«Οδικός χάρτης» για τον Γιώργο

Του Γιώργου Λακόπουλου

«Tο θέμα δεν είναι πώς μπαίνεις στην πολιτική, αλλά πώς βγαίνεις». Ψήγμα πολιτικής σοφίας που άλλοι αποδίδουν στον Κωνσταντίνο Καραμανλή και άλλοι στον Γεώργιο Παπανδρέουτους παλαιότερους. Δεν έχει σημασία η πατρότητα. Ισχύει έτσι κι αλλιώς για τους επιγόνους τους. Η αρχή έγινε με τον Κώστα Καραμανλή.

Μπήκε στην πολιτική εύκολα. Ενας Καραμανλής θα έβγαινε το 1989 βουλευτής στη Θεσσαλονίκη, ακόμη και χωρίς να ανοίξει πολιτικό γραφείο- κι εδώ που τα λέμε καλύτερα να μην το είχε ανοίξει. Το 1997, μόλις στα σαράντα του, έγινε αρχηγός κόμματος, με κάποια δυσκολία είναι αλήθεια. Δυσκολία από την πλευρά τουούτε το είχε επιδιώξει συστηματικά ούτε και τον ενθουσίαζε η ιδέα στην αρχή. Αλλά από την ώρα που έγινε, πήρε ένα διαλυμένο κόμμα και σε επτά χρόνια ήταν πρωθυπουργός.

Κανείς άλλος δεν είχε ποτέ τις καλύτερες προϋποθέσεις να γυρίσει τον τροχό. Δεν τον γύρισε. Ξεκίνησε με υψηλές προσδοκίες, κατέληξε στα βράχια. Κυρίως γιατί γύρω του ένας κύκλος συνεργατών- συμβούλων αποδείχθηκε κύκλος καταστροφής.

Τα υπόλοιπα τα παρακολουθήσαμε επί της οθόνης και σε «σλόου μόσιον».

Τώρα είναι η σειρά του Γιώργου Παπανδρέου. Μπήκε στην πολιτικήχωρίς δυσχέρειες κι αυτός. Το πιο εύκολο για έναν Παπανδρέου το 1981 ήταν να βγει βουλευτής στην Αχαΐα. Αλλά το στοίχημα αν θα γίνει αρχηγός κόμματος και πρωθυπουργός το κέρδισε στην πορεία δύσκολα και το κέρδισε μόνος του. Η δική του αφετηρία στην εξουσία ήταν διαφορετική: κανείς άλλος πρωθυπουργός δεν είχε αρχίσει τη θητεία του με δυσκολότερες προϋποθέσεις. Ορισμένοι στην κυβέρνησή του άργησαν να το καταλάβουν, αλλά έχει ακόμη μπροστά του ανοικτό το ενδεχόμενο να καταλήξει καλά.

Γιατί τώρα ξέρει: αν δεν κάνεις αυτό που πρέπει να γίνει στην ώρα του, δεν θα μπορέσεις ποτέ να το κάνεις. Και από κάποια στιγμή ο χρόνος θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα.

Συμπέρασμα: ξέρουμε πώς μπορεί να αρχίσει μια πολιτική σταδιοδρομία, δεν ξέρουμε ποτέ πώς θα τελειώσει. Το τέλος του Καραμανλή είναι σαν οδικός χάρτης για τον Γιώργο. Σαν εγχειρίδιο του τύπου «τι δεν πρέπει να κάνει ένας πρωθυπουργός». Σ΄ ένα από τα βασικά κεφάλαια υπάρχει μία φράση του σερ Βασίλειου Μαρκεζίνη: «Οι σπουδαίοι ηγέτες υπήρξαν σπουδαίοι, γιατί σε στιγμές κρίσης δεν έκαναν ό,τι τους υπέδειξαν οι σύμβουλοί τους».

ΤΑ ΝΕΑ