Να προχωρήσουμε σε πλήρη κάθαρση του μιντιακού τοπίου. Οι ad hoc πολιτικές εξυπηρετούν μόνο τις συγκυριακές επιδιώξεις του ενός ή του άλλου. Επομένως, αν καταργηθεί η ανωνυμία (πώς άραγε; Στην Κίνα πρόσφατα το προσπάθησαν, αλλά απέτυχαν) και φιμωθούν τα blogs, τότε: Να καταργηθούν και τα «ρεπορτάζ» που στηρίζονται σε ανώνυμες αλλά «έγκυρες», «αποκλειστικές» και άλλες πηγές (όπως «κυβερνητικοί αξιωματούχοι», «υπουργοί της κυβέρνησης», «κομματικά στελέχη» κ.λπ.), οι οποίες συχνά υπάρχουν μόνο στο μυαλό των δημοσιογράφων και τροφοδοτούν τις στήλες των εφημερίδων και τις παρόλες στα παράθυρα των τηλεοπτικών ειδήσεων. Το όνομα του δημοσιογράφου που τα λέει δεν σημαίνει τίποτα σε κανέναν, τουλάχιστον από πλευράς αξιοπιστίας. Σήμερα όλοι είναι υπάλληλοι κάποιου.Να καταργηθούν και οι καταγγελίες στους ραδιοφωνικούς σταθμούς, οι οποίες δεν συνοδεύονται από το όνομα του καταγγέλοντος (είναι γνωστή η πρακτική τα στοιχεία να «παραμένουν στη διάθεση του σταθμού», αλλά όχι στο κοινό).
Να καταργηθεί το αγγελιόσημο, το οποίο αποτελεί καθαρή χρηματοδότηση του δημοσιογραφικού κλάδου από το καταναλωτικό κοινό, λόγω μετακύλισης της σχετικής δαπάνης στις τιμές των προϊόντων που διαφημίζονται.
Να δημοσιευθούν τα ονόματα των διπλο, τριπλο-θεσιτών σε κρατικά Μέσα Ενημέρωσης, καθώς και το ύψος των αργομισθιών που εισπράττουν, προκειμένου να «επικοινωνούν» τις απόψεις της κυβέρνησης σε στήλες εφημερίδων και τηλεπαράθυρα.
Να δημοσιευθούν τα ονόματα των δημοσιογράφων που διατηρούν θέσεις σε γραφεία τύπου Δημοσίου και ΔΕΚΟ, οι οποίοι ταυτοχρόνως καλύπτουν «αξιόπιστα και αντικειμενικά» το ίδιο ρεπορτάζ για ιδιωτικά Μέσα.
Να ψηφιοποιηθεί και να εξεταστεί (από την πλευρά της δαπάνης) το «πόθεν έσχες» που όλοι οι δημοσιογράφοι είναι υποχρεωμένοι να καταθέτουν κάθε χρόνο στον Άρειο Πάγο.
Να συνεχίσουμε; Οι στρεβλώσεις στη μιντιακή αγορά της χώρας είναι άπειρες και συντηρούνται από τις κυβερνήσεις για λόγους ελέγχου και χειραγώγησης.
Αυτό που κανείς δεν έχει καταλάβει είναι ότι η κοινωνική αξία των παραδοσιακών Μέσων Ενημέρωσης έχει αρχίσει να υποχωρεί. Ή μάλλον, να το θέσω καλύτερα. Οι ιθύνοντες μόλις άρχισαν να αντιλαμβάνονται τη δύναμη του διαδικτύου και προσπαθούν να τη δαμάσουν.
Στην εποχή των κατεστημένων μίντια, των διαπλεκομένων και των “νταβατζήδων” (όπως έχει πει και ο Κ. Καραμανλής), τα blogs παίζουν τον ρόλο των Σαμιζντάτ, των άλλοτε κρυφών κειμένων του 1950 στη Ρωσία. Υπερβολικό επιχείρημα; Για να δούμε…
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου