TOY Γ.ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ Ποιητής δεν είµαι και πολύ περισσότερο δεν είµαι ούτε φιλοδοξώ να γίνω ποιητής εκ του προχείρου... µε όλα τα συµπαροµαρτούντα. Τρέφω όµως απεριόριστο σεβασµό στους ποιητές και στην τέχνη τους, αυτή την καταπληκτική άνεση που έχουν να στριµώχνουν λέξεις, τη µια δίπλα στην άλλη, ίδιες ψηφίδες, και πότε να δηµιουργούν εικόνες και πότε να περιγράφουν συναισθήµατα. Σπουδαίο χάρισµα. Μη σου πω ότι ζηλεύω κιόλας που εγώ δεν το διαθέτω. Που χρειάζοµαι µια ολόκληρη εφηµερίδα, ας πούµε, για να περιγράψω µε παραδείγµατα και περιστατικά όσα ο Σεφέρης είπε µε οκτώ λέξεις, σε µια αράδα – το ανεπανάληπτο «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα µε πληγώνει».
Κοινωνία τσαµπατζήδων
Ο Σεφέρης δεν υπάρχει πια, ο Ελύτης επίσης, ένας ακόµη σπουδαίος ποιητής ο Τάκης Βαρβιτσιώτης πέθανε κι αυτός πρόσφατα, κι εγώ είµαι πολύ θυµωµένος. Πολύ όµως. Μ’ αυτά που συµβαίνουν γύρω µας, και που δείχνουν ότι πολλοί από µας τίποτε δεν έχουµε καταλάβει για το πού βρισκόµαστε. Θυµώνω µε τους λεβέντες αυτούς που τάχα µου διαµαρτυρόµενοι για τις αυξήσεις των εισιτηρίων (των πιο φτηνών σε όλη την Ευρώπη, πρέπει να επισηµάνω, και δεν δέχοµαι αµφισβήτηση επ’ αυτού!) προσπαθούν να µας κάνουν µια κοινωνία τσαµπατζήδων. Μια κοινωνία που ζει εις βάρος των άλλων, του διπλανού, του γείτονα, του φίλου. Εντάξει, εσύ δεν θέλεις να πληρώσεις γιατί είσαι κατ’ επάγγελµα και κατ’ εξακολούθηση τσαµπατζής, τι νόηµα όµως έχει να καταστρέφεις τα ακυρωτικά µηχανήµατα ώστε να µην µπορώ να ακυρώσω εγώ το δικό µου εισιτήριο;
Λαϊκισµοί και κοροϊδία
Ασε δε τους άλλους, τους πιο έξυπνους ακόµη που ακυρώνουν το δικό τουςεισιτήριο και µετά βγαίνοντας από το Μετρό σού το δίνουν στο χέρι, να µην πληρώσεις, αλλά να ταξιδέψεις µε το ίδιο εισιτήριο εκεί που έχεις να πας. Τι ευφυές!
