Από τον Κώστα Παπαθεοδώρου
Είναι δύσκολο αυτές τις ώρες να γράψεις για την κρίση, τα μέτρα και τα συναισθήματα των ανθρώπων. Πιο δύσκολη είναι η αρχή. Ποιο τελικό είναι το κυρίαρχο ζήτημα; Η κατάντια της χώρας, η αποτροπή της χρεοκοπίας η μήπως οι επιπτώσεις στις ζωές των ανθρώπων;
Ομολογώ ακόμη δεν είμαι σε θέση να κάνω αξιολόγηση. Σύμφωνοι! Προϋπόθεση για τη ζωή είναι το οξυγόνο που στην προκείμενη περίπτωση ταυτίζεται με το χρήμα. Χρήμα δανεικό και εξόχως ακριβό, ώστε να αποφύγουμε τη χρεοκοπία και τις συνέπειες αυτής που αναντίρρητα είναι το χειρότερο σενάριο της «ελληνικής τραγωδίας» όπως προσφυώς χαρακτηρίζουν την κατάσταση οι «άσπονδοι» φίλοι μας.
Αναμφίβολα η εξασφάλιση δανεικών υπό τις παρούσες συνθήκες είναι επιτυχία που πιστώνεται προσωπικά στον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Ο Γιώργος Παπανδρέου έδωσε αγώνα για να πείσει τους ομότεχνούς του- και ιδίως την πολυαγαπημένη μας Μέρκελ – ότι πρέπει να πάρουμε ακόμη μια ευκαιρία και κυρίως ότι η ελληνική κρίση θα πλήξει το ευρώ και άρα τη σταθερότητα της Ευρωζώνης. Ήταν πράγματι εργώδης η προσπάθεια και μέχρι να αποσπάσει τη σαφή δέσμευση των εταίρων μας, η χώρα προσέκρουε καθημερινά στους υφάλους της διεθνούς κερδοσκοπίας.
Το ηθικό, πολιτικό μα κυρίως το οικονομικό κόστος του τελευταίου διμήνου, είναι τεράστιο και κάποια στιγμή θα πρέπει και να δημοσιοποιηθεί.
Η αποτροπή της (άμεσης) χρεοκοπίας σίγουρα δεν απαναποδίδει αυτόματα την αξιοπρέπεια, την περηφάνια και την τιμή των Ελλήνων που όλο αυτό το διάστημα χαρακτηρίζονται ως ψεύτες, κλέφτες και τεμπέληδες. Χρειάζονται πολλά χρόνια και μεγάλες προσπάθειες για να αποκατασταθεί η εικόνα μας στα μάτια των άλλων.
Και πραγματικά στο σημείο που βρισκόμαστε ακόμη και για λόγους αυτογνωσίας έχουμε ανάγκη την επιβεβαίωση αυτών που- καλώς η κακώς- θεωρούμε κριτές της εθνικής μας υπόστασης.
Γιατί όσο και αν κομπορρημονούμε με αυτιστική διάθεση περί της άριας προέλευσής μας, ενδόμυχα είμαστε ένα βαθύτατα διαιρεμένο έθνος που αναζητεί
την ταυτότητά του ανάμεσα στις συμπληγάδες της Ανατολής και της Δύσης.
Όπως συμπεραίνει ο Στέλιος Ράμφος, έχουμε χάσει την εθνική μας ταυτότητας στα τέλη του 15ου αιώνα και έκτοτε αναζητούμε την άκρη του νήματος. Μόνο που η αναζήτηση γίνεται με παραχαραγμένες και επίπλαστες συντεταγμένες επειδή απαρνούμαστε το σημερινό εαυτό μας και αρνούμαστε να αποδεχτούμε τη ροή της ιστορίας.
Αναμφίβολα τα μέτρα που λήφθηκαν είναι σκληρά. Πρωτοφανή! Πλήττουν όλους και κυρίως όσους είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να ξεφύγουν. Γιατί υπάρχουν, πράγματι, και εκείνοι που κατείχαν την «τεχνογνωσία» να ζουν παρασιτικά και σε βάρος των πληβείων. Είναι, ενδεχομένως, οι ίδιοι που από τις πρώτες στιγμές της κρίσης έσπευσαν να βγάλουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό μη τυχόν καταρρεύσει η χώρα και πληρώσουν και αυτοί το μάρμαρο…
Είναι αυτοί που έχοντας χάσει κάθε διάθεση συλλογικότητας επέλεξαν την ατομική τους ευδαιμονία και την επιμηκύνουν τη ζωή τους στα «πυρηνικά τους καταφύγια».
(Ειρήσθω εν παρόδω, η κίνηση των λογαριασμών τους είναι αποτυπωμένη στα δελτία της Τράπεζας της Ελλάδας και η Πολιτεία θα πρέπει να επιληφθεί του θέματος. Τουλάχιστον να φορολογηθούν!)
Οι όσες λαϊκίστικες κορώνες ακούγονται το τελευταίο διάστημα ιδίως από την ασπόνδυλη και καιροσκοπική Αριστερά- που κάποτε αντί άρνησης και αντίδρασης άρθρωνε λόγο οράματος και προοπτικής- είναι ανεδαφικά και υποβολιμαία.
Και είναι ανεδαφικά γιατί το χρέος δεν μπορεί να καλυφθεί… δικαστικά. Είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να πληρώσουν οι υπαίτιοι. Και όσοι αποδειχθεί ότι σπατάλησαν, υπεξαίρεσαν, υπέκλεψαν δημόσιο πλούτο να πάνε φυλακή. Αλλά αυτό μπορεί να ικανοποιήσει το δίκαιο λαϊκό αίσθημα και την ιερή οργή των υποζυγίων του φορολογικού μας συστήματος και να αποτρέψει μελλοντικές επιδρομές, όχι όμως και να γεμίσει τα άδεια ταμεία του κράτους.
Και οι αυτονόητες διαδηλώσεις, πορείες και κινητοποιήσεις που προγραμματίζονται ν αυτό ακριβώς θα πρέπει να έχουν στόχο: όχι άλλη ανοχή, όχι άλλες άσκοπες θυσίες.
(Αλήθεια, οι σύντροφοι του ΠΑΜΕ που καθημερινά διαδηλώνουν στο κέντρο της Αθήνας προκαλώντας πολυποίκιλα προβλήματα, πότε και που δουλεύουν και κυρίως πως ζουν τις οικογένειές τους;)
Είναι προφανές ότι τα (περισσότερα) μέτρα επιβλήθηκαν από το Στρατό Κατοχής. Και τα φληναφήματα περί του «αυτόματου πιλότου» δεν έχουν θέση στην παρούσα φάση. Όταν η Κυβέρνηση περιφέρει το «δίσκο της επαιτείας» ανά τον κόσμο είναι δεδομένο ότι δεν έχει διαπραγματευτική ισχύ.
Οι θυσίες που πρέπει να γίνουν, θα πλήξουν όλα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς και θα ανατρέψουν ατομικούς προγραμματισμούς. Εξ αντικειμένου δεν είναι δίκαια. Και ο κόσμος για να δείξει ανοχή χρειάζεται τώρα ένα όραμα. Μια ελπίδα για ένα καλύτερο κόσμο, για μια δικαιότερη κοινωνία.
Οι υπόλογοι πολιτικοί ζητούν από τους πολίτες να τους δείξουν εμπιστοσύνη. Δύσκολο. Και θα πάρει χρόνο. Μόνο που θα πρέπει από τώρα να τους εκπαιδεύσουν την αλήθεια. Με το όποιο κόστος. Μολονότι είναι άκρως λαϊκίστικα τα όσα με ευκολία ακούγονται περί της μείωσης του αριθμού των βουλευτών, θεωρώ αναγκαία τη συμμετοχή τους στο πλάνο της μείωσης των εισοδημάτων. Και φυσικά δεν απορρίπτω εκ προοιμίου το ενδεχόμενο μείωσης του αριθμού της εθνικής αντιπροσωπείας. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι δεν θα στηριχθεί σε υποδείξεις αλαλαζόντων κυμβάλων ή σε… γονατογραφίες.
Σε αντίθετη περίπτωση και η Δημοκρατία μας θα πληγεί και η ελληνική κοινωνία θα αυτοαναφλεγεί. Γιατί δεν απέχει πολύ από τη μετουσίωση της οργής και της αγανάκτησης σε εξέγερση και τυφλή βία.
Όραμα λοιπόν και ελπίδα. Και πρέπει να προβληθεί «εδώ και τώρα». Με τρόπο πειστικό και απτό. Με συγκεκριμένες πολιτικές και προσδιορισμένες παρεμβάσεις.
Όχι στο γενικό και το αόριστο. Αν οι πολιτικοί μας ταγοί πιστεύουν ότι θα νικήσουμε τους «Κύκλωπες και τους Λαιστρυγόνες» ας μας πουν πότε και πως. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι δύσκολο. Είναι αναγκαίο. Παραγωγική ανασυγκρότηση, εκσυγχρονισμός, κοινωνικός μισθός (υγεία- παιδεία-ασφάλεια).
Η ελληνική οικονομία- ευτυχώς εδώ που έχουμε φτάσει- είναι ρηχή. Και γι` αυτό θεωρείται σχετικά εύκολο, να αναδιαρθρωθεί εκ βάθρων και να στηθεί σε στέρεες και υγιείς βάσεις. Η Ρόδος είναι πάντα εκεί. Τουλάχιστον το «πήδημα» ας είναι για την εθνική μας αξιοπρέπεια.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου