Του Γιάννη Αγγέλη
Οι Γερμανοί τραπεζίτες άρχισαν να σηκώνουν την φωνή τους απέναντι στην μέχρι σήμερα εκλεκτή τους κα Μέρκελ.
Ακόμα και ο κ. Άκερμαν ο επικεφαλής της πανίσχυρης Deutshce Bank υποχρεώθηκε να "διαμαρτυρηθεί" για τον τρόπο που κάνει πολιτική η γερμανίδα καγκελάριος. Και αυτό όχι γιατί η επίμονη θέση της "να συμμετάσχουν τα ιδιωτικά κεφάλαια στη διαχείριση του κόστους της κρίσης του χρέους" έχει προκαλέσει ένα ντόμινο μετά την Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στη συνέχεια σ΄ ολόκληρη την περιφέρεια της ευρωζώνης, αλλά γιατί βάζει σε κίνδυνο πλέον και το γερμανικό τραπεζικό σύστημα το οποίο -μαζί με τις βρετανικές τράπεζες- είναι "φορτωμένο" με περισσότερα από 240 δισ. ευρώ ιρλανδικά ομόλογα.
Ο κίνδυνος ντόμινο με την Ιρλανδία είναι πραγματικά μεγάλος, αλλά αυτό δεν αφορά μόνο το πορτογαλικό κρατικό χρέος όσο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και κυρίως τις γερμανικές, γαλλικές, βρετανικές και ολλανδικές τράπεζες που κουβαλάνε στα χαρτοφυλάκιά τους "τόνους" κρατικά ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας... Τί θα γίνει με όλα αυτά τα "χαρτιά" αν η πολιτική της κας Μέρκελ σπρώξει τις χώρες αυτές σε χρεοστάσιο ή οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωση του χρέους τους;
Η κα Μέρκελ και η ομάδα των στελεχών που την στηρίζει -ανάμεσά τους μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν και ο κ. Άκερμαν- στηριγμένη στην ισχυρή σε σύγκριση με την κατάσταση της υπόλοιπης Ευρώπης ανάπτυξή της είχε εκτιμήσει ότι έχει έρθει η ώρα των μεγάλων αλλαγών στην Ευρωζώνη με μία εκ βάθρων αναθεώρηση της γραμμής Κολ και την πολιτική αυτή άρχισε να "πουλάει" στο πολιτικό της ακροατήριο. Σύμφωνα με αυτή, η Ευρωζώνη "έχει ανοίξει" πολύ και θα πρέπει να περιορισθεί σε ένα στενότερο κύκλο "ανταγωνιστικών οικονομιών" από τον οποίο περισσεύει ο ευρωπαϊκός νότος.
Η περίπτωση της Ελλάδας ήταν η αρχή. Η συνέχεια θα δινόταν με την εφαρμογή του "Μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων" που πρόκειται να τεθεί προς έγκριση στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου. Ο "Μηχανισμός" αυτός, τα στοιχεία του οποίου παρουσίασε το περασμένο Σάββατο το "Κεφάλαιο", προβλέπει δύο επίπεδα "βοήθειας".
Το ένα αφορά τις οικονομίες που θα έχουν προσωρινό πρόβλημα ρευστότητας και το οποίο θα αντιμετωπίζεται με επιμήκυνση του δανειακού τους προγράμματος.
Το δεύτερο αφορά τις χώρες που έχουν πρόβλημα δυνατότητας εξυπηρέτησης του χρέους τους και αυτό θα αντιμετωπίζεται με αναδιάρθρωση χρέους και ελεγχόμενη πτώχευση με την συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων και στην πραγματικότητα είναι ένας μηχανισμός εξοστρακισμού από την ευρωζώνη...
Κάπου εκεί ήταν τα πράγματα όταν "έσκασε" η περίπτωση της Ιρλανδίας η οποία δεν έχει πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους της, αλλά το τραπεζικό της σύστημα χρειάζεται κάπου 100 δισ. ευρώ μόνο για να επιβιώσει και κυρίως να μη συμπαρασύρει μαζί του το κεντρικό ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Οι γερμανοί τραπεζίτες γνωρίζουν ότι σε ανάλογη κατάσταση βρίσκονται οι τράπεζες στην Ισπανία, ενώ στην Ιταλία το τραπεζικό της σύστημα είναι "υπερφορτωμένο" με κρατικά ομόλογα σε σημείο που να μη μπορεί να ανταποκριθεί σε νέες ανάγκες.
Με άλλα λόγια η περίπτωση της Ιρλανδίας -που σήμερα αρχίζει να συζητάει και επισήμως με την τρόικα για "βοήθεια"- φαίνεται πως θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση τους σχεδιασμούς της κας Μέρκελ για την συρρίκνωση της ευρωζώνης.
Θα συνεχίσει η γερμανίδα καγκελάριος στην ίδια γραμμή και τις επόμενες εβδομάδες ή η κρίση του χρέους και του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος θα την υποχρεώσει σε αναδίπλωση; Η απάντηση στο ερώτημα από ό,τι φαίνεται δεν θα αργήσει περισσότερο από μερικές εβδομάδες.
Οι Γερμανοί τραπεζίτες άρχισαν να σηκώνουν την φωνή τους απέναντι στην μέχρι σήμερα εκλεκτή τους κα Μέρκελ.
Ακόμα και ο κ. Άκερμαν ο επικεφαλής της πανίσχυρης Deutshce Bank υποχρεώθηκε να "διαμαρτυρηθεί" για τον τρόπο που κάνει πολιτική η γερμανίδα καγκελάριος. Και αυτό όχι γιατί η επίμονη θέση της "να συμμετάσχουν τα ιδιωτικά κεφάλαια στη διαχείριση του κόστους της κρίσης του χρέους" έχει προκαλέσει ένα ντόμινο μετά την Ελλάδα, στην Ιρλανδία και στη συνέχεια σ΄ ολόκληρη την περιφέρεια της ευρωζώνης, αλλά γιατί βάζει σε κίνδυνο πλέον και το γερμανικό τραπεζικό σύστημα το οποίο -μαζί με τις βρετανικές τράπεζες- είναι "φορτωμένο" με περισσότερα από 240 δισ. ευρώ ιρλανδικά ομόλογα.
Ο κίνδυνος ντόμινο με την Ιρλανδία είναι πραγματικά μεγάλος, αλλά αυτό δεν αφορά μόνο το πορτογαλικό κρατικό χρέος όσο το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα και κυρίως τις γερμανικές, γαλλικές, βρετανικές και ολλανδικές τράπεζες που κουβαλάνε στα χαρτοφυλάκιά τους "τόνους" κρατικά ομόλογα της ευρωπαϊκής περιφέρειας... Τί θα γίνει με όλα αυτά τα "χαρτιά" αν η πολιτική της κας Μέρκελ σπρώξει τις χώρες αυτές σε χρεοστάσιο ή οποιασδήποτε μορφής αναδιάρθρωση του χρέους τους;
Η κα Μέρκελ και η ομάδα των στελεχών που την στηρίζει -ανάμεσά τους μέχρι πριν λίγους μήνες ήταν και ο κ. Άκερμαν- στηριγμένη στην ισχυρή σε σύγκριση με την κατάσταση της υπόλοιπης Ευρώπης ανάπτυξή της είχε εκτιμήσει ότι έχει έρθει η ώρα των μεγάλων αλλαγών στην Ευρωζώνη με μία εκ βάθρων αναθεώρηση της γραμμής Κολ και την πολιτική αυτή άρχισε να "πουλάει" στο πολιτικό της ακροατήριο. Σύμφωνα με αυτή, η Ευρωζώνη "έχει ανοίξει" πολύ και θα πρέπει να περιορισθεί σε ένα στενότερο κύκλο "ανταγωνιστικών οικονομιών" από τον οποίο περισσεύει ο ευρωπαϊκός νότος.
Η περίπτωση της Ελλάδας ήταν η αρχή. Η συνέχεια θα δινόταν με την εφαρμογή του "Μηχανισμού αντιμετώπισης κρίσεων" που πρόκειται να τεθεί προς έγκριση στη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου. Ο "Μηχανισμός" αυτός, τα στοιχεία του οποίου παρουσίασε το περασμένο Σάββατο το "Κεφάλαιο", προβλέπει δύο επίπεδα "βοήθειας".
Το ένα αφορά τις οικονομίες που θα έχουν προσωρινό πρόβλημα ρευστότητας και το οποίο θα αντιμετωπίζεται με επιμήκυνση του δανειακού τους προγράμματος.
Το δεύτερο αφορά τις χώρες που έχουν πρόβλημα δυνατότητας εξυπηρέτησης του χρέους τους και αυτό θα αντιμετωπίζεται με αναδιάρθρωση χρέους και ελεγχόμενη πτώχευση με την συμμετοχή ιδιωτικών κεφαλαίων και στην πραγματικότητα είναι ένας μηχανισμός εξοστρακισμού από την ευρωζώνη...
Κάπου εκεί ήταν τα πράγματα όταν "έσκασε" η περίπτωση της Ιρλανδίας η οποία δεν έχει πρόβλημα εξυπηρέτησης του χρέους της, αλλά το τραπεζικό της σύστημα χρειάζεται κάπου 100 δισ. ευρώ μόνο για να επιβιώσει και κυρίως να μη συμπαρασύρει μαζί του το κεντρικό ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.
Οι γερμανοί τραπεζίτες γνωρίζουν ότι σε ανάλογη κατάσταση βρίσκονται οι τράπεζες στην Ισπανία, ενώ στην Ιταλία το τραπεζικό της σύστημα είναι "υπερφορτωμένο" με κρατικά ομόλογα σε σημείο που να μη μπορεί να ανταποκριθεί σε νέες ανάγκες.
Με άλλα λόγια η περίπτωση της Ιρλανδίας -που σήμερα αρχίζει να συζητάει και επισήμως με την τρόικα για "βοήθεια"- φαίνεται πως θέτει σε ευθεία αμφισβήτηση τους σχεδιασμούς της κας Μέρκελ για την συρρίκνωση της ευρωζώνης.
Θα συνεχίσει η γερμανίδα καγκελάριος στην ίδια γραμμή και τις επόμενες εβδομάδες ή η κρίση του χρέους και του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος θα την υποχρεώσει σε αναδίπλωση; Η απάντηση στο ερώτημα από ό,τι φαίνεται δεν θα αργήσει περισσότερο από μερικές εβδομάδες.
capital.gr
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου