Μετά Χριστόν προφήτες

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΤΗΝ Κυριακή, στο ΣΕΦ, ο Αντ. Σαμαράς δήλωσε ότι η κυβέρνηση έπρεπε να πάρει «μέτρα νοικοκυρέματος από την επομένη των εκλογών». Πολύ σωστό και μακάρι να είχε γίνει έτσι. Μόνο που όταν το λέει ο αρχηγός της Ν.Δ. προκύπτουν δύο- τρία προβληματάκια.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΡΩΤΟ. Γιατί το λέει τώρα και δεν το είπε τότε; Γιατί, δηλαδή, δεν βγήκε την επομένη των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου να ζητήσει από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να νοικοκυρέψει τον τόπο; Μήπως επειδή αυτό θα αποτελούσε σαφή αποδοκιμασία εκείνων που έκαναν τον τόπο να χρειάζεται νοικοκύρεμα; Και οι οποίοι (αν θυμάμαι καλά...) είναι πολύ περισσότερο φίλοι του Σαμαρά παρά του Παπανδρέου.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ. Πότε προέκυψε η ανάγκη του νοικοκυρέματος; Το βράδυ των εκλογών; Μόλις έκλεισαν οι κάλπες; Ασφαλώς όχι. Σίγουρα προϋπήρχε. Πράγμα που σημαίνει ότι ο ίδιος ο Σαμαράς ήταν υπουργός σε μια κυβέρνηση που δεν μπορούσε να πράξει το στοιχειώδες: να νοικοκυρέψει τον τόπο. Τι έκανε άραγε γι΄ αυτό ως υπεύθυνο μέλος της κυβέρνησης; Το επισήμανε στον Πρωθυπουργό; Έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου; Έβαλε τις φωνές; Δεν θυμάμαι κάτι τέτοιο... ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΡΙΤΟ. Αν η χώρα χρειαζόταν μέτρα νοικοκυρέματος, πώς συνέβη και αρχές Σεπτεμβρίου ο ίδιος ο Σαμαράς δήλωνε ότι δεν συντρέχει κανένας λόγος για να γίνουν εκλογές; Και αν δεν χρειάζονταν οι εκλογές, τότε πώς συμβαίνει και «από την επομένη των εκλογών», χωρίς ούτε μία ημέρα καθυστέρηση, χρειάζονταν μέτρα νοικοκυρέματος;

ΜΕ ΑΛΛΑ λόγια, δύο τινά μπορεί να ισχύουν. ΕΙΤΕ Η Ν.Δ. διέλυσε τον τόπο και εκλήθη το ΠΑΣΟΚ να τον νοικοκυρέψει αλλά τότε οι μόνοι που δεν μπορούν να κρίνουν τα μέτρα νοικοκυρέματος του ΠΑΣΟΚ είναι οι εκπρόσωποι της Ν.Δ. ΕΙΤΕ Ο τόπος δεν χρειαζόταν εκλογές, ούτε μέτρα νοικοκυρέματος, αφού η Ν.Δ. μια χαρά κυβερνούσε και δεν υπήρχε κανένας λόγος ανησυχίας.

ΤΟ ΜΟΝΟ βέβαιο είναι ότι δεν μπορούν να ισχύουν και τα δύο μαζί και ταυτοχρόνως.

ΠΗΡΑ ΤΥΧΑΙΑ το παραπάνω παράδειγμα όχι για να δείξω την ανακολουθία του Σαμαρά. Αλλά για να σημειώσω την αντικειμενική δυσκολία της Ν.Δ. Η οποία καλείται σήμερα να ασκήσει κριτική σε μια πολιτική την οποία η ίδια έχει καταστήσει και αναγκαία και αναπόφευκτη. Και θα χρειαστεί πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα έως ότου η Ν.Δ. (υπό οιαδήποτε ηγεσία...) μπορέσει να απεμπλακεί από τις ευθύνες της- αν το καταφέρει ποτέ...

ΚΑΙ ΛΟΙΠΟΝ; θα με ρωτήσετε. Τι θα γίνει έως τότε; Δεν θα έχουμε αντιπολίτευση; Βεβαίως και όχι. Αντιπολίτευση μπορούμε και πρέπει να έχουμε. Απλώς δεν χρειαζόμαστε «μετά Χριστόν προφήτες».

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ta nea