Και μόνο που στην Ευρώπη προκλήθηκε χάος, όπως έγραψε η Liberation, επιβεβαιώνει ένα μια μόνο πράγμα. Ότι, όλο αυτό το διάστημα των δύο χρόνων που λέγαμε «ναι» σε όλα, υπήρχαν περιθώρια όχι μόνο διαπραγματεύσεων, αλλά γιατί όχι – ακόμη και εκβιασμών της Ευρωζώνης. Αντί αυτού, φοβική και υποτελής, από τη πρώτη στιγμή η κυβέρνηση υπέκυψε σε παράλογες απαιτήσεις και όρους που κανένα όφελος δεν είχαν για τη χώρα, την οδήγησαν στην κατάρρευση και επί της ουσίας στη χρεοκοπία, αφού κανένας δημοσιονομικός στόχος δεν επετεύχθη.
Υπό άλλες συνθήκες θα ήμουν ευτυχής κα υπερήφανη που ο Έλληνας πρωθυπουργός σηκώνει επιτέλους το ανάστημά του απέναντι στους δανειστές, θα ήμουν ευτυχής και υπερήφανη για δημοσιεύματα όπως εκείνο του Spiegel, με το «μπράβο» που έδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου.
Υπό άλλες συνθήκες θα ήμουν ευτυχής κα υπερήφανη που ο Έλληνας πρωθυπουργός σηκώνει επιτέλους το ανάστημά του απέναντι στους δανειστές, θα ήμουν ευτυχής και υπερήφανη για δημοσιεύματα όπως εκείνο του Spiegel, με το «μπράβο» που έδωσε στον Γιώργο Παπανδρέου.
Υπό άλλες συνθήκες…. Αν ο πρωθυπουργός είχε φέρει από την αρχή την αναστάτωση στις αγορές. Αν από την αρχή, από τον Απρίλιο του 2010 είχε ζητήσει δημοψήφισμα ή εκλογές, σεβόμενος το λαό που κυβερνά και δίνοντάς του το δικαίωμα να αποφασίσει αν ήθελε να μπει στο ΔΝΤ και στη δίνη που ακολούθησε. Αν είχε σκεφτεί να κάνει δημοψήφισμα για το Μνημόνιο, για τη δανειακή σύμβαση που δεν πέρασε καν από τη Βουλή, για το Μεσοπρόθεσμο…
Ούτε σκέψη γι αυτά, προφανώς λόγω της σιγουριάς, της υπεροψίας και της αλαζονείας που προέκυπτε από τα δημοσκοπικά αποτελέσματα, από τις ελεγχόμενες αντιδράσεις της κοινωνίας και από την πεποίθηση ότι έχεις να κάνεις με μια πλήρως χειραγωγούμενη Κοινοβουλευτική Ομάδα που βάζει πάνω από τη συνείδησή της, τους βουλευτικούς θώκους και τα ποικίλα και προκλητικά προνόμιά της.
Μόλις αυτά ανετράπησαν, όταν ξεσηκώθηκε ο λαός, όταν άρχισε να φυλλορροεί η ΚΟ, όταν άρχισε ο δημοσκοπικός καταποντισμός, ξύπνησαν όψιμα οι δημοκρατικές ευαισθησίες του κ. Παπανδρέου . Ο πρωθυπουργός αίφνης θυμήθηκε την προεκλογική του εξαγγελία για δημοψήφισμα και αποφάσισε επιτέλους να κάνει κοινωνό των αποφάσεων του τον κυρίαρχο λαό. Όχι για να πιέσει τους δανειστές (άλλωστε και μόνο η αρχική δανειακή σύμβαση μας έχει δέσει χειροπόδαρα και έχει εκχωρήσει πλήρως την εθνική κυριαρχία), αλλά για να διασωθεί πολιτικά ο ίδιος.
Αποτέλεσμα, να μας απειλούν τώρα οι Ευρωπαίοι ότι αν δεν πει «ναι» ο ελληνικός λαός στο δημοψήφισμα, τότε γιοκ 6η δόση, γιοκ «κούρεμα».
Μήπως αυτό επεδίωκε με την εκ πρώτης όψεως απερίσκεπτη απόφάσή του ο πρωθυπουργός; Μήπως επεδίωκε να πιέσει τους Έλληνες δια των απειλών των Ευρωπαίων για κλείσιμο της στρόφιγγας του δανεισμού, άρα δια της στάσης πληρωμών, άρα δια της χρεοκοπίας; Είναι ο μόνος τρόπος να ξεπεράσει τη λαϊκή κατακραυγή που έχει προκαλέσει η πολιτική του και να αποφύγει τη συντριβή στις εκλογές. Ή λέτε ναι στο δημοψήφισμα ή η χώρα βυθίζεται στο χάος και στη χρεοκοπία. Τόσο απλά!
Οδηγούμαι σε αυτό το συμπέρασμα, διότι δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι π Γιώργος Παπανδρέου, ξαφνικά όρθωσε το ανάστημά του και συνειδητά δημιουργεί πρόβλημα στην Ευρωζώνη με την εμμονή του στο δημοψήφισμα, όπως έσπευσαν κάποιοι να υποστηρίξουν. Πολύ αργά για να είναι αληθινό. Μόλις προ ημερών, ενώπιον των Γερμανών βιομηχάνων ευχαριστούσε τους δανειστές για την ...αλληλεγγύη τους και θυσίαζε την Ελλάδα στο βωμό της σωτηρίας του ευρώ. Κατόπιν αυτού, αν δεν πιστέψουμε ότι τα παίζει όλα για όλα για τη δική του πολιτική επιβίωση, τότε θα πρέπει να δούμε αν η στάση του υπαγορεύεται από τη δεύτερη πατρίδα του, την Αμερική. Άλλη ερμηνεία δεν μπορώ να δώσω στο απόλυτο παράλογο.
grafida.net
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου