Κάθονται και γράφουν κατεβατά ολόκληρα, με αναλύσεις, εκτιμήσεις και …μπούρδες, για τις πρώτες 100 μέρες της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και του Γ. Παπανδρέου, βγάζοντας, ο καθένας τ΄ απωθημένα του, το άχτι του και τον καημό του. Λες και η ψήφος του ελληνικού λαού, δόθηκε για 100 μέρες και κάποιοι σαν τον Σαμαρά και τον Παναγιωτόπουλο, ετοιμάζονται ν΄ αναλάβουν …κυβερνητικά καθήκοντα !
Πέρα από τις ακρότητες και τις υπερφίαλες προσεγγίσεις του φαινομένου, η ουσία βρίσκεται αλλού : στο τι έφερε, ήδη, η διακυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου στην πολιτική ζωή…
1. Θυμάται κανείς, κατάθεση τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο, ν΄ αποτέλεσε αφορμή για πρωτοσέλιδες καταγγελίες, περί πραξικοπήματος ; ΄Εγινε τώρα… Γιατί ; Μα επειδή η κυβέρνηση αυτή διακήρυξε μιαν άλλη λειτουργία και μιαν άλλη κοινοβουλευτική πρακτική κι αυτό η κοινή γνώμη το εμπέδωσε. Πέρα, λοιπόν, από το λάθος, της συγκεκριμένης πράξης, υπάρχει και το μέτρο, ο πήχης. Κι αυτός είναι τοποθετημένος πολύ ψηλά !...
2. Ασχολήθηκε, ποτέ, κανένας στο παρελθόν, για το ποιος τοποθετήθηκε απλό μέλος στο Δ.Σ. του, τάδε, οργανισμού ; Ποτέ ! Τώρα «ψειρίζεται» κι ο τελευταίος ορισμός και ο οριζόμενος περνάει από κόσκινο, πολύχρωμο και πολυκομματικό : «Ποιος, που, πότε, τότε, πριν, αφού…». Ποιος έδωσε αυτό το δικαίωμα ; Μα η ίδια η κυβέρνηση κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με την διακήρυξη και την πρακτική της διαφάνειας και της δημόσιας ενημέρωσης !...
3. Αποτέλεσε, ποτέ στο παρελθόν, θέμα, το μέγεθος και ο κυβισμός του αυτοκινήτου, με το οποίο μετακινείται το κάθε μέλος του υπουργικού συμβουλίου ; Ποτέ των …ποτών… Τώρα, το να κυκλοφορούν οι υπουργοί με μικρά, έως μεσαία αυτοκίνητα, αποτελεί κανόνα και ο «παραβάτης» δακτυλοδείχνεται και καταγγέλλεται ! Ο Παπανδρέου πέρασε και την συγκεκριμένη συμπεριφορά και λειτουργία, ως την επιβαλλόμενη, ως την σωστή και την υποχρεωτική για έναν υπουργό στη σημερινή Ελλάδα…
4. Υπήρξε στο παρελθόν περίπτωση να επικριθεί κυβέρνηση, γιατί έβαλε σε θέση γενικού γραμματέα υπουργείου, στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος ; Κι όμως, μια διαχρονική πρακτική, θεωρούμενη εκ των ουκ άνευ, ξέπεσε πια κι αποτελεί εξέλιξη, (όταν υπάρχει), προς σχολιασμό και επίκριση… Ας είναι καλά το όραμα του Γ. Παπανδρέου για την αξιοκρατία !...
΄Αντε, τώρα, να υπάρξει περίπτωση διαμόρφωσης νομοσχεδίου, που να μην ανακοινωθεί στο διαδίκτυο και τεθεί στη δημόσια διαβούλευση ή να υλοποιηθεί υπουργική απόφαση, χωρίς να δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του σχετικού υπουργείου…
Πρόκειται για «λεπτά ζητήματα», που οι καταμετρητές των …ημερών της κυβέρνησης, από τη μια τα λοιδορούν, ως επουσιώδη, από την άλλη όμως, τα χρησιμοποιούν για να θεμελιώσουν την πολεμική τους περί «αρρυθμιών», «παλινωδιών», «αθέτησης δεσμεύσεων» κλπ.
Πέρα από τις ακρότητες και τις υπερφίαλες προσεγγίσεις του φαινομένου, η ουσία βρίσκεται αλλού : στο τι έφερε, ήδη, η διακυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου στην πολιτική ζωή…
1. Θυμάται κανείς, κατάθεση τροπολογίας σε άσχετο νομοσχέδιο, ν΄ αποτέλεσε αφορμή για πρωτοσέλιδες καταγγελίες, περί πραξικοπήματος ; ΄Εγινε τώρα… Γιατί ; Μα επειδή η κυβέρνηση αυτή διακήρυξε μιαν άλλη λειτουργία και μιαν άλλη κοινοβουλευτική πρακτική κι αυτό η κοινή γνώμη το εμπέδωσε. Πέρα, λοιπόν, από το λάθος, της συγκεκριμένης πράξης, υπάρχει και το μέτρο, ο πήχης. Κι αυτός είναι τοποθετημένος πολύ ψηλά !...
2. Ασχολήθηκε, ποτέ, κανένας στο παρελθόν, για το ποιος τοποθετήθηκε απλό μέλος στο Δ.Σ. του, τάδε, οργανισμού ; Ποτέ ! Τώρα «ψειρίζεται» κι ο τελευταίος ορισμός και ο οριζόμενος περνάει από κόσκινο, πολύχρωμο και πολυκομματικό : «Ποιος, που, πότε, τότε, πριν, αφού…». Ποιος έδωσε αυτό το δικαίωμα ; Μα η ίδια η κυβέρνηση κι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με την διακήρυξη και την πρακτική της διαφάνειας και της δημόσιας ενημέρωσης !...
3. Αποτέλεσε, ποτέ στο παρελθόν, θέμα, το μέγεθος και ο κυβισμός του αυτοκινήτου, με το οποίο μετακινείται το κάθε μέλος του υπουργικού συμβουλίου ; Ποτέ των …ποτών… Τώρα, το να κυκλοφορούν οι υπουργοί με μικρά, έως μεσαία αυτοκίνητα, αποτελεί κανόνα και ο «παραβάτης» δακτυλοδείχνεται και καταγγέλλεται ! Ο Παπανδρέου πέρασε και την συγκεκριμένη συμπεριφορά και λειτουργία, ως την επιβαλλόμενη, ως την σωστή και την υποχρεωτική για έναν υπουργό στη σημερινή Ελλάδα…
4. Υπήρξε στο παρελθόν περίπτωση να επικριθεί κυβέρνηση, γιατί έβαλε σε θέση γενικού γραμματέα υπουργείου, στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος ; Κι όμως, μια διαχρονική πρακτική, θεωρούμενη εκ των ουκ άνευ, ξέπεσε πια κι αποτελεί εξέλιξη, (όταν υπάρχει), προς σχολιασμό και επίκριση… Ας είναι καλά το όραμα του Γ. Παπανδρέου για την αξιοκρατία !...
΄Αντε, τώρα, να υπάρξει περίπτωση διαμόρφωσης νομοσχεδίου, που να μην ανακοινωθεί στο διαδίκτυο και τεθεί στη δημόσια διαβούλευση ή να υλοποιηθεί υπουργική απόφαση, χωρίς να δημοσιευτεί στην ιστοσελίδα του σχετικού υπουργείου…
Πρόκειται για «λεπτά ζητήματα», που οι καταμετρητές των …ημερών της κυβέρνησης, από τη μια τα λοιδορούν, ως επουσιώδη, από την άλλη όμως, τα χρησιμοποιούν για να θεμελιώσουν την πολεμική τους περί «αρρυθμιών», «παλινωδιών», «αθέτησης δεσμεύσεων» κλπ.
Κι όμως, είναι η ουσία, αυτό, που επηρεάζει και καθορίζει την ποιότητα της πολιτικής, το οποίο, με την απουσία του, έχει προσδώσει όλα τα άσχημα κοσμητικά επίθετα, στο λειτούργημα. Ποιο είναι, που θα κάνει τον τελικό απολογισμό και λογαριασμό ; Μα, το λαϊκό αισθητήριο, όπως πάντα, κατά πως λένε, αλάνθαστα…
http://logoplokies.blogspot.com
http://logoplokies.blogspot.com
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου