Ένας αιματοβαμμένος πόλεμος και ένας πρώην πρωθυπουργός που τόσα χρόνια μετά καλείται να υπερασπιστεί πολιτικές του επιλογές και να διασώσει ό,τι του ‘χει απομείνει από την καταρρακωμένη αξιοπιστία και υστεροφημία του. Ο Τόνι Μπλερ, χρυσοπληρωμένος σήμερα σύμβουλος ιδιωτικής επιχείρησης, δε μπορούσε σίγουρα να φανταστεί ότι θα έφτανε στο σημείο να κινδυνεύει με παραπομπή ακόμα και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης με την κατηγορία των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας.Θα δούμε άραγε να εκτυλίσσεται στο μέλλον μία Νυρεμβέργη με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον ίδιο; Ή μήπως τελικά ο άλλοτε ισχυρός φιλοαμερικανός πρωθυπουργός θα απαλλαγεί λόγω αμφιβολιών παρά τις «φιλότιμες» προσπάθειες ομάδας διακεκριμένων νομικών να τον τυλίξουν σε μία κόλλα χαρτί με το επιχείρημα ότι αγνόησε γνωμοδότηση περί του παράνομου χαρακτήρα.της στρατιωτικής επέμβασης στο Ιράκ; Όλα αυτά έχουν ιδιαίτερη σημασία όταν μάλιστα η εξεταστική επιτροπή που έχει στήσει στο εδώλιο τον Τόνι Μπλερ συστάθηκε με πρωτοβουλία του διαδόχου του στην Ντάουνινγκ Στριτ, Γκόρντον Μπράουν. Ο τελευταίος βρίσκεται στο ναδίρ των δημοσκοπήσεων και θέλει να απαλλάξει το «κάρο» των Εργατικών από βαρίδια του παρελθόντος, όπως πολιτικά σφάλματα του προκατόχου του που μέχρι σήμερα αποδοκιμάζονται σκληρά από τους ψηφοφόρους δίνοντας το προβάδισμα στους Συντηρητικούς.
Όλα αυτά δείχνουν ότι τελικά η ζωή κύκλους κάνει. Ότι ακόμα και ο πιο δυνατός παράγοντας εξουσίας μέχρι πριν από λίγα χρόνια που έσυρε τη χώρα του σε έναν οδυνηρό πόλεμο, έσπρωξε την Ευρώπη στο άρμα της Αμερικής, και ήταν ο εμπνευστής ουκ ολίγων άγριων νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, σήμερα έχει καταλήξει να μοιάζει με μία τραγική πολιτική φιγούρα, την οποία οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του θέλουν να κλείσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δεν είναι όμως μόνο η περίπτωση του Τόνι Μπλερ αυτή που μας θυμίζει ότι τα πάντα έρχονται και παρέρχονται σε τούτη την «άτιμη κοινωνία». Το παράδειγμα του δικού μας πρώην πρωθυπουργού που εν μία νυκτί οδηγήθηκε αυτοβούλως στο περιθώριο και την πολιτική απομόνωση διδάσκει και σε εμάς τους ντόπιους αυτό που λέγανε παλιά στα χωριά. Ότι «η κατάρα είναι γαϊδάρα και γυρίζει στον αφέντη της». Έτσι, λοιπόν, και ο δικός μας Κώστας Καραμανλής παλεύει σήμερα να περισώσει ότι περισώζεται από την προσωπική του τιμή. Από τη μία το καλά στημένο βίντεο που τον εμφανίζει στη Μονή του Αγίου Ορους και από την άλλη η ευχαριστήρια επιστολή με την υπογραφή του προς τον ισχυρό άνδρα της Siemens, ο πρώην πρωθυπουργός καλείται κι αυτός να αντιμετωπίσει μία χιονοστιβάδα τεχνητών ή μη αποκαλύψεων για το πρόσωπό του που τον αφήνουν έκθετο. Ο Τόνι Μπλερ βγήκε, μίλησε, απολογήθηκε, υπερασπίστηκε τον εαυτό του. Ακόμα και αν τα όσα προσάπτουν στον Κώστα Καραμανλή δεν μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά με έναν αιματοβαμμένο πόλεμο στο Ιράκ, ο ίδιος μέχρι σήμερα δεν έχει μπει στον κόπο να δώσει καμία απάντηση για τα όσα του προσάπτουν και τα οποία όσο μένουν αναπάντητα αφήνουν κηλίδες στην πολιτική του διαδρομή ως πρωθυπουργού.
Δε ξέρω αν ο κ. Καραμανλής έχει να αποκρύψει πράγματα ή φοβάται να δώσει εξηγήσεις για τα όσα του καταμαρτυρούνται ακόμα και από όσους δήλωναν ένθερμοι υποστηρικτές του την εποχή της παντοδυναμίας του. Οι δύο εξεταστικές επιτροπές που ξεκινούν για τη Siemens και το Βατοπέδι είναι αβέβαιο αν θα μας κάνουν κατιτίς σοφότερους γύρω από αυτές τις δύο υποθέσεις- σκάνδαλα. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι Ηνωμένο Βασίλειο για να εφαρμόζονται οι αρχές της δημόσιας λογοδοσίας και απολογίας από τα πολιτικά πρόσωπα. Και σίγουρα ο Καραμανλής δεν είναι Μπλερ ώστε να άντεχε το μαρτύριο έξι ωρών δημόσιας απολογίας για τη δική του εμπλοκή(;) με Βατοπέδι και Siemens. Το αποτέλεσμα; Η δημόσια ζωή θα εξακολουθήσει να βρίσκεται υπό σκιάν, με τις φήμες να συνεχίσουν να «σκυλεύουν» την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος και την υστεροφημία προσωπικοτήτων που το υπηρέτησαν, πολλώ δε μάλλον από το αξίωμα του πρωθυπουργού.
ellispoint
Όλα αυτά δείχνουν ότι τελικά η ζωή κύκλους κάνει. Ότι ακόμα και ο πιο δυνατός παράγοντας εξουσίας μέχρι πριν από λίγα χρόνια που έσυρε τη χώρα του σε έναν οδυνηρό πόλεμο, έσπρωξε την Ευρώπη στο άρμα της Αμερικής, και ήταν ο εμπνευστής ουκ ολίγων άγριων νεοφιλελεύθερων πολιτικών στο Ηνωμένο Βασίλειο, σήμερα έχει καταλήξει να μοιάζει με μία τραγική πολιτική φιγούρα, την οποία οι ίδιοι οι ψηφοφόροι του θέλουν να κλείσουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Δεν είναι όμως μόνο η περίπτωση του Τόνι Μπλερ αυτή που μας θυμίζει ότι τα πάντα έρχονται και παρέρχονται σε τούτη την «άτιμη κοινωνία». Το παράδειγμα του δικού μας πρώην πρωθυπουργού που εν μία νυκτί οδηγήθηκε αυτοβούλως στο περιθώριο και την πολιτική απομόνωση διδάσκει και σε εμάς τους ντόπιους αυτό που λέγανε παλιά στα χωριά. Ότι «η κατάρα είναι γαϊδάρα και γυρίζει στον αφέντη της». Έτσι, λοιπόν, και ο δικός μας Κώστας Καραμανλής παλεύει σήμερα να περισώσει ότι περισώζεται από την προσωπική του τιμή. Από τη μία το καλά στημένο βίντεο που τον εμφανίζει στη Μονή του Αγίου Ορους και από την άλλη η ευχαριστήρια επιστολή με την υπογραφή του προς τον ισχυρό άνδρα της Siemens, ο πρώην πρωθυπουργός καλείται κι αυτός να αντιμετωπίσει μία χιονοστιβάδα τεχνητών ή μη αποκαλύψεων για το πρόσωπό του που τον αφήνουν έκθετο. Ο Τόνι Μπλερ βγήκε, μίλησε, απολογήθηκε, υπερασπίστηκε τον εαυτό του. Ακόμα και αν τα όσα προσάπτουν στον Κώστα Καραμανλή δεν μπαίνουν στην ίδια ζυγαριά με έναν αιματοβαμμένο πόλεμο στο Ιράκ, ο ίδιος μέχρι σήμερα δεν έχει μπει στον κόπο να δώσει καμία απάντηση για τα όσα του προσάπτουν και τα οποία όσο μένουν αναπάντητα αφήνουν κηλίδες στην πολιτική του διαδρομή ως πρωθυπουργού.
Δε ξέρω αν ο κ. Καραμανλής έχει να αποκρύψει πράγματα ή φοβάται να δώσει εξηγήσεις για τα όσα του καταμαρτυρούνται ακόμα και από όσους δήλωναν ένθερμοι υποστηρικτές του την εποχή της παντοδυναμίας του. Οι δύο εξεταστικές επιτροπές που ξεκινούν για τη Siemens και το Βατοπέδι είναι αβέβαιο αν θα μας κάνουν κατιτίς σοφότερους γύρω από αυτές τις δύο υποθέσεις- σκάνδαλα. Γιατί η Ελλάδα δεν είναι Ηνωμένο Βασίλειο για να εφαρμόζονται οι αρχές της δημόσιας λογοδοσίας και απολογίας από τα πολιτικά πρόσωπα. Και σίγουρα ο Καραμανλής δεν είναι Μπλερ ώστε να άντεχε το μαρτύριο έξι ωρών δημόσιας απολογίας για τη δική του εμπλοκή(;) με Βατοπέδι και Siemens. Το αποτέλεσμα; Η δημόσια ζωή θα εξακολουθήσει να βρίσκεται υπό σκιάν, με τις φήμες να συνεχίσουν να «σκυλεύουν» την αξιοπιστία του πολιτικού μας συστήματος και την υστεροφημία προσωπικοτήτων που το υπηρέτησαν, πολλώ δε μάλλον από το αξίωμα του πρωθυπουργού.
ellispoint
0 σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου