Κι εγώ ο μαλάκας...άκουγα - άκουγα - άκουγα..... και τι έλεγαν? Τα ίδια και τα ίδια.Κι έφτασα κοντά στα 40, δεν δημιούργησα οικογένεια κι ας μίλαγαν όλοι οι φωστήρες περί "υπογεννητικότητας" και πίστευα, πίνοντας κι εγώ το καφεδάκι μου κάποιες φορές, ελάχιστες στη ζωή μου, ότι σιγά σιγά όλα θα αλλάξουν. Αλλά πως? .... Ως δια μαγείας?? Και τι κάναμε όλοι μας για τούτο τον τόπο? ΟΛΟΙ ΜΑΣ...
Τελικά, αποφάσισα να πάω να ζήσω κάπου πολύ ήσυχα, διότι ούτε τα Cayen είναι αυτό που ψάχνω στη ζωή, ούτε τα κότερα, ούτε τα "γκλαμουρους". Αυτά είναι όλα χτισμένα μέσα στη ματαιοδοξία. Ένα "τσαφ" είναι όλα...... Αλλά τα ΖΩΑ....που να το καταλάβουν.....
Υπάρχουν ακόμη κάτι νησάκια στον πλανήτη, που το νεράκι της θάλασσας εξίσου σου χαϊδεύει τα πόδια, οι άνθρωποι είναι πιο απλοί, ζούνε διαφορετικά τη ζωή!!!
Και που να ξέρω....ίσως γνωρίσω κι εγώ πλέον ήρεμος και χωρίς το άγχος της κάθε κοσμοπολίτικης ζούγκλας....την σύντροφο της ζωής μου, εκεί κάπου κοντά στο νερό της θάλασσας....!
Και δεν με ενδιαφέρει τίποτα....όπως δεν ενδιαφέρει κι αυτούς που λένε ότι διοικούν. Πιό πολύ για τύραννοι μου φαίνονται....
Ας κλείσω σιγά - σιγά τα εισιτήρια για άλλα νησάκια.............
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου