Του Ανδρέα Παπαγεωργόπουλου
ellinas-xoris-ellada
Τα κουκιά είναι μετρημένα. Η ελληνική οικονομία βουλιάζει αν δεν γίνουν αμέσως κι άλλες αιματηρές περικοπές σ΄ όλα και σ΄ όλους. Για να μη βρεθούμε μπροστά σε χειρότερα, με την κοινωνία στα όρια της αγανάκτησης έτοιμη να αντιδράσει μπροστά στην απελπισία. Το γιατί βρεθήκαμε εδώ που είμαστε μας το εξήγησε αναλυτικά ο πρωθυπουργός πριν από την πρώτη Κυριακή των αυτοδιοικητικών εκλογών, με κερασάκι το δίλημμα της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες, λες και το...
πρόβλημα ήταν εκεί. Το τελικό αποτέλεσμα, έστω και των μισών που ψήφισαν, λύνει τα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου να τολμήσει λύσεις με ευρύτερη πολιτική συναίνεση.
Μπροστά στο αδιέξοδο το ίδιο έκαναν οι δύο άλλες σοσιαλιστικές κυβερνήσεις της Ενωμένης Ευρώπης, στην Ισπανία και Πορτογαλία. Αν και τα αίτια της οικονομικής τους κατρακύλας δεν είναι ακριβώς τα ίδια με τα δικά μας, στην Ισπανία το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα ζήτησε και έλαβε την στήριξη δύο άλλων μικρότερων εθνικιστικών κομμάτων για να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2011 και να μη πέσει η κυβέρνηση από τα σκληρά μέτρα που πήρε για την καταρρέουσα οικονομία της. Στην Πορτογαλία επίσης, οι κυβερνώντες σοσιαλιστές ζήτησαν από την συντηρητική αξιωματική αντιπολίτευση να προχωρήσουν μαζί, διαφορετικά απείλησαν να αποχαιρετήσει η χώρα το ευρώ.
Στην Ελλάδα, τρίτο “πυλώνα” του μεσογειακού σοσιαλισμού των 27 της Ευρώπης, με πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον πρωθυπουργό της, το “Μαζί τα φάγαμε” επιβάλλεται να οδηγήσει σ' ένα εθνικό σχέδιο πολιτικής συνεννόησης με την αντιπολίτευση για να σηκώσουμε κεφάλι. Η Ν.Δ. ήδη αφήνει να εννοηθεί πως κάτι μπορεί να γίνει προς την κατεύθυνση αυτή, με αντάλλαγμα την μη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το σκάλισμα του ...ποιοι τα φάγανε. Είναι παρήγορο ότι σοβαροί αρθρογράφοι (δεν χρειάζεται να τους ονοματίσω) προτείνουν επίμονα τον τελευταίο καιρό σαν μοναδική λύση μια ευρύτερη κυβέρνηση συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων, ακόμα και προσωπικοτήτων.
Ο Γιώργος Παπανδρέου το βλέπει ξεκάθαρα. Έχει μπροστά του ολόκληρη τριετία να το τολμήσει ξεπερνώντας το λεγόμενο “βαθύ” ΠΑΣΟΚ. Είχε τα κότσια να πει πολλές αλήθειες και να επιμεριστεί τις δικές του ευθύνες στο παρελθόν. Να ομολογήσει ότι είμαστε διεφθαρμένο κράτος, με πελατειακή εξάρτηση των πολιτών από δαύτο που δεν είναι ικανό να εγγυηθεί ότι όλοι πληρώνουν φόρους. Να γίνουμε ευνομούμενη χώρα, από ευνοούμενη των εκάστοτε “δικών μας παιδιών”. Βλέπει ότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια και συνεπώς άλλη επιλογή. Οι συναντήσεις των επόμενων ημερών με τους πολιτικούς αρχηγούς και προσωπικότητες θα δείξουν.
πρόβλημα ήταν εκεί. Το τελικό αποτέλεσμα, έστω και των μισών που ψήφισαν, λύνει τα χέρια του Γιώργου Παπανδρέου να τολμήσει λύσεις με ευρύτερη πολιτική συναίνεση.
Μπροστά στο αδιέξοδο το ίδιο έκαναν οι δύο άλλες σοσιαλιστικές κυβερνήσεις της Ενωμένης Ευρώπης, στην Ισπανία και Πορτογαλία. Αν και τα αίτια της οικονομικής τους κατρακύλας δεν είναι ακριβώς τα ίδια με τα δικά μας, στην Ισπανία το κυβερνών σοσιαλιστικό κόμμα ζήτησε και έλαβε την στήριξη δύο άλλων μικρότερων εθνικιστικών κομμάτων για να ψηφιστεί ο προϋπολογισμός του 2011 και να μη πέσει η κυβέρνηση από τα σκληρά μέτρα που πήρε για την καταρρέουσα οικονομία της. Στην Πορτογαλία επίσης, οι κυβερνώντες σοσιαλιστές ζήτησαν από την συντηρητική αξιωματική αντιπολίτευση να προχωρήσουν μαζί, διαφορετικά απείλησαν να αποχαιρετήσει η χώρα το ευρώ.
Στην Ελλάδα, τρίτο “πυλώνα” του μεσογειακού σοσιαλισμού των 27 της Ευρώπης, με πρόεδρο της Σοσιαλιστικής Διεθνούς τον πρωθυπουργό της, το “Μαζί τα φάγαμε” επιβάλλεται να οδηγήσει σ' ένα εθνικό σχέδιο πολιτικής συνεννόησης με την αντιπολίτευση για να σηκώσουμε κεφάλι. Η Ν.Δ. ήδη αφήνει να εννοηθεί πως κάτι μπορεί να γίνει προς την κατεύθυνση αυτή, με αντάλλαγμα την μη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για το σκάλισμα του ...ποιοι τα φάγανε. Είναι παρήγορο ότι σοβαροί αρθρογράφοι (δεν χρειάζεται να τους ονοματίσω) προτείνουν επίμονα τον τελευταίο καιρό σαν μοναδική λύση μια ευρύτερη κυβέρνηση συνασπισμού πολιτικών δυνάμεων, ακόμα και προσωπικοτήτων.
Ο Γιώργος Παπανδρέου το βλέπει ξεκάθαρα. Έχει μπροστά του ολόκληρη τριετία να το τολμήσει ξεπερνώντας το λεγόμενο “βαθύ” ΠΑΣΟΚ. Είχε τα κότσια να πει πολλές αλήθειες και να επιμεριστεί τις δικές του ευθύνες στο παρελθόν. Να ομολογήσει ότι είμαστε διεφθαρμένο κράτος, με πελατειακή εξάρτηση των πολιτών από δαύτο που δεν είναι ικανό να εγγυηθεί ότι όλοι πληρώνουν φόρους. Να γίνουμε ευνομούμενη χώρα, από ευνοούμενη των εκάστοτε “δικών μας παιδιών”. Βλέπει ότι δεν έχουμε άλλα περιθώρια και συνεπώς άλλη επιλογή. Οι συναντήσεις των επόμενων ημερών με τους πολιτικούς αρχηγούς και προσωπικότητες θα δείξουν.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου