
Ένα παιδί νεκρό. Ένα κτήνος με στολή. Μια σφαίρα ανάμεσά τους. Μετά φωτιές, σπασμένη μια πόλη, μυρωδιά καμένου και δακρυγόνα. Κυρίως ένα πλήγμα στην μακαριότητα όλων, μια κλωτσιά στα αχαμνά των κοιμισμένων συνειδήσεων. Η αυθαιρεσία ενός συστήματος που οπλίζει το χέρι ενός λειτουργού του (ακόμη κι ο μη ψυχολογικός έλεγχος του ειδικού φρουρού είναι αυθαιρεσία για να μην το πάω αλλού...), μια κοινωνία που ξαφνικά θυμάται πως έχει νέους που όμως τους κόβει τα όνειρά τους για να πετύχει τις ασήμαντες επιδιώξεις της. Κάποιοι φέτος επιζητούν δεύτερο γύρο...απ' όλες τις πλευρές και τα ΜΜΕ δημιουργούν το κατάλληλο pre-game show...αηδία. Δεν υπάρχει επανάσταση κατόπιν παραγγελίας, ούτε προγραμματισμού. Δεν πρέπει να μπούμε στην λογική ποιος είναι καλύτερος και ποιος χειρότερος για καμία κι από καμία πλευρά. Υπάρχουν αρκετοί που διψούν για αίμα. Δεν χρειάζεται να πέσει στην παγίδα τους κανένας. Δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε μια επέτειο από το πουθενά, ούτε να ηρωοποιήσουμε τον Αλέξη. Ας αφήσουμε στην ησυχία της και την οικογένειά του να επουλώσει τις πληγές. Αυτό που πρέπει όμως να κάνουμε είναι να ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ, να διατηρήσουμε την μνήμη μας γι' αυτό το γεγονός και μ' αφορμή αυτό, για όλο τον παρά φύση έρωτα που μας κάνει ένα σάπιο κατεστημένο εδώ και χρόνια. Ας μετατρέψουμε την μνήμη μας (που είναι το αδύνατο σημείο μας ως λαός) σε ηλεκτροσόκ για τους πολίτες του καναπέ.
http://nomoretrends.blogspot.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου