Όπου πάω η Ελλάδα με πληγώνει…

Σχετικά με την διαφήμιση για τον Εθνικό λογαριασμό με βρίσκετε απόλυτα σύμφωνο να συνεισφέρουμε για να σώσουμε την Ελλάδα. Ωστόσο πρέπει να δημιουργηθεί και μια άλλη διαφήμιση για εμάς: Να σωθούν οι Έλληνες.Είμαι 40 χρονών και έχω εδώ και 10 χρόνια μια μικρή επιχείρηση. Αυτή τη στιγμή όμως αντιμετωπίζω τεράστιες δυσκολίες όχι μόνο στα έσοδα της εταιρίας μου, αλλά στο να βγάλουμε τα προς το ζην εμείς και οι εργαζόμενοι μας. Οι λιγοστοί πελάτες που έρχονται πλέον δεν αρκούν και ακόμη και αυτοί, περιμένουν απο αλλού να πληρωθούν απο την αγορά για να πληρώσουν τις υπηρεσίες μας. Αυτό έχει γεννήσει ένα φαύλο κύκλο με αποτέλεσμα να εργαζόμαστε μήνες κυριολεκτικά αμισθί, η αγορά να είναι στεγνή και εμείς να βλέπουμε τα χρέη μας να διογκώνονται. Απο την αρχή του χρόνου οι 3 υπάλληλοι που μου μείνανε έχουν λάβει μόλις 500 ευρώ ενώ εγώ, έχω να πληρώσω τον εαυτό μου απο το 2009. Οι τράπεζες μας ζητούν επαναδιαπραγμάτευση των δανείων και αυτή τη στιγμή ζούμε για να πληρώνουμε το πανάκριβο ΙΚΑ και τους τόκους τραπέζης.
Η δουλειά μου εδώ και 10 χρόνια μπορούσε να μας θρέψει, χωρίς σπατάλες και άσκοπα ανοίγματα. Σήμερα δεν μπορεί να μου προσφέρει ούτε τα είδη πρώτης ανάγκης για τα παιδιά μου και τις οικογένειες των εργαζομένων μου. Επομένως κ. Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κ. Πρωθυπουργέ και βουλευτές, να δώσω, να δώσουμε όλοι για την Ελλάδα, αλλά δεν έχω να δώσω ούτε για το παιδί μου πλέον, ούτε το ενοίκιο να πληρώσω για να μη μείνω στο δρόμο. Δεν έχω κλέψει την εφορία, δεν έχω μαύρα βιβλία πληρώνω τις εισφορές μου, ΓΙΑΤΙ η Ελλάδα μου φέρεται έτσι; Πως θα αντέξω βλέποντας τα σκάνδαλα και τις υπερ προμήθειες, τους παχυλούς μισθούς των golden Boys που πληρώνονται ενώ βάζουν τους οργανισμούς και τα ταμεία «μέσα» ; Πόσο θα αντέξουμε ακόμη βλέποντας τα βολέματα των συγγενών στη βουλή με 16 παχυλούς μισθούς, πόσο θα αντέξουμε να μην κάνουμε ΟΝΕΙΡΑ και σχέδια για το αύριο; Πως να αντικρίσω το παιδί μου που έρχεται με μήνυμα από τη δασκάλα «να τακτοποιήσουμε τα δίδακτρα αγγλικών»; Δεν με πειράζει να ζήσω με λιγότερα. Με πειράζει να ζώ χωρίς σχέδια για το μέλλον και ΕΣΕΙΣ που τόσα χρόνια κυβερνάτε σε ομάδες και σχήματα που αλλάζουν, καταφέρατε να μου το στερήσετε αυτό και πλέον να μην έχω ελπίδα για την κάθε αυριανή μέρα που ξημερώνει.
Όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει… «

Ένας πολίτης
http://kapistri.blogspot.com