Τσάμπα πήγαν οι συνελεύσεις, οι διαβουλεύσεις και οι αγωνίες τόσων μηνών. Ο κύβος ερρίφθη. Ολόκληρο το νησί, ένας Δήμος.
Ικανοποιεί η εξέλιξη; Μάλλον όχι. Και δεν ανησυχώ αν ικανοποιεί τους Καποδιστριακούς Δημάρχους που χάνουν την καρέκλα τους, αναρωτιέμαι όμως αν ικανοποιεί εκείνους που γνωρίζουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση απ’ έξω κι’ ανακατωτά, καθώς επίσης και της ιδιαιτερότητες της Κέρκυρας. Η οποία μπορεί να εμφανίζεται ως ένα νησί με τα χαρακτηριστικά της Ρόδου - που ομοίως θα διαθέτει ένα μόνο Δήμο - στην ουσία όμως υπάρχουν μεγάλες δημογραφικές διαφορές μεταξύ τους. Διότι τα δύο νησιά μπορεί να έχουν τον ίδιο περίπου πληθυσμό, αλλά στην μεν Ρόδο είναι συγκεντρωμένος σε συγκεκριμένα σημεία του εμβαδού της, ενώ στην Κέρκυρα κατανέμεται κατ’ αναλογία ισομερώς σ’ ολόκληρο το εύρος της. Αυτό σημαίνει πυκνή κατανομή πληθυσμού, στοιχείο το οποίο θα μπορούσε (και θα όφειλε) να επιτρέψει την ίδρυση περισσότερων του ενός Δήμων.
Για να είμαι ειλικρινής, αυτή η εξέλιξη με φοβίζει. Ίσως ακόμα και οι υποψήφιοι Δήμαρχοι, οι αενάως φιλοδοξούντες, να μην έχουν συνειδητοποιήσει τι ακριβώς σημαίνει Καλλικράτης. Ότι, δηλαδή, δεν μιλάμε πια για Δήμους όπως τους ξέραμε. Που ο Δήμαρχος κατέβαζε ένα κομματικό (ή ευρύτερης συναίνεσης) ψηφοδέλτιο, συγκέντρωνε κοντά του μια παρεούλα 4 – 5 συμβούλων - συνήθως από εκείνους που θεωρούσε ότι δεν απειλούν την κυριαρχία και τον θώκο του – κι’ έκανε «παιγνίδι» για μια τετραετία. Ούτε οι παρεούλες, ούτε οι «δικοί» μας, ούτε οι «πελατειακές σχέσεις» θα μπορούν πλέον να διαχειρίζονται ένα Δήμο 110.000 Δημοτών, ο οποίος άλλωστε θα δίνει σχολαστικό λογαριασμό στην κεντρική εξουσία. Συμπερασματικά, οι παλιές αναχρονιστικές νοοτροπίες δεν χωρούν στην νέα τάξη πραγμάτων περί την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφού το «περίπτερο» γίνεται πλέον μαγαζί γωνία!
Ως εκ τούτου, η ηγεσία ενός Δήμου που θα ασκεί επιτελικό έργο στις δράσεις των μικρών περιφερειακών διοικήσεων που θα διαμορφωθούν γύρω του, πρέπει και υψηλή γνώση του αντικειμένου να διαθέτει, και το ανάλογο κύρος αλλά και όραμα για τον τόπο, στοιχείο που τα τελευταία χρόνια δεν ήταν ορατό! Θα σημείωνα - και μάλιστα εμφαντικά - ότι αυτή η εξέλιξη κάνει επιβεβλημένη την παρουσία στην διεκδίκηση του δημαρχιακού αξιώματος και νέων ανθρώπων, νέων συμπολιτών και συμπολιτισσών με ανάλογα προσόντα, δεδομένου ότι οι μεγάλες ανατροπές όπως ο Καλλικράτης, δεν είναι δυνατόν να θεμελιωθούν (μόνο) με παλιό «υλικό». Χωρίς άλλωστε «φρέσκο αίμα» δεν μπορεί να υπάρξει συνέχεια και ανανέωση της κοινωνίας – της κάθε κοινωνίας – σε όλα τα επίπεδα…
Το σημειώνω, διότι η φημολογία φέρνει πάλι στο προσκήνιο παλιές «οξυδομένες» από το χρόνο – και όχι μόνο – φιλοδοξίες, ατόμων τα οποία έχουν καταγράψει στα «κοντέρ» τους αμέτρητα χιλιόμετρα παρουσίας στα κοινά της Κέρκυρας, χωρίς όμως στην πλειοψηφία τους να έχουν να παρουσιάσουν αξιοσημείωτο έργο ή να έχουν αφήσει βαθιά αποτυπώματα στην αυτοδιοικητική ιστορία του νησιού! Ωστόσο, η Αυτοδιοίκηση της Κέρκυρας έχει χρέος να ξεφύγει απ’ αυτές τις «λογικές». Θεμιτές οι φιλοδοξίες απ’ όπου κι’ αν προέρχονται, αλλά συγκεκριμένες εξ’ αυτών αφορούν αποκλειστικά εκείνους που επιδιώκουν το προσωπικό τους «ντεζαβού», καθόλου, μα καθόλου, όμως την κερκυραϊκή κοινωνία. Μια κοινωνία η οποία οφείλει να προχωρήσει μπροστά σε μια πολύ δύσκολη συγκυρία, με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια έχει μείνει απελπιστικά πίσω! Και δεν γνωρίζω κανέναν που να μπορεί να πηγαίνει μπροστά, χρησιμοποιώντας μονίμως την όπισθεν!
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου