Γράφειο ο Θανάσης Ι. Νικολαΐδης
thanikolaidi@hotmail.com
ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΙ για πολιτικοί. Την πήραν και τη σήκωσαν (την πολιτική) οι λίγοι κι οι άλλοι (οι πολλοί) τη χαντάκωσαν. Για να τους βλέπει με μισό μάτι ο πολίτης κι αυτοί να σκύβουν το κεφάλι. Πότε; Τώρα τελευταία. Τους είδαμε άνετους και μακάριους στο πόστο τους. Μας είδαν (εξοργισμένους) και κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Κάποιοι χλόμιασαν απ' το φόβο μη πάνε σπίτι τους και ψαχούλεψαν το πιστόλι στη θήκη του. Κι όταν τριγύρω τους περίσσεψαν τα βλοσυρά βλέμματα των πολιτών, όλοι τους πιαστήκαν χέρι-χέρι. Διακομματικά, συναδελφικά, ως προνομιούχοι και επαγγελματίες. Με παρατημένη την «ιδεολογία» και με μια πρωτοφανή (και πρόσκαιρη) αλληλεγγύη. Με συγκινητική ομοψυχία προκειμένου να διορίσουν (άεργους) στη βουλή και να διευρύνουν τα προνόμιά τους, προστατευμένα από νόμους που οι ίδιοι ψήφισαν.
ΚΑΙ, βέβαια, η κρίση και η κριτική μας δεν τους θέλει τσουβαλιασμένους, ίσους, ίδιους και όμοιους. Ωστόσο, οι ελάχιστοι ιδεολόγοι του κοινοβουλίου μας χάνονται στους επαγγελματίες με την ισοπεδωμένη άποψη πως όλα είναι της ύλης και οι ιδεολογίες ανήκουν στο παρελθόν. Ανάμεσα, λοιπόν, στους λίγους (ελάχιστους) πολιτικούς μας «εν ενεργεία», ζουν και...
αναπνέουν παχύδερμα. Δεν τους αγγίζουν λόγια, δεν μετρούν οι παραινέσεις. Γιατί; Γιατί θεωρούν εαυτούς δικαιωματικά προνομιούχους, που μας κάνουν την.τιμή να μας κυβερνούν. Με κάποιους να μας.υπενθυμίζουν πως θυσίασαν τη.λαμπρή καριέρα τους για την πολιτική! Ο γιατρός παράτησε την (προσοδοφόρο) πελατεία του για να γίνει βουλευτής, ο δικηγόρος, ο μηχανικός. Μεγάλη η θυσία, συγκινητική η προσφορά τους. Χωρίς να κάνουν λόγο για τις αρπαχτές κάποιων υπουργών, για τα βουλευτικά προνόμια και την ισόβια σύνταξη. Τους τρυπάς με τα βέλη σου και σταματούν στο υποδόριο λίπος, προστατευτικό του σώματος, που στην κορυφή του εδράζεται μια περίεργη κεφαλή.
ΚΙ εκεί που ο πολιτικός διεκτραγωδούσε τη μοίρα του κι εμείς κοντεύαμε να βάλουμε τα.κλάματα, σήκωσε το βλέμμα του ο πένης και τον κοίταξε αυστηρά. Τον «κάρφωσε» με τη ματιά του ο μεροκαματιάρης. Τον κοίταξε αφηρημένα κάποιος που έψαχνε στα πεταμένα του παζαριού. Τον έβρισε ο άλλος που περιεργάζονταν τα ληγμένα. Εκείνος που σκάλιζε τα σκουπίδια δεν είχε το κουράγιο να σηκώσει το κεφάλι.
thanikolaidi@hotmail.com
ΚΑΙ, βέβαια, η κρίση και η κριτική μας δεν τους θέλει τσουβαλιασμένους, ίσους, ίδιους και όμοιους. Ωστόσο, οι ελάχιστοι ιδεολόγοι του κοινοβουλίου μας χάνονται στους επαγγελματίες με την ισοπεδωμένη άποψη πως όλα είναι της ύλης και οι ιδεολογίες ανήκουν στο παρελθόν. Ανάμεσα, λοιπόν, στους λίγους (ελάχιστους) πολιτικούς μας «εν ενεργεία», ζουν και...
αναπνέουν παχύδερμα. Δεν τους αγγίζουν λόγια, δεν μετρούν οι παραινέσεις. Γιατί; Γιατί θεωρούν εαυτούς δικαιωματικά προνομιούχους, που μας κάνουν την.τιμή να μας κυβερνούν. Με κάποιους να μας.υπενθυμίζουν πως θυσίασαν τη.λαμπρή καριέρα τους για την πολιτική! Ο γιατρός παράτησε την (προσοδοφόρο) πελατεία του για να γίνει βουλευτής, ο δικηγόρος, ο μηχανικός. Μεγάλη η θυσία, συγκινητική η προσφορά τους. Χωρίς να κάνουν λόγο για τις αρπαχτές κάποιων υπουργών, για τα βουλευτικά προνόμια και την ισόβια σύνταξη. Τους τρυπάς με τα βέλη σου και σταματούν στο υποδόριο λίπος, προστατευτικό του σώματος, που στην κορυφή του εδράζεται μια περίεργη κεφαλή.
ΚΙ εκεί που ο πολιτικός διεκτραγωδούσε τη μοίρα του κι εμείς κοντεύαμε να βάλουμε τα.κλάματα, σήκωσε το βλέμμα του ο πένης και τον κοίταξε αυστηρά. Τον «κάρφωσε» με τη ματιά του ο μεροκαματιάρης. Τον κοίταξε αφηρημένα κάποιος που έψαχνε στα πεταμένα του παζαριού. Τον έβρισε ο άλλος που περιεργάζονταν τα ληγμένα. Εκείνος που σκάλιζε τα σκουπίδια δεν είχε το κουράγιο να σηκώσει το κεφάλι.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου