Nέα πολιτική καριέρα αποφάσισε να ξεκινήσει ο γηρασμένος Ντόναλντ. Άλλωστε έχει το ακαταλόγιστο, εκείνο που έχει και ο παππούς μου όταν λέει ή κάνει κάτι ασύνδετο ή αλλοπρόσαλο και όλη η οικογένεια σκύβει με τρόπο το κεφάλι μην τυχόν και τον στεναχωρήσει. Και γω σκύβω το κεφάλι στα λόγια του παππού μου. Ιδίως όταν εκείνος θυμώνει. Και το πράττω κατά συνείδηση. Εν προκειμένω υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: Ο Ντόναλντ αναφέρεται στο μέλλον μας και δε μπορούμε να καταδικάσουμε το δικό μας αύριο από σεβασμό και μόνο...
Το δε πολιτικό τρίπτυχο-σονέτο της επιτυχίας (δάνειο από την Κίνα ή τη Ρωσία, όχι στο ξεπούλημα της Ελλάδος, όχι στο δανεισμό) προσφέρει όλα τα εχέγγυα για να καταστραφούν και τα δισέγγονά μας. Ίσως ο Ντόναλντ, πριν ακόμη ανέβει στα κεραμίδια, θα έπρεπε να συμβουλευτεί και τον Σκρουτζ-οτάκη για τα της οικονομίας. Άλλωστε κάποτε συγκυβέρνησαν και έχουν μια άλφα εμπειρία στις αποκρατικοποιήσεις.
Σαφώς και θα πρέπει να υπάρχει άφθονος σεβασμός από τον ελληνικό λαό για τον Ντόναλντ, μα στην κατηγορία που διακρίθηκε και αναδείχθηκε. Στην πολιτική διακρίθηκε μονάχα για ένα πράγμα: Για τις απίθανες κωλοτούμπες που πιστοποιούν πολιτική αλλοφροσύνη. Η δε αλλοφροσύνη συνοδεύεται και από τον εγωκεντρισμό του Ντόναλντ, καθώς βρήκε έτοιμο κοινό και τρέχει να εισπράξει το χειροκρότημα.
Συνοψίζοντας το κόμικ που ζούμε, δεν πρέπει να παραμείνουμε άηχοι χειροκροτητές ανοϊκών ακροβατών και να αφήσουμε μια Ελλάδα παραπληγική σε αναπηρικό καροτσάκι.
Και αν μείνουν άπραγοι και αδρανείς
κομμένα χέρια θα φορούν
άηχοι χειροκροτητές
αυτών που γίνονται γι´ αυτούς
χωρίς αν συμμετέχουν.
epikairo.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου