνία δεν μετατράπηκε εν μια νυκτι από μια ήρεμη αγέλη σε αγέλη που διψά για «αίμα».
Η κοινωνία άρχισε να αντιδρά και να γυρίζει την πλάτη και να απαξιώνει τους πολιτικούς για μια σειρά από λόγους.
-Πρώτον και βασικότερο η κρίση που βιώνουμε και που τα αίτια της αναζητούνται κυρίως στη κακοδιαχείριση της οικονομίας από τους πολιτικούς.
-Επίσης, πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν διαχρονικά σε καμία εξεταστική επιτροπή δεν μπορούν να συντάξουν ένα κοινό πόρισμα όλα τα κόμματα, καλύπτοντας ό ένας τον άλλον
- Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν εν έτη 2011 ακόμη διατηρούν ένα θεοκρατικό κράτος ορκιζόμενοι ενώπιων ρασοφόρων δήθεν εκπροσώπων του Θεού?
-Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν ο πολιτικός τους λόγος εκτός του ότι παραμένει ξύλινος και παρωχημένος εναλλάσσεται αναλόγως με το που τους έχει τάξει ο λαός και όχι σύμφωνα με τις αρχές τους? μπορούμε να θυμηθούμε πολλές προεκλογικές υποσχέσεις που έμειναν ανεκπλήρωτες. Ο αντιπολιτευτικός λόγος των δύο μεγάλων κόμματων κυρίως είναι ίδιος, αλλά όταν αναλαμβάνουν τη διακυβέρνηση ως δια μαγείας όλα αλλάζουν.
-Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν δημιούργησαν σκάνδαλα που έμειναν ατιμώρητα?
-Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν δεν κατόρθωσαν να καταστήσουν καμία ΔΕΚΟ κερδοφόρα?
-Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν διάγουν πολυτελή βίο χωρίς να δικαιολογείται από τη βουλευτική τους αποζημίωση?
-Π ως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν δημιουργούν νόμους για την εξασφάλιση των συμφερόντων τους( βουλευτική ασυλία, νόμος περί ευθύνης υπουργών)
- Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν δεν χαράσσουν όλα τα κόμματα ενωμένα εθνική στρατηγική για την παιδεία παρά προτιμούν να λειτουργούν μικροπολιτικά υπηρετώντας δήθεν τις αρχές τους.
- Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν η αριστερά στο ένα της μέρος (ΚΚΕ) απαντά σε όλα με ένα ΟΧΙ βουλευόμενη στην αντιπολίτευση και στην κριτική επειδή προφανώς αδυνατεί να παρουσιάσει πρόταση διακυβέρνησης, παραμένοντας ουσιαστικά απελπιστικά ξεπερασμένη. Στο άλλος της μέρος (ΣΥΡΙΖΑ και λοιπές δυνάμεις) ενώ φαίνεται να μοιράζονται περίπου την ίδια ιδεολογία αδυνατούν να βρεθούν κάτω από την ίδια στέγη.
-Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν η ματαιοδοξία και η εξουσιολαγνεία διακατέχει τις συμπεριφορές τους. ( Παραμονή στα βουλευτικά έδρανα για μεγάλο αριθμό ετών, δημιουργία νέων κομμάτων ενώ προηγουμένως έχουν καταψηφισθεί από τους ψηφοφόρους του κόμματος που ανήκαν, υποψήφιοι για αυτοδικοιητικές θέσεις και αν δεν εκλεγούν διατηρούν την βουλευτική τους έδρα.)
- Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν ελάχιστοι ίσως και κανένας τους δεν παραδέχθηκε τις καταστροφικές επιλογές τους όσο και την διαχείριση τους παίζοντας τένις με τις ευθύνες.
- Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται, όταν διορίζουν συγγενείς τους στη βουλή καλυπτόμενοι πίσω από το νόμο όπως διατείνονται . Κωμικοτραγικό επιχείρημα αν μη τι άλλο.
- Πως είναι δυνατόν να μην απαξιώνονται όταν αριθμός βουλευτών αντέδρασε σε πρόταση αλλαγής των αυτοκινήτων τους σε καινούριου τύπου υβριδικά διότι θα έχαναν το πρεστίζ τους.
Οι παραπάνω συμπεριφορές καταδεικνύουν την κρίση του πολιτικού συστήματος αλλά και την επιτακτική ανάγκη για αλλαγή νοοτροπίας και επιλογών όσο αφορά στους εκπροσώπους μας στο κοινοβούλιο. Μπροστά μας απλώνεται πεδίο δόξης λαμπρόν να αποδείξουμε αν αξίζουμε τέτοιου είδους εκπροσώπους, ή οφείλουμε απέναντι στους εαυτούς μας αλλά και τις γενιές που έρχονται καλύτερη εκπροσώπηση.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου