Στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης που πλησιάζουν δεν θα εμφανιστεί ο
ΣΥΡΙΖΑ του 27%, ποσοστό που έλαβε στις εκλογές του Ιουνίου του 2012.
Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ θα εμφανιστεί αποκλειστικά και μόνο στις Ευρωεκλογές, σε
εθνικό επίπεδο.
Μιας και οι δυο παραπάνω προτάσεις από μόνες τους ίσως να μην βγάζουν νόημα, σπεύδω να εξηγήσω τι περίπου εννοώ, έχοντας μια αρκετά καλή εικόνα του τι συμβαίνει σε τουλάχιστον τρεις μεγάλες περιοχές της χώρας μας και συγκεκριμένα σε Αττική, Αχαΐα και Κρήτη.
Παρόλο που σε αυτές τις περιοχές ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ουσιαστικά ο θριαμβευτής των τελευταίων εθνικών εκλογών, δεν έχει καταφέρει στο διάστημα που ακολούθησε να ακολουθήσει την τεράστια αύξηση των ποσοστών του και σε επίπεδο μηχανισμών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η σύνθεση των τοπικών κομματικών οργάνων θυμίζει τον περιθωριακό ΣΥΡΙΖΑ των προηγούμενων δεκαετιών, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στις υποψηφιότητες που στηρίζονται σε τοπικό επίπεδο από αυτά τα όργανα, οι οποίες και είναι αυστηρά κομματικές, χωρίς διάθεση επίτευξης ευρύτερων συμμαχιών.
Κάτι που επίσης αξίζει να σημειωθεί είναι ότι εκείνα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υπήρχαν στο κόμμα ήδη πριν το 2010, θεωρούν στην πλειοψηφία τους «αναγκαίο κακό» τα στελέχη που συρρέουν στα χωράφια τους από τον χώρο του (βαθέος) ΠΑΣΟΚ και δεν δείχνουν καμία διάθεση να συνυπάρξουν μαζί τους, μια παράμετρος που ενδέχεται να αποδειχθεί σημαντική την επομένη των εκλογών.
Το χειρότερο για την Κουμουνδούρου είναι ότι όλα τα παραπάνω προκύπτουν κι από τις διάφορες, φανερές και κρυφές, δημοσκοπήσεις που διεξάγονται σε τοπικό επίπεδο όπου οι «ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ» δεν ακολουθούν μαζικά τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ για δήμους και περιφέρειες και συνήθως προτιμούν πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής που στηρίχθηκαν το 2010 από το ΠΑΣΟΚ αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις τους υποψηφίους του ΚΚΕ, στους οποίους πιθανότατα αναγνωρίζουν λιγότερη δίψα για εξουσία.
Παρ' όλα αυτά, σε εθνικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ δύσκολα δεν θα κερδίσει άνετα τις Ευρωεκλογές καθώς εξακολουθεί να αποτελεί τη Νο 1 επιλογή όσων μπροστά στην ανάγκη τους να δείξουν τη δυσφορία τους στο πολιτικό σύστημα, δεν στέκονται τόσο στα πρόσωπα που εμμέσως επιλέγουν να τους εκπροσωπήσουν. Εξάλλου, σε εθνικό επίπεδο, ισχυρού ατού για τον ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει για αρκετό ακόμα καιρό το νεαρό της ηλικίας του Αλέξη Τσίπρα.
Με αυτά και με αυτά πάντως, αρχίζω να αμφισβητώ κάτι για το οποίο παλαιότερα ήμουν αρκετά σίγουρος, το αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την...κωλοτούμπα όταν έρθει στην εξουσία. Στο τέλος, δεν αποκλείεται ακόμα και ο ίδιος ο Τσίπρας να θέλει και να μην μπορεί.
parapolitiki
Μιας και οι δυο παραπάνω προτάσεις από μόνες τους ίσως να μην βγάζουν νόημα, σπεύδω να εξηγήσω τι περίπου εννοώ, έχοντας μια αρκετά καλή εικόνα του τι συμβαίνει σε τουλάχιστον τρεις μεγάλες περιοχές της χώρας μας και συγκεκριμένα σε Αττική, Αχαΐα και Κρήτη.
Παρόλο που σε αυτές τις περιοχές ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ουσιαστικά ο θριαμβευτής των τελευταίων εθνικών εκλογών, δεν έχει καταφέρει στο διάστημα που ακολούθησε να ακολουθήσει την τεράστια αύξηση των ποσοστών του και σε επίπεδο μηχανισμών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η σύνθεση των τοπικών κομματικών οργάνων θυμίζει τον περιθωριακό ΣΥΡΙΖΑ των προηγούμενων δεκαετιών, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στις υποψηφιότητες που στηρίζονται σε τοπικό επίπεδο από αυτά τα όργανα, οι οποίες και είναι αυστηρά κομματικές, χωρίς διάθεση επίτευξης ευρύτερων συμμαχιών.
Κάτι που επίσης αξίζει να σημειωθεί είναι ότι εκείνα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που υπήρχαν στο κόμμα ήδη πριν το 2010, θεωρούν στην πλειοψηφία τους «αναγκαίο κακό» τα στελέχη που συρρέουν στα χωράφια τους από τον χώρο του (βαθέος) ΠΑΣΟΚ και δεν δείχνουν καμία διάθεση να συνυπάρξουν μαζί τους, μια παράμετρος που ενδέχεται να αποδειχθεί σημαντική την επομένη των εκλογών.
Το χειρότερο για την Κουμουνδούρου είναι ότι όλα τα παραπάνω προκύπτουν κι από τις διάφορες, φανερές και κρυφές, δημοσκοπήσεις που διεξάγονται σε τοπικό επίπεδο όπου οι «ψηφοφόροι ΣΥΡΙΖΑ» δεν ακολουθούν μαζικά τους υποψηφίους του ΣΥΡΙΖΑ για δήμους και περιφέρειες και συνήθως προτιμούν πρόσωπα ευρύτερης αποδοχής που στηρίχθηκαν το 2010 από το ΠΑΣΟΚ αλλά και σε αρκετές περιπτώσεις τους υποψηφίους του ΚΚΕ, στους οποίους πιθανότατα αναγνωρίζουν λιγότερη δίψα για εξουσία.
Παρ' όλα αυτά, σε εθνικό επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ πολύ δύσκολα δεν θα κερδίσει άνετα τις Ευρωεκλογές καθώς εξακολουθεί να αποτελεί τη Νο 1 επιλογή όσων μπροστά στην ανάγκη τους να δείξουν τη δυσφορία τους στο πολιτικό σύστημα, δεν στέκονται τόσο στα πρόσωπα που εμμέσως επιλέγουν να τους εκπροσωπήσουν. Εξάλλου, σε εθνικό επίπεδο, ισχυρού ατού για τον ΣΥΡΙΖΑ θα παραμείνει για αρκετό ακόμα καιρό το νεαρό της ηλικίας του Αλέξη Τσίπρα.
Με αυτά και με αυτά πάντως, αρχίζω να αμφισβητώ κάτι για το οποίο παλαιότερα ήμουν αρκετά σίγουρος, το αν δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει την...κωλοτούμπα όταν έρθει στην εξουσία. Στο τέλος, δεν αποκλείεται ακόμα και ο ίδιος ο Τσίπρας να θέλει και να μην μπορεί.
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου