Κι όμως, δεν μπλοφάρουν

Είναι δικαίωμα και καθήκον των κομμάτων της Αριστεράς, όταν κατεδαφίζονται δικαιώματα των εργαζομένων και όταν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έχουν γονατίσει στο κατώφλι της φτώχειας, να αντιδρούν με εκκωφαντικό θόρυβο. Είναι επίσης χρέος τους να δίνουν μάχες εντός κι εκτός Βουλής ώστε να αποτρέψουν χαράτσια για τους οικονομικά ασθενείς. Οφείλουν όμως ταυτόχρονα να λένε την αλήθεια στους απελπισμένους με απλό και ξεκάθαρο τρόπο. Ο καταγγελτικός λόγος είναι εύκολος. Ιδιαίτερα αυτή την περίοδο όταν στρέφεσαι εναντίον της τρόικας και των κακών συνοδοιπόρων της μέσα κι έξω από τη χώρα, βρίσκεις μεγάλο ακροατήριο. Το δύσκολο είναι η καταγγελία να συνοδεύεται με ρεαλιστική πρόταση για έξοδο από την κρίση χωρίς να ματώσουν άλλο οι ανήμποροι.

Η πρόταση της γραμματέως του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα - η οποία συνήθως μετράει τα λόγια της - για οργανωμένη προσπάθεια παρεμπόδισης των μέτρων της κυβέρνησης, ξεπερνάει τα εσκαμμένα. Γιατί εδώ που φτάσαμε εάν τα μέτρα αποτύχουν και δεν πληρωθούν τα άδικα για μεγάλη κατηγορία πολιτών χαράτσια, η χρεοκοπία με στάση πληρωμών είναι θέμα λίγου χρόνου. Στον ίδιο ολισθηρό δρόμο οδηγεί με ταχύτητα ο ακατανόητος εκφοβισμός του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα προς τους υποψήφιους επενδυτές να μην πλησιάσουν στη χώρα μας. Η ψηφοθηρία είναι κατανοητή, δεν είναι όμως ώρα γι' αυτά. Ολοι γνωρίζουμε καλά πλέον ότι οι δανειστές μας δυστυχώς δεν μπλοφάρουν. Αντίθετα κάποιοι απ' αυτούς αναζητούν προσχήματα να μας κλωτσήσουν από την αυλή τους. Και σε αυτή την περίπτωση εκείνοι που θα υποφέρουν περισσότερο θα είναι οι φτωχοί και οι ανήμποροι.

tanea.gr