Αυτό που µε θυµώνει περισσότερο όµως δεν είναι αυτοί οι τύποι που προσπαθούν να µε κάνουν ίδιον µ’ εκείνους, είναι τα κόµµατα τα οποία στηρίζουν και προωθούν αυτή την άθλια ιστορία: το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, που στην αδυναµία τους να κάνουν πραγµατική πολιτική καταφεύγουν σε απίθανους λαϊκισµούς, όπως ο συγκεκριµένος για «δηµόσιες, δωρεάν συγκοινωνίες για όλους». Α, ναι; Μπορείτε να µας πείτε µία (αριθµός 1) χώρα στον κόσµο που να ισχύει αυτό; ∆εν υπάρχει. Τι υπάρχει; Μια ατέλειωτη κοροϊδία από µέρους τους. Κοροϊδεύουν τον κοσµάκη, κανονικά. Κι επίσης, αν δεν πρέπει να πληρώνουµε εισιτήριο όπως µας καθοδηγεί το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, µπορεί να µας εξηγήσει κάποιος ποιος θα πληρώνει τα ελλείµµατα των µέσων µαζικής µεταφοράς; Γιατί κάποιος πρέπει να πληρώνει. Αποφασίστε λοιπόν. Ο Περισσός ή η Κουµουνδούρου; Ο... θρίαµβος των µεταναστών
Η Κουµουνδούρου, τι κόµµα! Περιβόλι κανονικό. Ο,τι κάνουν παίζει ακριβώς το αντίθετο. ∆εν υπάρχει αυτό το πράγµα. Στηρίζουν δε καθετί που κατά τη γνώµη τους κάνει ζηµιά στην κυβέρνηση, και φυσικά την πατάνε κάθε τόσο. Η τελευταία τους έµπνευση (και µεγάλη... επιτυχία): στηρίζουν ό,τι τους κατέβει. ∆ιαβάζω σχετικά σε απόφαση του Πολιτικού Γραφείου του ΣΥΝ, ότι «οι αγώνες που αναπτύσσονται αυθόρµητα ή και συντονισµένα στις συγκοινωνίες, την Ιντρακόµ, τα ελεύθερα διόδια, την υπεράσπιση του ασύλου, τη στήριξη των αγώνων των µεταναστών (εδώ πια µιλάµε για θρίαµβο της πολιτικής του κόµµατος!), την υπεράσπιση των δηµόσιων ελεύθερων χώρων, όπως και η απεργία στις 23 Φλεβάρη, πρέπει να σηµειώσουν µεγάλη επιτυχία». Φοβούµαι πως τίποτε δεν έχουν καταλάβει οι άνθρωποι.
Μαλώνουν σαν γειτόνισσες
Θα µου πεις, σε νοιάζει; Οχι. Σιγά τώρα µην µε πιάσει το άγχος αν ο Αλέξης που κρύβεται πίσω από τις λέξεις καταλάβει ποτέ ότι το να ξεκατινιάζεται ας πούµε µε τον Αδωνι στη Βουλή σε επίπεδο καβγά γειτονισσών στο Πέραµα (δεν έχω τίποτε µε το Πέραµα, χάριν λόγου το αναφέρω) δεν ταιριάζει µε ηγέτη κόµµατος της Αριστεράς, ούτε συνεισφέρει στην οµαλή λειτουργία του πολιτικού διαλόγου, και ότι τελικά αυτός χάνει και όχι ο Αδωνις. Ο Αδωνις είναι αυτός που είναι, και το χαίρεται το κόµµα του και η Ευγενία που τον έχει. Αλλά εσύ, αριστερέ µου Αλέξη; Τέλος πάντων, άλλο ήθελα να πω και αλλού οδηγήθηκα. Ηθελα να επισηµάνω ότι το πρωτοφανές να επιδίδονται οι πολιτικές δυνάµεις σε πλιάτσικο σε ό,τι κινείται και αναπνέει σ’ αυτή τη χώρα δεν έχει προηγούµενο.
Να κερδίσει στην αναµπουµπούλα!
Τελευταίο παράδειγµα η απόφαση τµήµατος του Συµβουλίου Επικρατείας για την ψήφο των αλλοδαπών στην Ελλάδα που παραπέµπει σε ανακοίνωση οµάδας της εξωκοινοβουλευτικής ∆εξιάς. Εδώ είµαστε, σου λέει η Νέα ∆ηµοκρατία. Ακυρες οι εκλογές του Νοέµβρη, όπου έλαβαν µέρος µερικές χιλιάδες αλλοδαποί. Πάνω στην αναµπουµπούλα πάει να βγάλει κάτι το κόµµα που, κατά τον Σαµαρά, κέρδισε πανηγυρικά (!) τις εκλογές, καµιά περιφερειούλα, κανένα δήµο, κάτι τελοσπάντων. Μήπως κι αλλάξει ο χάρτης που είναι από τότε πράσινος.
Και ας ήταν υπέρ της ψήφου των αλλοδαπών όταν ψηφιζόταν ο νόµος Ραγκούση.
Μετά διαµαρτύρονται επειδή η πολιτική καθίσταται συνεχώς αναξιόπιστη. Με κάτι τέτοια, τι άλλο θα µπορούσε να γίνει;
ΤΑ ΝΕΑ
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου