Ο Γιώργος Παπανδρέου ως δυνατότητα…

Η εκλογική μου συμπεριφορά, από τη μέρα που πάτησα τα 18, στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, κινείται πάντα στην ίδια ευρύτερη ιδεολογική και πολιτική γειτονιά.Ως ιδεολογία, ως κουλτούρα, ως ψυχοσύνθεση, ως βίωμα, αναγνωρίζω τις ρίζες του δικού μου κόσμου, της δικής μου ανάγκης, σε εποχές και χώρες που δεν πρόλαβα, λόγω ηλικίας και συνθηκών να ζήσω... Οι αναζητήσεις της Νέας Αριστεράς της Δύσης, στις δεκαετίες του 1960 και του 1970, με συγκινούν ακόμα… Ποτέ δεν απείχα από μια εκλογική αναμέτρηση, ποτέ μου δεν έριξα λευκό στην κάλπη!Η εκλογική μου συμπεριφορά, μέχρι τώρα, λαμβάνει πάντα υπόψη την πολιτική συγκυρία, ελπίζοντας για το καλύτερο, προσπαθώντας με πολιτικούς όρους και τρόπους για το καλύτερο, χωρίς την ίδια στιγμή να περιμένω θαύματα, ούτε από την πολιτική, ούτε από τους ανθρώπους…Πολιτική Οικολογία, ειρηνιστές, ανένταχτους αριστερούς, αριστερούς υποψήφιους Εργατικού Κόμματος του εξωτερικού ψήφισα, όσα χρόνια ζούσα στο εξωτερικό, ενώ στην Ελλάδα η ψήφος μου ξεκίνησε από το ΣΥΝ, για να φτάσει την Κυριακή στο ΠΑΣΟΚ, με πρόεδρο το Γ. Παπανδρέου.Ψηφίζω ΠΑΣΟΚ-Γ. Παπανδρέου για τους εξής λόγους.

1ον. Γιατί πιστεύω ότι η χώρα χρειάζεται μια αλλαγή παραδείγματος, σε επίπεδο ουσίας και ύφους. Χρειάζεται ένα προοδευτικό, κοινωνικά ευαίσθητο, ορθολογικό, πατριωτικό και συγχρόνως κοσμοπολίτικο ταρακούνημα.

2ον. Γιατί πιστεύω πως οι άνθρωποι «σφραγίζονται» ως προσωπικότητες από την εποχή τους και από το βίωμά τους. Κυρίως στα χρόνια της εφηβείας και της νιότητα τους. Το ότι ο Γ. Παπανδρέου «πλάστηκε» στα καλά χρόνια της χειραφέτησης στις ΗΠΑ, στον Καναδά, στη Σουηδία, στα πρώτα και ενθουσιώδη χρόνια της μεταπολίτευσης στον τόπο μας, μπορεί να αποδειχτεί καθοριστικό σε όσα λέει πως επιθυμεί να κάνει, για τη χώρα και το λαό μας.

3ον. Γιατί η αδιαμεσολάβητη σχέση-παράδοση των Παπανδρέου, με τους πολίτες αυτού του τόπου, είναι μεν δίκοπο μαχαίρι, είναι αρχηγισμός, μπορεί να είναι υπό προϋποθέσεις όμως, μπορεί να γίνει, μπορεί να λειτουργήσει και ως καταλύτης, ως μηχανισμός κοινωνικής και πολιτικής χειραφέτησης, ως όχημα προοδευτικής ανατροπής, σε μια κοινωνία όπως η ελληνική, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα.

4ον. Ο διακηρυκτικός λόγος του Γ. Παπανδρέου είναι προοδευτικός και κοινωνικά ευαίσθητος λόγος. Το ΠΑΣΟΚ, στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, είναι ο κύριος μοχλός μεταρρυθμίσεων σε αυτόν εδώ τον τόπο. Το περιεχόμενο και το ύφος μιας διακυβέρνησης Παπανδρέου αύριο, στην πράξη, παραμένουν ζητούμενα. Όχι μόνο για τον Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία.Πρώτα από όλα, πάνω από όλα, περισσότερα από όλα, η κοινωνία χρειάζεται να στρατευτεί, η κοινωνία χρειάζεται να πιέζει, η κοινωνία χρειάζεται να δημιουργεί τις πολιτικές εκείνες προϋποθέσεις, που θα σπρώχνουν τα πράγματα μπροστά και προοδευτικά. Συγκοινωνούντα και αλληλοτροφοδοτούμενα δοχεία, κοινωνία και ηγεσία...5ον. Για να είναι υπόλογοι στους Έλληνες πολίτες ο Γ. Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, πρέπει πρώτα να δοκιμαστούν, πρέπει πρώτα να τους δοθεί η ευκαιρία να αποδείξουν ότι αυτά που λένε τα εννοούν και θα παλέψουν να τα πετύχουν, στο βαθμό που επιθυμούν και μπορούν, με τη βοήθεια της κοινωνίας και πιθανώς και άλλων κομμάτων.

Για όλους τους παραπάνω λόγους, αυτήν την Κυριακή, εγώ, τη σκυτάλη της ελπίδας, την ευκαιρία, την ψήφο μου δηλαδή, θα τη δώσω στο ΠΑΣΟΚ-Γ. Παπανδρέου. Ελπίζοντας για τα καλύτερα. Μη αποκλείοντας και τα χειρότερα…Για να ξέρω όμως, για να «μετρήσω» το ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου, πρέπει να το δοκιμάσω, ως κυβέρνηση…Απολογισμό θα κάνω στο τέλος της κυβερνητικής του θητείας, αν το εμπιστευτούν οι πολίτες ως κυβέρνηση, αυτήν την Κυριακή.
http://endeaneos.blogspot.com/